Dat het voetbalpad van AMVJ Eén dit merkwaardige seizoen bepaald niet over rozen gaat zal de trouwe volger van de handel en wandel van Bordeauxrood (en misschien ook van mijn impressies) niet zijn ontgaan.
Aanvankelijk door kenners nog geafficheerd als kanshebber op promotie naar de eerste klasse, verstomden die wat hybride geluiden al snel tijdens een allesbehalve florissante start. Met drie punten uit zes potjes waren de bovenste stekken al ras uit het zicht verdwenen.
Een imposant ogend tussensprintje daarna gaf de stand op de ladder in ieder geval het prettige idee dat er weer naar boven gekeken kon worden.
Er werden een rozet van liefst 18 punten gebroddeld, met de 1-3 uitzege op de gedoodverfde kampioen HBOK als briljantje in met midden.
De kloof met de fatale plekken was in ieder geval breed genoeg om de opgelucht adem te halen. Dacht men alom.
Maar dat bleek na de winterstop een idee fixe te zijn geweest.
Verliespartijen onder meer tegen de onderste ploegen en de top-twee brachten vijf potjes voor het einde de marge met een nacompetitieplek terug tot één, als een brandnetel aanvoelend, schamel puntje.
Een aantal oorzaken kunt u in voorgaande impressies vinden, maar feit is dat het fiks uitgedunde team van coach Kumar er na weer een nieuwe tegenslag vaak bijliep als stel geknotte treurwilgen. Met ander woorden: de schwung was er danig uit en leek ook niet snel meer terug te vinden.
Het was nog wel wat vroeg om alvast witte aronskelken te bestellen voor het afscheid van de tweede klasse.
Maar met nog drie lastige potjes voor de boeg en de Zaanse Flower Power als gretig achtervolger hijgend in de nek, zeker geen rooskleurige vooruitzichten.
Een poging het tij te keren door samen de bloemetjes buiten te gaan zetten heeft wellicht geholpen maar wat de niet verwachte ommekeer te weeg bracht, blijft zoeken naar een bloem in een vijgenplant (die vindt men namelijk niet).
En toch geschiedde het wondertje.
Tegen het ook al driftig aandringende EDO was in ieder geval de collectieve strijdvaardigheid en wilskracht terug en daarmee werd de marge met Zaandam tot vier punten opgeschroefd. (0-2 zege en 0-4 verlies van Koekstad bij Flowercity). Nog geen reden al te uitbundig te doen, maar het zorgde wel voor voldoende Pokon om weer wat te groeien in zelfvertrouwen.
Een paar pittige en met felheid uitgevoerde trainingen afgelopen week waren er voor nodig om ook tegen runner up Aalsmeer een redelijk resultaat te kunnen boeken. De hoop daarop was gevestigd uit de statistiek dat de Kumar Kids tegen hoog geklasseerde teams beter voor de dag komt dan zoals gebleken is tegen de mindere goden uit de poule.
Onder leiding van good old heer Beudeker werd het een stevig potje dat hem met het vorderen van de pot handen vol werk verschafte. AMVJ liet zich als eenheid strijdend daarbij van zijn beste kant zien. Vanuit verdedigende stellingen werd er op voorbeeldige wijze voorkomen dat de tegenstander echt gevaar kon stichten. En zodra er balbezit probeerde de thuisploeg soms redelijk voetballend zelf mogelijkheden te creëren. Het bleef tot rust 0-0.
Het spelbeeld veranderde daarna nauwelijks. Aalsmeer was zoals het vakjargon voorschrijft “optisch de betere”, maar opnieuw nauwelijks gevaarlijk.
AMVJ bleef als team geconcentreerd aan de bak en kwam met snelle tegenstoten af en toe wel dreigend voor het vijandelijk doel.
Nadat hij halfweg een heuse kans niet kon verzilveren, was het evenals vorige week Max Krake, die na een strakke voorzet van Milan de Wijs -een knie-kopbal of kop-kniebal- de op dat moment best verdiende voorsprong snoeihard in het net deponeerde. (1-0)
De gasten zetten in de resterende minuten-met af en toe veel misbaar over vermeend onrecht-alles op de aanval en daardoor had de score voor Bordeauxrood nog wel wat meer aanzien kunnen krijgen. Ook toen de doelman van Aalsmeer moest vertrekken wegens hands buiten de zestien waren er nog een paar mooie kansen.
Maar in de stand kwam geen verandering meer en had een snoeihard werkend AMVJ opnieuw drie dure punten aan het totaal toegevoegd.
En de absolute beloning kwam toen bleek dat Zaandam geen kans had gezien om van Waterwijk punten te pakken. Met zeven punten voorsprong. en nog zes te vergeven werd deze mooie middag op het Loopveld het klasse behoud al tijdig bevochten.
Geen dood in de pot dus, maar konden de gladiolen nog voor de eindstreep worden uitgereikt.
Gezien de laatste twee optredens mag Eén terecht even op rozen zitten, zich de pitchers en ander spul goed laten smaken en ieder vannacht als een gelukkige roos inslapen.
Nog twee potjes om des keizers baard maar ook nog zes puntjes ophalen is ook wel weer eens lekker als slot op deze merkwaardige competitie
Proficiat spelers, Ricky, Nick, Lucky, grensrechters en onze lieve verzorgsters
van
Dirk
En dit zei Ricky Kumar er over na afloop
