“Daar heb je hem weer met zijn Latijnse gebabbel”, zal best een aantal lezers van mijn impressies rond het zaterdagmiddagvoetbal al dan niet een tikkie stekelig hebben gepreveld bij het lezen van de kop. “Moet zo nodig weer zijn kennis showen om indruk te maken…”
Begrijp ik best, maar dat is absoluut niet mijn intentie. Maar alweer een tikje wanhopig zoekend naar een thema dat nog een beetje verband houdt met het potje voetbal dat zich ook vandaag weer voltrok, borrelen er soms spreuken op die op de middelbare school tijdens de vele lessen Latijn in mijn geheugen zijn blijven hangen. Zo ook deze boven aan.
Het betekent simpel: “de naam (nomen) is een voorteken (omen)”.
Even heel kort iets nader verklaren. Het spreekwoord stamt uit de oudheid. De Romeinen waren van mening dat iemands naam iets zei over zijn lot. Later is er door wijze mannen vaak een link gelegd tussen naam en gekozen beroep van iemand en ook wel naar een verbinding van naam met het karakter van betrokkene.
Dat kan dus ook een voetbalclub zijn.
De voorzet voor dit palaver werd zoals vaker gegeven door de immer aanwezige supersupporter Ton de Vey. Dat deed hij vlak voor aanvang, die ik trouwens ternauwernood haalde omdat een ritje Amstelveen naar de Transformatorweg in West van normaal 20 minuten door de gebrekkige wegeninfo van “A naar Slechter” toch gauw bijna een uur in beslag nam. En Ton deed dat nog eens tijdens de rust, toen ik zag aankomen dat mijn stukkie vandaag wellicht voor het eerst sinds jaren een blanco A4-tje zou opleveren met alleen een kop met zoiets van “sorry vrienden, maar hier is geen chocola meer van te maken…..”. En toen zei Ton: ”weet je wat SDZ betekent?” Ik moest het antwoord schuldig blijven. Maar toen hij zei “Schrijf daar dan over: namen van clubs…..d’r zitten best een paar aardige bij”.
En toen moest ik meteen denken aan een Rotterdamse club die in dezelfde klasse speelt als RKSV Roda ‘23(de Rooms-Katholieke Sport Vereniging Recht Op Doel Af) die ik nog niet zolang geleden zag spelen tegen Antibarbari, een club van studenten (met een naam afgeleid van de titel van een boek uit 1520 van Erasmus getiteld: “Het boek tegen de onbeschaafden”).
Ik dacht: ”Als de naam van een voetbalclub iets met het karakter ervan te maken heeft, dan heeft een potje tussen die twee een stevig maar fair en fatsoenlijk karakter.” En de wedstrijd die ik toen aanschouwde was dat ook. En van RODA weet ik dat het een prima club is waar ze ook intern met elkaar recht op doel afgaan.
Dus voor ik het wist zat ik thuis gekomen een beetje te grasduinen in namen van clubs die anders waren dan alleen de verwijzing naar een streek, stad o.i.d.
Zo vond ik in dezelfde klasse een club genaamd “Tot Ons Plezier”(TOP). Moet dat een jolige boel zijn als ze de spreuk niet alleen op het veld waarmaken.
In de afdeling waarin Bordeauxrood (nog even) speelt was ik benieuwd wat de volgende namen representeerden:
Wartburgia: opgericht in 1924 als “Lutherse Football Club Wartburgia “. De naam is afkomstig van het kasteel Wartburg, waar Maarten Luther, zijn plakaten plakte. Interessant om te weten of die haast spirituele keuze ook nog leeft in de hedendaagse vereniging (zal het volgende week vragen want dan speelt AMVJ er thuis tegen).
RKDES – voorafgegaan door de denominatie (RK) – staat voor “Door Eendracht Sterk” evenals EMM 21, een fusieclub die gaat voor “Eendracht Maakt Macht”. Hoe eendrachtig ze daar intern opereren is mij niet bekend, maar ik hoop het zeer voor ze.
KDO behoort tot de clubs die “Kracht Door Oefening” in het vaandel voeren (en niet zoals een bestuurslid uit vroeger tijden me vertelde dat het eerste team ook wel de koosnaam “Kwakelse Dom Oren” kreeg toebedeeld). (Zie een van mijn eerdere frutsels.)
