In mijn langdurige lidmaatschap van AMVJ ben ik, inmiddels 77 jaren jong, als voetballer, later als coach, gewoon toeschouwer en vandaag de dag als elftalbegeleider, ontelbaar veel keren op bezoek geweest bij de bijna 80-jarige multi-sportvereniging KDO.
Altijd voor de voetbaltak, maar ze herbergen ook nog een reeks andere sportactiviteiten.
Zie hier het bord met de sporticoontjes (brilletje op…) dat de vertrekkende mens hartelijk dankt voor het bezoek, hopend op een weerzien op hun uiterst fraaie en grote maar toch iets van een dorpsgemeenschappelijke knusheid biedende complex.
Aangezien AMVJ deze competitie na vandaag nog slechts een thuispot tegen de club uit De Kwakel te wachten staat, zal het er dit seizoen waarschijnlijk niet meer van komen dat het “tot ziens” door uw chroniqueur van het fonkelnieuwe Bordeauxrood wordt ingelost.
Ik keerde bij het passeren van het bord richting de al even authentieke toe-en uitgangstrap ook weer met de nodige kennis in the pocket huiswaarts.
Onder andere over de naam van de vereniging. Ik had me er nooit mee bezig gehouden, maar voor mij stond de K voor “Kwakelse” en de D en O waarschijnlijk voor iets van plaatselijk sportief jargon.
Mis, want in de nazit werd me duidelijk dat Kracht Door Oefening ooit bedacht was als ware naam. De oldtimer die mij dat vertelde voegde daaraan toe dat bij tijdelijk mindere prestaties van hun voetballende grootmacht de term Kwakelse Dom Oren werd aangemeten.
De kop boven deze impressie maakt helder dat daar in ieder geval vanmiddag geen sprake van was. Maar daarover zo nog iets meer.
Want voor aanvang van de match was daar allereerst de begroeting met de coach van de opponent: de goede Lex van der Horst. Hij en ik kwamen elkaar tijdens zijn trainersloopbaan met regelmaat tegen en altijd in een gemoedelijke sfeer. Aangezien voor hem op het veld een tweetal stoeltjes klaar stond waar op één ervan zijn rechterbeen zou rusten, vertelde Lex mij dat hij recent een nieuwe knie van de medische wetenschap had gekregen. En dat hij door de naweeën van die ingreep daar nog redelijk pijnlijk aan herinnerd werd.
Aangezien een mens tegenwoordig gelukkig nog niet alles door Artificial Intelligence (AI) gedoceerd krijgt, heb ik met wat Google en Facebook gerommel toch een vrolijke prent van de man met daarnaast een ingepakte nieuwe knie naast elkaar kunnen zetten:
Met daarbij het advies dat je lach die vanmiddag terecht alweer regelmatig door het zeer heen scheen, niet meer weg van je gezicht verdwijnt, wanneer je recht doet aan de naam van de club die je nu onder je hoede hebt (Kracht Door Oefening); en de resultaten van je werk een permanentie krijgen van de eerste twee gespeelde potjes.
Daarmee heb ik direct aangegeven dat het Van der Horst cohort na twee keer 45 + minuten de Hees Horde ten tweede male zonder punten naar de kleedkamer stuurde. Na een door scheids van dienst, de heer J. Jozefzoon “streng maar rechtvaardig” geleide maar toch ietwat merkwaardige wedstrijd.
Vooropgesteld: de 4-2 overwinning van de thuisploeg was bepaald niet gestolen, maar het verloop van een voor de neutrale toeschouwer best aardige pot was opmerkelijk.
In het grootste deel van de eerste helft hadden de bezoekers weinig te melden. Het verrassende niveau van de week ervoor werd bij lange na niet gehaald. De collectieve strijdlust ontbrak en het balverlies was zonder meer spectaculair (matig).
Kansen waren er niet en de KDO-ers kregen ze bij de vleet. Maar ondanks het overwicht: scoren ho maar.
Pas tegen het eind van het eerste bedrijf kreeg AMVJ plots een beetje de geest en schiep zich een paar heuse mogelijkheden. Maar niet meer dan dat, waardoor de rust met een voor Bordeauxrood geflatteerde brilstand (Nul-Nul) werd bereikt.
Waarschijnlijk was er door de thee geen Red Bull extract gemengd, want vleugels waren er bij de boys van Daan van Hees niet aan de lijven gegroeid. Integendeel: met een beetje meer gogme van de overigens uitblinkende KDO spitsen, had het na een minuut of twee heel goed 2-0 voor de thuisploeg kunnen staan als gevolg van een veel te vrijgevige AMVJ defensie.
Vijf minuten na de aftrap gebeurde dan toch wat al langer in de – overigens zonnig opgeklaarde – lucht hing. Een goed genomen corner werd even fraai in een voorsprong omgezet (1-0). Het wachten was eigenlijk op een uitbouw van de marge, maar toen gebeurde er integendeel iets heel merkwaardigs.
Plotseling bleek dat dit Bordeauxrood wellicht een achterstand nodig heeft om te laten zien dat ze echt wel in staat zijn om in hoog tempo de bal naar de juiste kleur en de juiste kant op te transporteren en bovendien gevaarlijk te worden.
De opponent verstijfde blijkbaar zo van de – net mislukte – poging van Appie Bensalah om te iets terug te doen, dat ze na een puike tegenstoot Ernad Kabilovic met een knappe goal de 1-1 lieten maken (52e minuut).
En het werd nog gekker, want twee minuten later stond AMVJ voor door Appie, die nu wel een combinatie prima afrondde (1-2).
Niet overdreven, maar met een beetje goede wil had AMVJ door deze opleving de pot met nog één of twee treffers zelfs in het slot kunnen gooien. Maar of de teleurstelling dat dit niet het geval was parten speelde of een andere terugval, vanaf dat moment nam KDO het heft weer volledig in handen. De snelle spitsen van de thuisclub kregen plots weer ouderwets teveel ruimte en dat leidde tot gevaar aan de voor AMVJ verkeerde kant.
Gevolg: na 66 minuten in de tweede helft 2-2 en een kleine 10 minuten later na een gammel muurtje van Bordeauxrood een luid bejubelde 3-2 voor thuis. Het open huis bij de bezoekers leidde uiteindelijk tot dezelfde eindstand als de week ervoor (2-4 verlies).
After all een verdiende zege voor de bepaald niet Kwakelse Dom Oren, maar voor kwieke mannen die zorgden voor een permanente glimlach op het gezicht van hun coach.
En voor AMVJ: Voer voor psychologen? Welnee! Gewoon met z’n allen in de eigen en gezamenlijke spiegel kijken en vooral samen hard blijven trainen en werken.
De coach blijft realist, maar ook optimist naar de toekomst. Hoor maar.
Eens, want dat het anders kan, heeft ook deze middag in De Kwakel weer bewezen. Maar de duur van deze remonte was te kort om de doorbraak naar een meer en langduriger verbetering al te kunnen bevestigen.
Mijn gevoel zegt dat het volgende week tegen oud-AMVJ (DWS) best eens kan lukken, mits iedereen van acquit af volle bak gaat. Maar in hemelsnaam wel beheerst ten opzichte van een vast weer getructe tegenstander.
Succes vrienden.
Dirk
