Voor onze wedstrijd werd er een potje Martinus tegen Nautilus gespeeld.
Tjonge jonge, wat een kabaal, de Scheidsrechter moest de wedstrijd zelfs stil leggen, alle spelers in de middencirkel, gaan we nog voetballen? Of blijven we mekkeren? Gaat helemaal nergens over. Nivo, 0,0.
Geef mij dan maar het Meidenvoetbal. Dat is een verademing. Een half uur
later dan gepland schoten we uit de startblokken. Fris en fruitig gingen de
Meiden van start tegen Martinus, een goede/geroutineerde tegenstander.
Leuk spel, kleine kansjes over en weer, beide verdedigingen hielden goed stand,
tot de 35e minuut: een ketser in de Martinus-verdediging, dan is er geen sprake
meer van (eventueel) buitenspel, Rosa legt de bal netjes af,
Linda tikt hem erin, helaas, onterecht afgekeurd, maar we zeuren niet.
Gewoon doorgaan, met veel inzet, af en toe aardige combinaties, puntje
van aandacht, Meiden, met GEVOEL passen, de bal niet te hard spelen.
Houd hem bij de keepster weg, maak er geen oprapertjes van. Ook Martinus
maakte zich daar schuldig aan, Voetballen is nu eenmaal een lastige sport.
En de wedstrijdspanning wint het dan van de nauwkeurig-zorgvuldigheid.
Dat kun je trainen, gaan we doen, de bal met de juiste snelheid aanspelen.
Ondertussen had Martinus er een goaltje ingefrommeld, sta je bij de rust met 1. achter.
Geen man overboord, Lucky bedenkt wel een plan voor de 2e helft.
Dat was heel simpel, ons combinatievoetbal, dat kon de geroutineerde verdedi-ging
van Martinus niet echt verontrusten, dan gaan we het anders doen.
2 diepe spitsen, Linda en Tine, en wat opportunistischer spelen. Dat maakte het
spelbeeld er niet fraaier op, het 1e kwartier leek er niets van terecht te komen.
Krijg je nog een domper voor je kiezen, weer een buitenspelgevalletje, werd
uitgelegd als “ de speelster bleef achter de bal “?? Daar was geen sprake van.
Vriend en vijand was het erover eens, het was minstens 3 meter buitenspel.
En een beginnende scheidsrechter moet dan op de grensrechter vertrouwen,
in dit geval niet Lex overrulen, eigengereid een verkeerde beslissing nemen.
Sta je 2-0 achter, met nog een half uur te spelen, we hebben nog steeds kans
om de boel recht te trekken. Het plan van Lucky begon te werken, de solide
verdediging van Martinus werd aan het wankelen gebracht. Die ging fouten
maken, onder druk van de niet aflatende strijdlust van onze Meiden.
Wellicht werd Martinus een beetje moe, daar hadden wij geen last van.
Keer op keer werd de vijandelijke veste bestormd, vooral Linda was, ondersteund
door Khadija, Tine en Rosa niet meer tegen te houden. 3 of 4 goaltjes, het
had zomaar gekund, helaas werden de kansen om zeep geholpen. Vorige week
ging het goed, schopte Linda er 2 in, nu even niet, dat kan gebeuren.
Is dus ook een aandachtspunt, kansen creeeren, prima. Maar die dan ook
afmaken, de bal rustig in het hoekje schieten, dat is een verhaal/vak apart.
Rosa had nog een geweldige actie, een no look pass, die kende ik al, maar
een no look dribble, die heb ik nog nooit gezien. Iedereen stond op het
verkeerde been, Rosa zet zichzelf vrij voor de keepster, en dan niet goed
afwerken. ROOS WAS BOOS, ik moet hem erin schieten!!
Dat is de moraal van het verhaal, het gaat uiteindelijk om de goaltjes.
Doelpuntjes maken, dat is lastig te trainen, we gaan het wel proberen.
De bal laag in het hoekje poefen, dan is de gemiddelde Keepster kansloos.
Ik heb een spannende wedstrijd gezien, het zat een beetje tegen, maar
daar zeuren we niet over, bij de leukste Club van Amsterdam.
Woensdag gaan we aan de slag, hard werken, beter worden.
Mvg, Steef.
