De betekenis van de kop boven dit epistel laat aan duidelijkheid weinig te raden over: van Bordeauxrood was deze weergodengenadige middag in het pittoreske toeristenoord Marken letterlijk en figuurlijk weinig tot niets te bekennen.
Het was zo’n dag waarvoor de verwachtingen hoog gespannen waren, maar waarop blijkbaar alles scheef ging wat scheef moest gaan. Dat begon al bij de voorbereiding ter plaatse toen de tas met spullen verklapte dat de broeken, kousen en een deel van de shirts nog ergens in een centrifuge in Amsterdam aan het rondwentelen waren. Lichte paniek en onverholen ontstemming die ongetwijfeld een bres sloegen in het aanvankelijk redelijk rotsvaste vertrouwen op een goede afloop.
Nou weten ze in Marken gelukkig wel van verantwoordelijke wanten, want binnen no time toverde de aardige en behulpzame elftalleider een complete set voetbal Jansen en Tilanus uit de spelonken van het knusgezellige clubhuis van de thuisclub. En zo kon het gebeuren dat de Mauricemeute in het onschuldig en rustgevend ogende reservegroen van de tegenstander aan de klus op het megaveld van Marken moest beginnen. Of ook die kleur van invloed is geweest op de openingsfase van Eén in deze eerste finalepot laat ik tot voer voor psychologen, maar zeker het eerste kwartier leek het team eerder een stel groengrazige makke schapen die door een fel gestarte tegenstander alle hoeken van de mat kregen voorgeschoteld. Van de baldadige power naar voren die Eén het seizoen zo sierde was geen ziertje te bekennen en ook verdedigend werden aan de thuisploeg ruimtes gelaten die bijna evenzovele open uitnodigingen schenen om deze strijd maar snel in hun voordeel te beslissen. En toen zij daar zelf niet al te snel in leken te slagen werd Marken door een eigen doelpunt van AMVJ (nee, we noemen geen namen) haast hoffelijk in het zadel geholpen.
Merkwaardigerwijs was dit ongewilde geschenk toch het sein voor de ploeg van een vol ongeloof naar zijn pupillen starende coach Maurice om de schrale schroom enigermate van zich af te werpen. En toen bleek dat ook de tegenstander niet geheel van het beton was waarvoor het aanvankelijk was aangezien. Ook hun verdediging bleek kwetsbaar en toen het mes er bij Eén wat scherper opging kwamen er ook kansen die duidelijk maakten dat het in Marken toch geen oefenpotje tussen de hoofdmacht van deze club en hun groene reserves hoefde te worden.
Die minimale gelijkwaardigheid tussen beide ploegen duurde echter helaas maar tot vlak voor de rust. Toen besloot de bordeauxgroene defensie een staaltje onvolwassen verdedigen weg te geven dat in het pupillenareaal niet zou hebben misstaan. Het eind van dit gerommel bestond erin dat de noodrem het dommige instrument bleek om de scheids naar de stip te laten wijzen. En zo Marken cadeau nummer twee in de schoot te werpen. De thee die vorige week tegen het Huizense AH nog zo lekker smaakte, had ook al gezien de mineure stemming en de hangende koppies een zwartgallige bijsmaak, die ook na de rust te zwaar op de maag leek te liggen. Weliswaar werd er wel gepoogd om er nog het beste van te maken,maar duidelijk was toch dat het deze middag vechten tegen een in alle opzichten te sterke bierkaai was. Ook de wissels brachten de coach niet het zo fel begeerde tegenpuntje. Integendeel, toen een vrij onschuldig ogend maar slordig verwerkt schotje van een van de overigens wel gevaarlijke Marken aanvallers door de onpartijdige grens tot derde zeperd voor AMVJ werd verheven, was het helemaal gebeurd met de hoop- op- beter- koopman. De tent achter ging open en Marken speelde zich met nog twee doelpunten opgewekt naar het eerste klassebehoud. Want het belang van de terugwedstrijd ligt voor deze goede tegenstander van een grotendeels tegen zichzelf opererend en vriendelijk sparrend AMVJ, louter in het feit dat Marken aanstaande zaterdag nog een door de eega van ondergetekende kraakschoongewassen en vooral complete set reservekleding moet ophalen.
Voor de rest wordt het een weekje van voorbereiden op nog één finale tegen Benschop of Geinoord.
Die allesbeslissende pot zal over ruim een week op neutraal terrein plaatsvinden. De hoop blijft dus levend en in ieder geval de hoop dat Bordeauxrood dan weer completer: nl. met meer originele basis en vooral compleet in de eigen kleuren met de vertrouwde fightingspirit vanaf acquit bij de finaleles zal zijn.
Dirk