Zo kan ik nog wel wat namen noemen uit andere afdelingen, zoals het overbekende HBOK (“Het Begon Op Klompen”) en WV-HEDW, de curieuze samensmelting van “Wilhelmina Vooruit-Hortus Eendracht Doet Winnen).
Maar hoe aardig het ook is om bij nog meer sites op speurtocht te gaan naar de betekenis en oorsprong van de naam, het wordt tijd voor een korte terugblik op de match tussen SDZ (“Samenspel Doet Zegevieren”) en AMVJ-Voetbal (“Algemene Maatschappij Voor Jongeren”).
Was de eerste wedstijd een van de betere potjes geweest van Bordeauxrood en maar nipt en vlak voor tijd met 0-1 was verloren, vandaag deed de thuisploeg zijn naam alle eer aan terwijl de bezoekers in de eerste helft niets van de krachtdadigheid uitstraalden die al meer dan honderd jaar verborgen zit in de voor deze tijden ouderwetse sociaal getinte naam, die destijds gelinkt was aan “YMCA” (Young Men’s Christian Association), een kreet die ”the Village People” nog steeds succesvol de ether in schallen.
Maar AMVJ stond die eerste vijfenveertig minuten meer voor “Algehele Malaise van Jongeren”, zo matig werd er collectief geopereerd. En het begon ook weer zoals vrijwel wekelijks: in 10 minuten was de wedstijd in feite al gespeeld. Een tikkie geholpen door de scheids van dienst die wel heel makkelijk de bal op de stip liet leggen (1-0); en dat een minuut of vijf later nog eens deed, waar inderdaad onbehouwen verdedigen aan vooraf ging (2-0). Natuurlijk weer een domper maar door de lusteloosheid waarmee het allemaal werd aanvaard, tekende zich al een ergere afstraffing af. Dat de rust kwam met een 5-0 voorsprong voor (een goed) Samenspel Doet Zegevieren, was geenszins geflatteerd.
De pauze gaf me gelegenheid om mijn interviewspulletjes vast weer in mijn karretje te deponeren. Want ik kan en wil het coach Daan van Hees niet aandoen om met vragen te komen over iets waar geen vragen meer over te stellen zijn.
Want de verwachte afstraffing, die inmiddels al forse vormen had aangenomen, kreeg direct na de aftrap van het tweede bedrijf nog een impuls toen de 6-0 in het mandje lag.
Maar plots bleek dat door de wat gereviseerde verdediging van AMVJ en tactisch gezien “het parkeren van de bus” wel een beter resultaat mogelijk was.
De doelpuntenmachine van coach Donny van der Horst stokte en met het vorderen van de tijd bleef vooralsnog verdere tegenspoed voor AMVJ uit. Niet dat het er allemaal erg verzorgd uitzag maar de gezamenlijke inzet was beter en dat loonde. En af en toe was er ook sprake van een aanval over meer dan twee schijven.
Onze rappe Appie was twee keer dicht bij een tegentreffer met een vlammend schot dat helaas voor hem werd gekeerd; en ook nog via een pegel op de lat. Jammer. Maar ja, ook het gezegde van “de hoek …en de klappen” is hier ook al meer dan eens gebezigd.
Maar oh wonder, de tweede helft eindigde wel degelijk in een gelijkspel toen Dennis Pinas de 6-1 eindstand op het bord bracht. En dat na zo’n draak van een eerste bedrijf.
Wellicht is die opzet van de tweede helft iets om meteen mee van acquit te gaan, zodat de naam van Bordeauxrood zijnde een gatenkaas in verdedigend opzicht niet het lot blijft tot aan de laatste pot.
Het kan zelfs tot punten leiden als eerst de bus consequent en met volle overtuiging en inzet wordt geparkeerd en de boys er daarna ook nog in staat zijn een beetje te counteren. Zoals deze middag het geval was tegen het eind.
Het kan allemaal naar het oordeel van uw leken- chroniqueur. Maar eentje die ook wel een keer de coach wil interviewen hoe zijn gevoel is na een overwinning.
Kom op vrienden, gun deze ouwe mopperkont met zijn vreemde spreuken tenminste dat plezier. Veel succes van
Dirk
