Laatste wedstrijd van de competitie. Nacompetitie in de tas en ook voor tegenstander Monnickendam niets belangrijks meer op het spel dan de drie punten.
Reden voor de anders toch zo gedreven en succesbeluste coach van Bordeauxrood om de strakke teugels danig te laten vieren door goedertieren in te gaan op de wens van zijn druistige discipelen om het voor één keer eens anders te doen dan anders.
En dat heeft ie geweten, de goede Maurice.
Allereerst koerste vanwege hordes afwezigen een mix van Eén en Twee richting Monnickendam. (Na de vorige week haakten Bram “Boesoe†Vreugendhil en Jimmy Jansen
ook nog aan bij de lange lijst van obscuren. Een lichtpunt was wel weer de return van Dirk van
Moorselaar).
De opstelling voor deze laatste pot werd vervolgens door de shirts gemaakt….. Zonder zichtbare
rugnummers aan de kleedkamerhaakjes hangend nodigden de tuniekjes de boys uit om bij hun verborgen positie te velde plaats te nemen.
En dat leverde de meegereisde trouwe supportersfamilie van Eén het ongewone beeld op van spits Mark Schol, laatste man(netje) Chris Boer, kanthalf Bram van der Driest en linkerspits Dirk van Moorselaar.
Dat die hutspot het nog behoorlijk lang op dubbelblank kon houden was echt te wijten aan het onvoorstelbare gebrek aan scoringsdrift bij de tegenstander. Anders had het bij rust al makkelijk een nulletje of drie vier gestaan voor de thuisploeg. Nu moesten die mannen na vijfenveertig minuten de kleedkamer in met een uiterst schamele en ook nog lucky 1-0 (een cornertje ineens).
Vrees voor een ware afstraffing mocht de pret niet drukken want na rust kregen ook degenen die de wisselshirts hadden geloot ruim baan van Maurice. En Kiepie mocht zelfs van plek ruilen met Dirk (van Moorselaar), met het idee dat Nick de Groote vast een beetje kon wennen aan zijn
nieuwe liefde (aanvallertje spelen). En koene Dirk tussen de palen mocht bewijzen dat hij wel degelijk over verborgen talenten beschikt. (klopt ook nog aardig)
Kiepie beleefde trouwens weinig lol aan zijn optreden als pinchhitter want hij werd al na 5 minuten met een zere knie uit de strijd gepincht (hopelijk kan hij volgende week meedoen als het er weer echt om gaat).
Het werd allemaal echt een beetje potsierlijk toen AMVJ zo’n tien minuten na rust met 1-2 bleek voor te staan……Eerst maakte Oscar van der Wiele de gelijkmaker en even later prikte René Boer er zelfs een voorsprong in.
Maar lang kon de verwondering niet duren want wat Monnickendam in het eerste bedrijf niet lukte ging de mannen daarna wel heel gemakkelijk af. Er werd hen door het grimlachende Eén dan ook weinig strobreed in de weg gelegd om de score in de rest van de tijd soepeltjes om te buigen naar een zeer ruime en niet eens geflatteerde zege. (6-2)
Zo kwam er voor Bordeauxrood een eind aan de reguliere competitie tijdens een middagje pretpakket met leerzame momenten.
Positief leermoment 1: je speelt niet zomaar de pannen van het dak wanneer de meesten op een voor hun wildvreemde plek moeten acteren.
Idem 2: Leuk is leuk voor een keertje, maar echt leuk blijft toch lekker taakgebonden ballen en samen voor de punten gaan op je eigen vertrouwde plekkie
Idem 3: Wieger Visser’s vorm komt er weer aan en dat is voor het toetjesvervolg een prettige gedachte.
Idem 4: maandag kan er gelukkig weer naar echte strijd worden toegewerkt (en hopelijk een beetje geleefd)
Minder positief: eigenlijk niks want het was van te voren te voorzien dat het vrij snel uit zou zijn met de pret. En dat was het dan ook nu voor
Dirk
