Voetbal begint op straat, pleintjes, plantsoenen en parken. Tegenwoordig ook op courts, door de ‘vooruitgang’ en met dank aan de heilige JC. Als de bal op genoemde plekken het doel niet haalde over anderszins doorschoot dan moest deze vaak opgevist worden uit een tuin van een veelal niet geamuseerde buurtbewoner.
Dit is een lange inleiding voor een bijzondere namiddag in een rustige woonwijk onder de rook van Amsterdam. Hier gebeurde voor de aftrap namelijk hetzelfde. Nog voor de wedstrijd aanving kon de iets minder heilige JE, geestelijk leider van AMVJ-3, beginnen aan een wandeling op zoek naar twee ballen geland in een tuin van de aanpalende eengezinswoningen. Niet voor het eerst waren ballen bij het inschieten en afwerken op doel uit de richting geraakt. Ook op training van de jongelingen van drie een bekend euvel, de sloot, het riet en de bomenrijen op het Loopveld zijn bekend terrein. Wat is er leuker dan de bal zo hard mogelijk raken uit wat voor hoek dan ook. Bijna iedere keer wanneer onze neo-senioren het veld betreden op training of bij de wedstrijd is er niets leukers dan de ballen die uit de zak komen rollen direct en liefst zo hard mogelijk op doel te rammen. Een onbedwingbare reflex. De wedstrijd vraagt om meer beheersing, daar gaat het er om dat de bal in het net beland. Het net van het doel, nog preciezer dat van de tegenstander. Dat maakt het leven een stuk complexer, de uitdaging groter. Vooral op deze kille decemberdag tegen de nog ongeslagen koploper. Maar ziet: oefening baart kunst. Al voor rust had AMVJ maar liefst twee keer raak ‘geprikt’. Yarden symboliseerde met twee gerichte ballen laag in de hoek waar dit AMVJ toe in staat is. Yarden is gezegend met een prachtige trap maar in de wedstrijden kwam dat slechts sporadisch tot uiting. Vandaag dus niet en dat gold voor het hele team. De talenten en kwaliteiten ontsproten op de grauwe grassprieten in het duistere decor in Duivendrecht. Als de focus en wilskracht er is is veel mogelijk, dat bleek. CTO, dat bij vlagen aantoonde echt wel te kunnen ‘ballen’, kreeg geen ruimte. Bij AMVJ was het één voor allen en allen voor één. Het duel werd aangegaan de tegenstander gezocht en dat negentig minuten lang.
Voor coach Jacques was het al lange tijd een mantra: ‘Strijd heren!’ Vandaag betoogde hij vooraf bovenal ook om te ‘mikken’. Een mooie, wellicht al wat in vergetelheid geraakte, aansporing voor efficiënte doelpogingen. Vandaag was het niet tegen dovenmans oren gezegd. Het team was er ook al langer mee bezig, de trainingen werden feller, de wil om te winnen en beleving werden groter.
Ook de statistieken gaven hoop. De laatste weken en wedstrijden toonde het derde bordeauxrode vlaggenschip al wat mogelijk was. In de afgelopen zeven weken werd slechts eenmaal verloren. Alleen tegen de andere hoogvlieger DVVA werden geen punten gehaald. Dit was onnodig en destijds een lesje in efficiency en scherp verdedigen.
Vandaag leek alles van onoplettendheid geen sprake. CTO kreeg geen meter ruimte, onze voorwaartsen waren vaak al de eersten die hun tegenstander opjoegen. Maar het middenveld en de verdediging vormden vandaag de beste linies waar overigens niemand in de selectie een onvoldoende scoorde. Kort voor rust deed CTO toch nog wat terug, de perfecte wedstrijd bestaat niet en als gezegd CTO staat niet voor niets bovenaan. Een goede aanval werd nog gestuit door keeper Jascha maar daarna was CTO net iets sneller bij de tweede bal. 1-2 ruststand.
Na rust was AMVJ minder dominant maar op één kans na werd er niets weggegeven. Met man en macht werd een mogelijkheid voor CTO ongedaan gemaakt. In de tweede helft was er meer evenwicht maar waren de meeste kansen voor AMVJ. Noah een van de nieuwkomers dit seizoen beloonde zijn goede wedstrijd met een doelpunt en daarmee was de wedstrijd beslist. Voorwaar een prima teamprestatie van AMVJ-3.
Ted Schoonenberg
