Het was niet echt goed, maar gosh wat een suspense! De pot om de hegemonie in 3B tussen “ons aller Een” (om er maar eens een overdreven Ajax aankondiging tussendoor te gooien) en runner up NFC was echt een thriller van de eerste orde. Je voelde aan de kant niet alleen de rillingen van de kou over je rug lopen op deze miezerig frisse middag op het Loopveld. Het leek ook wel alsof de spanning in de lijven van de acteurs op het veld het voltage langs de voor AMVJ begrippen goed gevulde zijlijn tot grote hoogte opstuwde. Zonder dat – en het voelt erg goed om zo’n statement in deze steeds ruigere samenleving ook eens te mogen neerschrijven – de stoppen aan beide kanten van de lijn ook maar enig moment doorsloegen. En dat kwam mede door het optreden van voor wat mij betreft: “the man of the match”. En dan doel ik niet in de eerste plaats op Niels (koosnaam:”Neelie) die ook een dikke knuffel verdient vanwege zijn bijzondere winnende treffer. Nee, ik moet de prijs van de dag toch echt weggeven aan een liefst negentienjarig ik zou bijna zeggen: “knaapje”, dat deze topper van begin tot eind als de meest ervaren referee-rot in zijn greep had. Zonder echt op te vallen (het visitekaartje van een echte topscheids) floot deze jeugdige “heer” Germs een toppot. Gelukkig stond er ook een ervaren waarnemer langs de lijn die de heren van de bond op zeker gaat vertellen dat er gelukkig weer een Luinge in de dop zit aan te komen. Ik hoop dat hij de begeleiding krijgt die zo’n natuurtalent verdient en niet al vroegtijdig door boboïde scheidsrechterlijke nitwits wordt verpest tot een gerobotiseerde zwarte regelneef op de (kunstgras)groene velden. Daar lopen er ook op hoog niveau al te veel van rond.
De spanning die op het duel zat kwam wellicht ook door het weer eens als bizar af te schilderen gedrag van de KNVB die afgelopen week met strafpunten in 3B strooide alsof er nog ergens een zak verlate pepernoten in een bureel gevonden was die zonodig geleegd moest worden,
Het verhaal van onze 3B huisrapporteur Narrao staat uitgebreid op de voortreffelijke site van Bax en co. (www.amstelveensport.nl). Daarom wil ik mij beperken tot de opmerking dat ik hoop dat dat maffe passengedoe door de beroepscommissie wordt gekild. Want dat slaat qua toepassing nergens op. En het verpest het plezier in een hartstikke leuke lokaal getinte competitie behoorlijk.
Laat Eén maar op eigen kracht doorstoten naar hogere regionen. Daar hebben ze de ongewenste hulp van de Bobo’s niet bij nodig. Zeker niet omdat de mannen van coach Hassan elke week weer bewijzen positieve vechtlust en kracht genoeg in de over het algemeen toch niet al te forse fysiek te hebben om in de tweede klasse niet te misstaan. Ook in deze topper was het vooral weer het collectief, de onverzettelijkheid en de wil om er voor te gaan die de kou uit de oude botten deed verdrijven. De eerder gememoreerde spanning was niet alleen af te lezen aan de dit keer wel erg strakke koppies, ook de voeten deden lang niet altijd wat het hoofd ongetwijfeld wilde. Maar dat gold ook voor de tegenstander van wie de jarige coach Bart van den Bosch vooraf nog snel uitrekende dat winst van zijn ploeg en het schrappen van de vermaledijde (3!-) punten aftrek de spanning in de poule weer helemaal terug zou brengen. Het was ook aan zijn spelers dus heel er te merken dat er druk op de ketel zat. Dat alles leidde tot een waar maar overigens fair voetbalgevecht, waarin de Hassanhorde ook voetballend net iets beter acteerde dan NFC. Ook in het aantal –schaarse- mogelijkheden en kansen waren de statistieken Eén beter gezind. Maar verder was er weinig licht tussen beide ploegen. De 0-0 ruststand was dan ook een volstrekt logisch gevolg van een toch wel spannend lekkere maar niet al te fraaie eerste helft. Toen de meeste toeschouwers tenen en togus nog stonden te warmen in het sfeervolwarme clubhuis, besliste naar achteraf bleek de door mij reeds gekoesterde “Neelie†de wedstrijd. In de eerste de beste aanval na de thee werd redelijk klungelig verdedigend acteren van de NFC defensie door hem puntgaaf afgestraft door de bal al glijdend met de punt van de schoen vanaf een niet eenvoudige plek langs de uiterst verbouwereerde NFC doelman te punteren. Maar na de uitbundige viering van deze onverwachte treffer, was het weer “business as usual”. NFC probeerde hierna wel meer druk te zetten, maar het Hassan collectief weigerde n de vrije doorgang naar Kiepie met radicaal opruimwerk. Naarmate de tijd verstreek kreeg Eén ook steeds meer ruimte om de score verder op te voeren. Maar “the machine”(zie vorige verslag) en zijn maatjes kregen ondanks een paar dotten van kansen het net niet meer in beweging. Dat lukte NFC ook niet zodat een punt van de schoen Een weer drie punten dichter bij wellicht een mooi competitie slot brengt. Omdat “schoen” aardig rijmt op “kampioen” heb ik voor de kop van dit stukje gekozen. Maar als je kijkt naar het aantal nog te spelen potjes (11) is Bordeauxrood net over de helft en is de voorsprong “slechts” 7 punten op runner-up Ouderkerk. De uitzinnige vreugde over de winst op NFC ten spijt, het kampioenschap is nog ver voor stoere Driest en zijn even stoere maten. Maar als je kijkt naar de (groei)kracht van de ploeg zou de punt van schoen van Neelie best eens beslissend geweest kunnen zijn voor prachtig slot aan een toch al mooi en lekker seizoen voor
Dirk
