Dit stukje vloeit mij alsnog wat later op de zaterdagnacht uit de vingers.
Dat komt doordat ik graag gehoor gaf aan de uitnodiging van een goede vriendin haar verjaardag te komen vieren.
Zij en haar echtgenoot hadden daarvoor een historisch plekje uitgezocht in het pittoreske Vinkeveen: het oude Spoorhuis, een tot partygelegenheid omgebouwd piepklein stationnetje uit een tijd dat de treintjes vriendelijk puffend ongetwijfeld nog wel op tijd en volgens dienstregeling aan het vervallen perronnetje stoom afbliezen.
Aangezien het startsein voor dit festijn het eindsignaal van de wedstrijd Buitenveldert- AMVJ vrij dicht benaderde, kon ik tot mijn niet geringe opluchting dat strijdtoneel ook vrij snel tabé zeggen.
Want zoals de oude treintjes uit Vinkeveen, had uw chroniqueur vandaag alle reden om ook een beetje stoom af te blazen. “Chillen” heet dat naar ik meen in het moderne feestjargon.
De gretige behoefte daaraan houdt nauw verband met de ijskoude douche waarop ik de Kumar Kids op deze lenteachtige middag door de thuisploeg getrakteerd zag worden. En dat had niets van doen met slechte sanitaire voorzieningen in hun clubhuis, of met de allervriendelijkste ontvangst door amicale voorzitter Bert en “ome” Frans, maar alles met het pak slaag dat het Bordeauxrode team zich met schier masochistisch aandoende gelatenheid liet welgevallen.
Daarover zo meteen nog heel kort iets meer, want de trouwe lezer kent mijn nietsontziende aversie tegen nederlagen.
Maar eerst een intermezzo over een ontmoeting met een bijzondere gast op de bovenvermelde afterparty, die mijn licht chronische ergernis over het verloop van de middag vrij snel omturnde tot een plezierige gebeurtenis.
De man, Aart Bijvoet, met de geklede uitstraling annex Harley van good old Easy Rider, was weliswaar niet helemaal een wildvreemde, maar van de enige keer dat ik hem eerder ontmoette was blijven hangen dat hij in zijn bloeiende kapperszaak vele beroemde hoofden coiffeerde in Palingcity, het van vele en veelsoortige talenten bulkende Volendam.
Zijn schaar, kam en föhn inmiddels aan de wilgen gehangen, bleek hij een boeiend en smakelijk verteller over de interessante mengelmoes aan activiteiten die hij er al tijdens en nu ook na zijn werkzame leven in het Volendamse op na hield en houdt.
Liefdevol sprekend over voetbalcoryfeeën uit de vroegere “Heen en Weers”, over zijn cluppie vandaag de dag, zijn scheidrechtersloopbaan, over “wandelballen” met bekende en minder bekende oude kornuiten (“pittig vermoeiend hoor, kom zelf maar eens meedoen op een woensdagochtend”), over scheuren met zijn motorvrienden, maar ook als organisator van bijzondere muziekevenementen (onderstreept met een flyer van een optreden van het “Filantropisch Orkest”), zijn betrokkenheid bij de plaatselijke omroep, het is maar een kleine greep uit het totale Bijvoet portfolio.
Kortom: mooi om van die “bijzondere mensen zonder opsmuk” in je leven te mogen treffen die met hun boeiende performance in staat zijn een teleurgestelde chroniqueur van zijn koude douchehumeur te verlossen.
Want zoals gezegd was dat wel het restant van een voetbalmiddagje waarin Bordeauxrood zich rechtstreeks naar de onderste regionen van 2a balde. Of liever gezegd: liet ballen.
Hoewel ondergetekende bij gebrek aan te honoreren grensmannen toch nog een keer met het vlagje in de hand, maar betrekkelijk zicht op het vertoonde te velde vermocht te hebben, was het wel duidelijk dat AMVJ er bitter weinig van bakte tegen een ook niet groots maar wel agressiever en toen het erop aankwam doelgerichter Buitenveldert.
Zo moest coach Kumar een aantal spelers na een minuut of tien na aanvang er indringend op wijzen dat het potje al lang en breed begonnen was. Maar toen waren de gastheren met de lange haal naar voor maar overigens zonder succes al een paar keer behoorlijk dreigend voor Levien Rocha verschenen. Schutterend en schurend ontworstelde AMVJ zich daarna enigermate uit de lethargische start en kreeg in het verloop van het eerste bedrijf nog een paar danige dotten van kansen om op voorsprong te komen. Maar het bleef bij van Turenhout. (0-0)
Na de limonade was het aanvankelijk wel ietsje beter gesteld met de boys. Desalniettemin presteerde de Kumar Kids het weer om de pot in een paar minuten tijd weg te geven.
Eerst werd een hoopvolle penalty hopeloos verknald en direct daarna besloot de verdediging twee blunders te schenken aan de tegenstander. (2-0)
Direct na dit leed viel er toch weer wat te hopen, toen Daan van Hees na een zowaar vloeiende aanval met het koppie de aansluiting mocht bewerkstelligen. (2-1)
Sinterklaas verbleekte echter bij opnieuw een defensieve vrijgevigheid aan Bordeauxrode zijde (3-1).
En de douchekraan ging tenslotte helemaal open toen het vlak voor tijd ook nog 4-1 voor de thuisploeg werd.
Geflatteerd? Wellicht een tikkie, maar zoals de goede Joachim van HAV in zijn verslag kopte heeft Buitenveldert de kampioensaspiraties van AMVJ (terecht) in de ijskast gezet.
Maar erger nog: heeft Bordeauxrood vooral zichzelf naakt onder een ijskoude straal gezet.
Niet leuk om te moeten constateren, maar nu de bodem in zicht is, hopelijk wel aanleiding voor de groep, tot enige reflectie over hoe nu verder.
Want hoewel het vervolg van mijn zaterdag best “chill” was, hoop ik volgende week toch liever blijde zegerijke rondjes te mogen draven rond de paardenbaan bij Jong Holland.
Dirk
