Vorige week zette de F1 een knappe prestatie neer door de E3 op 2-2 houden. Deze verslaggever was niet bij de wedstrijd aanwezig, maar kan zich voorstellen dat als onze jongens fysiek en technisch de mindere waren van hun oudere clubgenoten dit ruimschoots gecompenseerd werd door het verschil in zelfvertrouwen. De F1 had tot vanmorgen zeven wedstrijden gewonnen en slechts een verloren. De E3 had precies het tegenovergestelde resultaat behaald. Dat doet wat met een ploeg.
Vanmorgen traden beiden teams om 10:45 aan op het eigen Loopveld. De F1 tegen hekkesluiter Waterwijk F11 en de E3 op het naastgelegen veld tegen middenmoter Pancratius E8. De wedstrijd van de F1 tegen Waterwijk moest een walk-over worden. De blauw-witten uit Almere waren tot vanochtend nog puntloos en met een doelsaldo van -52 wreven de spitsen van onze F1 zich al in de handen. Wel met handschoenen aan overigens, want het was fris. AMVJ was echter niet in goede doen. Ze begonnen onrustig aan de wedstrijd en maakte zich meer schuldig aan kluitjesvoetbal dan de onervaren tegenstander. Menig aanval werd afgebroken, niet door optreden van de verdediging van Waterwijk, maar door het in de weglopen van eigen spelers. Pas na vijf minuten kwam de eerste doelpoging, van de voet van topscorer Oscar. De keeper van Waterwijk kon de bal onderschepen. Amper een minuut later waande de keeper zich Sinterklaas door de bal recht in de voeten van Vince te trappen. De veel scorende middenvelder nam het cadeautje met plezier in ontvangst en tekende voor de 1-0.
Toen brak de periode Quinten aan. De gekuifde AMVJ’er speelde niet eens zijn beste wedstrijd van het seizoen, maar wel zijn meest productieve. Zijn eerste doelpunt kwam op het moment dat hij gewisseld werd. Op weg naar de zijlijn trapte hij de 2-0 binnen. Zijn tweede doelpunt was een gelukje. Zijn schot kwam via de keeper en een speler weer tegen zijn voet aan: 3-0. De derde was een beauty, een loeihard schot uit de tweede lijn: 4-0 en een zuivere hattrick voor Quinten. Vader Maurice moet intern gejuicht hebben, want als scheidsrechter kon hij dat natuurlijk niet openlijk doen.
Ondanks de 4-0 voorsprong was trainer Dick allerminst tevreden. Er werd te weinig afgespeeld, te dicht bij elkaar en er werd niet goed gekeken. De jongens waren het met de trainer eens, maar konden zich in de tweede helft niet volledig herpakken. De opbouw was wel wat beter en na een paar minuten kon Oscar scoren uit assist van Raúl van wat de eerste echte aanval van de wedstrijd was. Even later een historisch moment toen Jelle zijn eerst doelpunt van het seizoen maakte. Hij had kans zelf gecreëerd en was eigenlijk de enige speler op het veld die de hele wedstrijd goed doorzette en afspeelde. Hij zou later nog wat kansen krijgen, maar die gingen er niet in. Zijn spel leverde hem wel de aanvoerdersband op voor de volgende wedstrijd.
Dick had er in de tweede helft voor gekozen om de verdedigers voorin te zetten en de spitsen achterin. Voorin pakte dat prima uit, met een doelpunt van Jelle en een helaas afgekeurd doelpunt van Duco. Achterin vergaten Joep en Oscar nog eens hun positie te pakken. Zo kon Waterwijk tot twee keer toe uitbreken. Het gaf keeper Vince de kans om mee te voetballen en hij deed dat met een Kenneth Vermeer-achtige veronachtzaming van de keeperswetten. Maar in tegenstelling tot de doelman van Ajax hield hij hiermee keurig de nul.
Op driekwart van de wedstrijd leek Waterwijk te hebben besloten om met 7 man het doel te gaan verdedigen. De vele AMVJ schotten stuitte op een woud van benen. De slimme David vond kort voor het fluitsignaal een manier om de drukte voor het doel te omzeilen met een prachtig geplaatste schot vrijwel vanaf de middenlijn. Zijn schot vloog over alles en iedereen heen de kruising in: het doelpunt van de wedstrijd. De laatste treffer van de wedstrijd was een eigen doelpunt van de keeper van AMVJ, die een corner van Quinten achter zijn eigen doellijn werkte.
Op het veld ernaast was de E3 met slechts 0-2 onderuit gegaan tegen Pancratius. De jongens hadden zich goed verweerd en zo kon het dat de verliezend E2 coach Emiel na afloop misschien wel met meer tevredenheid in de kantine zat dan Dick, want het was niet best, maar leg dan maar eens uit aan een stel achtjarigen die weer met 8-0 hebben gewonnen.
