De start van het competitietoetje voor Bordeauxrood bracht deze zaterdag voor de hondstrouwe aanhang een hele dosis aan niet geheel verwachte “nieuwe geinâ€. Want bijzonder geruststellend waren de vooruitzichten nou niet echt geweest de voorbije weken. Allereerst lag er ondanks het redelijke eindschot van de ploeg een toch nog wat verhullende grauwsluier over het fysiek en mentaal van de mannen van coach Maurice. En met een zaterdag die zijn best deed om alvast voor de warmste van het jaar door te gaan was het een extra prangende vraag hoe het met de boys in die contreien gesteld zou zijn. Het viel, oh nieuwe gein, gelukkig méér dan mee!
Vervolgens was daar de tegenstander JSV uit de plaats met de even welluidende naam (Nieuwegein), die met een hele zak vol doelpunten vóór, maar met net een puntje te weinig uit de reguliere competitie naar het Loopveld was afgereisd om die misser maar meteen recht te zetten. Althans naar de optimistische onderonsjes van de meegereisde supporters af te meten; want daar werd goed hoorbaar al achteloos over de data voor de volgende play off ronde gepalaverd; en dat kon, oh nieuwe gein, nog wel eens meer dan tegenvallen…
Want wat Eén deze eerste match in de eerste na-ronde op de lekker bespeelbare mat van het thuisveld neerlegde deed, oh nieuwe gein, sterk herinneren aan tijden waarin het karaktervolle optreden van het team door vriend en vijand zo hogelijk werd geprezen. Met hoogtepunten vooral in het begin van de net verleden competitie.
Niks te warm om te ballen, niks ontzag voor de stoere opponent met de tas vol goals. Bordeaux- rood dook er van meet af aan op als een gretig roofdier op zoek naar prooi. (wellicht iets te prozaïsch gebracht, maar zulk een leuke middag als deze heb ik langs de lijn, oh nieuwe gein, nogal gemist, beste lezers)
Was het begin van deze sportieve en door een drietal externe leidsmannen onder gezag van scheids Smit voldoende professioneel geleide pot nog in evenwicht, met het verstrijken van de eerste helft werd AMVJ het ouderwets dominante baasje op het veld. De goedaardige maar serieuze agressie spatte er vanaf en de toch wat verbouwereerd ogende opponenten leken met dit gerichte en goedgeorganiseerde collectieve “druk zetten†geen raad te weten.
Bovendien peuterden Bram van den Driest en Jimmy Jansen als spitskillende rustpunten in de defensie, samen met Sander van Dam en Dennis Frijn op de flanken, alles wat er nog aan aanvallende angels restte bij de tegenstander vakkundig en duurzaam uit.
En, oh nieuwe gein, wat weer volledig terug was: het swingend- dwingende middenveld van Eén. Imke van Moorselaar, Chris Boer, Daan van der Driest en Jonne Seriese heersten als in hun topdagen over het steeds aarzelender middenrif van JSV. (wellicht ook iets te hypertrofisch aangezet, maar ….zie de regels tussen haakjes hierboven)
Wat echter iets minder nieuwe gein, of liever: oud zeer opleverde, maar blijkbaar een niet onbekend en hardnekkig euvel is en blijft in het spel van AMVJ: kansen benutten en/of mogelijkheden doelrijp omzetten. Ook nu weer bleef ondanks de niet aflatende inzet en ijver van spitsen Tjerk Veldman en Rene Boer het net achter de JSV goalie lange tijd gespaard voor slijtage.
Tot Jonne Seriese het tijd vond om een van zijn uitmuntende gaven uit de tas te halen en op de van hem bepaald bekend staande krommende wijze een vrije trap van een metertje of achttien direct en uiterst fraai in het kruis te jenzen. Oh nieuwe gein: Eén op voorsprong nog voor rust en naar mijn bescheiden mening verdiend.
De wat zorgelijk vraag of er voor de thee, ook al gezien de vrij tropische omstandigheden niet al te bruusk door de thuisploeg met de krachten was gesmeten, kon door een geruststellend goede start van tweede helft al snel als niet ter zake doende worden afgevinkt.Want AMVJ ging door waar het deze pot mee begonnen was. Collectief doorjakkeren, de ruimtes klein houden en de tegenstander bij de kladden houden. Het was, oh nieuwe gein, mooi om te zien hoe lekker er bij tijd en wijle ook werd gecombineerd. Het JSV verweer bleef beperkt tot tegenhouden en met de lange haal hopen op een “Lucky”. (die vlak voor tijd ook nog bijna viel).
Bordeauxrood bleef ook na de wissels (Dirk van Moorselaar voor Daan Driest c.q. Wieger Visser voor sterke Tjerk zie boven) proberen de score een naar mijn bescheiden mening verdiend hoger niveau te tillen. Corners bij de vleet, kansen ook niet mis, maar het wilde maar niet lukken om met grotere zekerheid op meer nieuwe gein de volgende week op weg te gaan naar Nieuwegein.
Nu bleef de marge op 1 doelpuntje steken, maar er was vanmiddag zoveel nieuwe gein te ontdekken in de prima performance van Eén dat dat de pret niet meer kan drukken van
Dirk
PS. De alerte lezer zal hebben gemerkt dat ik niet alle acteurs in dit ouderwets imposant optreden (de aanduiding: “geinig†is hier te geringschattend) van AMVJ heb benoemd. Maar goalie Levien Rocha deed echt wel mee, deed zijn (lichte) werk goed, maar kreeg van zijn imposante maatjes verder weinig kans om uit te blinken.
D.
