Benieuwd hoe de Hassan horde had overwinterd, maakte ik mij vorige week gretig op voor een spetterende tweede seizoenhelft. Helaas, Rijsenhout bleek nog steeds teveel drijfhout om te de trotse Herbstmeister bij SCW aan het werk te kunnen zien. Dat gaf de concurrentie die wel speelde de kans om dichterbij te schuiven want NFC en Ouderkerk maakten geen fout. ‘Dan de volgende week maar’, dacht ik opgewekt, ‘Vlug en Vaardig is weliswaar een soort Bangmaker, maar staan nu wel heel laag op de ladder Dat mag geen probleem worden’, mijmerde ik met het plezierige vooruitzicht van alweer drie vette punten in de tas.
Dat vooruitzicht op een lekkere zaterdag werd overigens verdrietig de bodem ingeslagen toen ik hoorde dat een van mijn vroegere voetbalmaatjes Jean Marc Müller op veel te vroege leeftijd plotseling was overleden. En dan bereid je je dus niet op een gewone zaterdagse manier voor op een middagje Loopveld, maar zit je ‘s ochtends met een paar honderd treurenden op indrukwekkende wijze afscheid te nemen van een kanjer van een vent waarmee je vele, vele jaren het bordeauxrode shirt droeg. Het was goed om te ervaren dat er veel (oud) AMVJ-ers aanwezig waren om Jean Marc te eren. Dat hij in vredige rust zo actief en zorgzaam mag blijven als hij bij leven was…..
Al die treurigheid onder een grauwmiezerige hemel hebben ongetwijfeld mijn waarnemingsvermogen op de somberstand gehouden, want het zonnetje wilde letterlijk en figuurlijk maar niet doorbreken op het Loopveld afgelopen zaterdag. Eerst zag ik Twee in het restantje van hun pot naief in het mes lopen van een wel uiterst geslepen tegenstander, waardoor de indrukkwekkende zegereeks rauwelijks werd onderbroken. Vervolgens was de ouverture van de tweede competitiehelft van Een nou ook niet om te zeggen ‘daar loopt de aanstaande kampioen van 3B te ballen…’ Met een geschorste Driest aan de kant maar met een overigens voortreffelijke Hannes op zijn stekkie, een nog behoorlijk geblesseerde Daan, maar verder met een fitte crew werd de aftrap benut op de tegenstander energiek te duimschroeven aan te leggen. Aan inzet en werklust lag het bepaald niet maar toch liep het voor geen meter. Ook niet nadat Jonne na een minuut of tien opnieuw zijn onfeilbare act van elf meter mocht opvoeren. Ook die vroege goal bracht niet echt de rust die nodig was om het laaggeklasseerde V&V al voor de rust definitief op de knieen naar de thee te sturen. Het bleef onrustig en zelfs een tikkie angstig: te gehaast als beheerste snelheid nodig was, een te laag tempo wanneer snelle balcirculatie vereist was. Eerlijkheidshalve moet ook worden gezegd dat de tegenstander gedurende de eerste vijfenveertig minuten nauwelijks in de nabijheid van Kiepie is geweest. Dat werd na de pauze allengs anders. Bordeauxrood bleef volharden in gehaastheid en slordigheden; met name het balverlies en het povere onderlinge contact op het anders toch zo ijzersterke middenveld viel op. Blijkbaar gaf die matigheid de tegenstander moed om meer naar voren te gaan spelen en wat dreigender te worden. En dat leidde uit een niet goed verdedigde vrije trap zelfs tot een niet onverdiende gelijkmaker. Het pleit voor de onmiskenbare groei van Eén dat de koppies fier omhoog bleven en de schouders nog eens ernstig werden gerecht. Dat was vorig seizoen wel anders…..Mooi om te zien dat de strijd voluit werd aangegaan om alsnog een vol resultaat te boeken. Vissertje, die na een weekje vakantie als extra aanvaller aanvankelijk nog wat moeite had om een handvol mooiste kansen te benutten, was wel de aanleiding dat Jonne tien minuten voor tijd ten tweede male genadeloos van de penaltystip mocht uithalen.
Zo werd er toch nog gewonnen. Het was een magere pot met een aanvankelijk als lichtelijk fortuinlijk en mager resultaat te kenschetsen zege. Maar als je de wind mee hebt blijkt ook een mager potje toch een vette kluif op te leveren, toen bekend werd dat de concurrentie onverwacht punten had verspeeld. En Eén dus steviger aan kop is gekomen. Terugwandelend naar mijn oude Golfje zag ik toch nog een schuchter zonnestraaltje zich manmoedig een weg banen door het grauwe zwerk…
Dirk
