Blijkbaar hebben de weergoden toch enige gêne over de manier waarop zij ons hebben vergast op een allerberoerdste zomer en besloten ter compensatie de zaterdagen uit te kiezen om hoog thermosstatische zonnestralen een warme deken over de voetbalvelden te laten leggen. Was het vorige week tegen BOL al behoorlijk aan de temperatuur, deze zaterdag werden in het zwerk nog een keer alle hitteregisters opengetrokken en mocht het Loopveld zich koesteren in de welhaast zweterige klamheid van een tropisch regenwoud.
Bepaald geen optimale omstandigheden voor een lekker fris potje voetbal. En toch stond er voor Eén een eerste echte krachtmeting voor de deur. Bood vorige week tegen de matige ballers uit Broek op Langendijk nog geen indicatie over de sterkte van de tweede klasse, vandaag tegen plaatsgenoot Amstelveen Heemraad zou wat dat betreft meer duidelijk moeten worden. Aan de intensiteit van het in de kleedkamer a capella geproduceerde indianengehuil voor de aftrap te meten, hadden de boys van coach Maurice er ondanks de tropische omstandigheden best zin in. Het feit dat het een plaatselijke derby betrof waar toch altijd de nodige sentimenten rondwaren zal er ook wel toe hebben bijgedragen dat Eén prima uit de startblokken schoot. De eerst 20/25 minuten van de pot had in ieder geval de tegenstander niet veel meer in te brengen dan tegenhouden van ’s opponents aanvalsdriften.
Maar als het een vileine voorbode is voor de rest van het seizoen dan wordt evenals vorige week al lichtelijk schemerde het scoren een behoorlijke uitdaging voor Eén. Er werd weliswaar heel aardig en (netjes) agressief gespeeld maar vreselijk doelrijp werd het allemaal niet. Vooral door een lichtelijk gebrek aan doortastendheid in de eindpass dan wel aan zuiverheid in de afronding. En de enkele echte kans die er kwam werd te achteloos naar de vergetelheid geknikkerd. Het oogt vanaf de kant best het aankijken waard wat het team op de mat legt maar het kost, ook onder niet -tropische omstandigheden, wel heel veel energie om een tegenstander permanent de duimschroeven aan te blijven leggen. En als het dan niet lukt om een of twee puntjes te scoren zie je de mentale moed bij wijze van spreken heel langzaam in de kicksen wegzakken. Zo ook in het verloop van de eerste helft. Een tegenstander voelt onbewust de insluipende terugval van de andere kant en komt wat dwingender in de wedstrijd. Niet dat Amstelveen niet direct de boventoon ging voeren, maar ze kwamen wel een paar keer dicht in de buurt van de vakantiefris alerte en puik keepende Kiepie. De grootste kans op een voorsprong was eigenlijk voor Amstelveen in de eerste helft, maar die werd door hem dan ook op miraculeuze wijze naast gefrommeld. Rust: voor Eén een tikkie teleurstellende dubbelblank. In de tweede helft was er meer evenwicht in de pot. Amstelveen had de schroom van zich afgeworpen en begon zo af en toe ook te proberen met combinatievoetbal gevaarlijk te worden. En dat lukte heel soms aardig; vooralsnog echter zonder resultaat. Bordeauxrood dat volgens afspraak de tegenstander wat meer zou laten komen in het tweede bedrijf stelde daar vooral snel uitgevoerde counters tegenover. Met veel dreiging maar doorgebeten werd er weer niet. Er was dan ook de hulp van een al te lankmoedige Amstelveen verdediger voor nodig om Tjerk is staat te stellen AMVJ een toch wel verdiende voorsprong te bezorgen. De euforie ten velde en langs de bordeauxrode lijn was echter van korte duur. Een afgeslagen vrije trap werd door Amstelveen dermate snel in een prima aanval omgezet dat er ook voor Kiepie niks meer te redden viel. Na die gelijkmaker peurden beide teams de laatste restjes energie uit de moegestreden lijven om alsnog met drie punten naar huis te gaan. Maar met als enig resultaat een door een overigens correct leidende scheids te zwaar opgestapelde kaartenlast en voor de thuisploeg zelfs nog een schwalberode kaart. Een leerzaam puntje resteerde derhalve voor de Maurice meute. Want de conclusie na twee potjes in de tweede klasse mag zijn dat Eén in principe lekker mee zal kunnen en voor niemand hoef te vrezen. Mits er maar (snel) gescoord wordt en tijdig wordt teruggeschakeld om met zijn allen verse adem te halen voor de rest van de strijd. Dirk
