Mark(en) my words…..!

Wanneer iemand na afloop van een optisch dramatisch met 3-8 verloren thuispot van zijn favoriete team in alle nuchterheid beweert dat het “net zo goed andersom had kunnen zijn…”, zal menigeen hoofdschuddend tot de conclusie komen dat het hier wellicht om een stiekeme drinker gaat; dan wel dat het met deze simpele ziel geestelijk toch wel ernstig gesteld moet zijn. Maar nee, beste lezers van deze eerste bijdrage na de winterstop, noch verholen drankzucht noch een ver gevorderde staat van geestelijke aftakeling heeft mij in het voetballoze tijdperkje bij de lurven gepakt.

Ik meen oprecht dat de kruisweg die mijn Bordeauxrode vrienden deze bijna zwoele middag op de gelukkig weer prima bespeelbare grasmat op het Loopveld moesten gaan, ook heel goed een Via Gladiola had kunnen worden. Want vriend en (overigens heel aardige) vijand waren het er over eens dat zich deze middag een wel heel bizar schouwspel voltrok in het sportieve gevecht tussen AMVJ en Marken.

Had Bordeauxrood Twee de reserves van Marken daarvoor nog een forse draai om de oren gegeven nog uitbundiger deed het vlaggenschip van de schiereilandbewoners dat met de discipelen van coach Maurice Kuijper. Maar dat drama voor Eén voltrok zich op een manier die nog eens aantoonde dat het verschil tussen de dood van de witte Aronskelken en zegenrijke Gladiolen soms flinterdun is.

Het voetballeven kan dus soms ook hartvochtig hard zijn voor degenen die zich na afloop van de strijd vertwijfeld afvragen hoe het toch zo beroerd had kunnen aflopen. Voor de rationalisten onder ons is het antwoord simpel: Marken scoorde er acht en AMVJ maar drie; en dat is dat. Maar het gekke is dat aan de AMVJ zijlijn ook bij een ruststand van 2-5 (!) menigeen het idee had dat deze pot nog geenszins verloren was. En dat was gezien het verloop van het eerste bedrijf bepaald geen onbespoten wishful thinking. Want Eén voetbalde stomweg gewoon beter dan zijn opponent.

De furieus gestarte basis had na een minuut of tien dan ook al met enig gemak met meer dan een doelpunt verschil voor kunnen staan. Maar de fraaiste mogelijkheden werden helaas weer eens simpeltjes om zeep geholpen. Dat deed Marken beter: ze verschenen na een minuut of vijftien voor het eerst voor het heiligdom van de weer herstelde Levien Rocha en het was na enig behulpzaam weerwerk van de Bordeauxrode defensie direct raak. “Niks aan de hand”, dacht de AMVJ dug out en die kreeg gelijk toen Chris Boer niet veel later van een meter of vijfentwintig met een verwoestende wonderschone pegel de gelijkmaker achter de toch lang niet misselijke goalie van Marken spetterde. Billeknijpend zagen de begeleiders en fans van de tegenpartij AMVJ de druk verder opvoeren; en zich menig aanlokkelijk kans scheppen. Maar aan de stand veranderde wonderbaarlijk genoeg nada niks; beetje door pech, veel door matig afwerken.

Dat deed Marken beter:in een paar minuten tijd werd AMVJ een lesje in efficiency voorgetoverd. Via drie aanvallen langs een uiterst vertwijfelde defensie van de thuisploeg krikte Marken de marge simpeltjes naar 1-4. Even later mocht Jonne Seriese de stand via een van zijn befaamde pingels weer iets uitdagender maken. Maar nog voor rust werd een makkelijk gefloten vrije schop door alles wat bordeauxrood was volledig vrij baan richting doelnet gegeven en stond een ontnuchterend onbegrepen ruststand (zie boven) op het scorebord.

Wie dacht dat Eén het na rust verder wel voor gezien hield kwam gelukkig volstrekt bedrogen uit. AMVJ ging door waar het in de eerste helft toch zo aardig mee bezig was: lekker ballen. Maar helaas ook scorearm blijven. Het moet gezegd voor een niet onbelangrijk deel ook te wijten aan een paar formidabele saves van de Marker goalie. Logisch dat de tent achterin bij Bordeauxrood allengs leger werd door de drift naar voren. En wat aan hun kant niet lukte, deed Marken weer uitermate gladjes. Weinig aanvallen maar wel scoren. Maar toen dus ook na een halfuurtje ook de 2-6 viel, wist de thuisploeg nog niet van ophouden. Het pleit voor de mannen dat ze bleven knokken en spelen voor een beter resultaat. Maar uiteindelijk hielp ook een derde goal niet meer. Want de beker was pas volledig leeggedronken, nadat Marken nog eens twee keer vrije doorgang had gekregen.

Zo kwam er een einde aan een merkwaardige pot, die natuurlijk verdiend werd gewonnen door de bezoekers. Maar waar scorebordjournalisten wellicht zullen schrijven over een heftige afdroogpartij, blijf ik hardnekkig bij de mening en dat “het net zo goed andersom had kunnen zijn” als…..de beter voetballende ploeg in het begin niet alle kansen had verprutst en niet een paar minuten in de eerste helft had geleden aan een ernstige vorm van defensieve verstandverbijstering. En dat laatste was deze middag behoorlijk frustrerend voor alles en iedereen die AMVJ lief heeft.

Dus de komende week krijgt de ploeg door coach Maurice voor zeker een kuurtje scoringsdrift voorgeschreven en een behoorlijk forse dosis defensief pepmiddel-concentraat toegediend. En dan vrienden, zal een prima resultaat op “Goed Genoeg” volgende week tegen AFC pas goed genoeg zijn voor een ontembaar Bordeauxrood. Mark my words!

Dirk