Terugwandelend naar mijn karretje, de inmiddels opgedroogde plu in de ene hand en mijn zo langzamerhand onafscheidelijke foudraal met een standaaardje, micro en plopkap in de andere, hoorde ik mijn krakende stemgluid een song ophoesten waarvan ik alleen de titel kon reproduceren: zie de kop boven deze impressie.
Thuisgekomen ben ik gaan googelen en ontdekte dat dit een nummer is van de topartiest (zanger en acteur) Lenny Kravitz, geboren op 26 mei 1964 in New York. Een man, die, mogen wij de statistieken geloven, meer dan 5 miljoen volgers heeft; en dat het bewuste nummer zo’n 185 miljoen keer beluisterd moet zijn.
Aangezien hij morgen zijn 60e verjaardag viert en juist vandaag weer uitkomt met een nieuw album (voor de liefhebbers: Blue Electric Light), kan het geen toeval zijn dat ik blijkbaar iets meer moest weten “van deze naar het lijkt eeuwig jonge man”.
Wie op YouTube de tekst beluistert, zal merken dat het hier gaat om een geschokte liefdesrelatie tussen twee mensen, die de man graag hersteld wil zien en daarom zingt dat “het pas over is als het helemaal klaar is..”
Nu zal ik niet betwisten dat ik het vaak heb gehad over het “mij nog immer dierbare Bordeauxrood” en andere koosnaampjes. Maar om die songtekst nou letterlijk op mijn verhouding met spelers en coach te printen gaat me zeker de afgelopen weken een tikkie te ver.
Maar dat heeft alles te maken met een immense uittocht van spelers – met coach met gevolg voorop – die aanstaande is.
Maar laat ik er direct aan toevoegen dat ondergetekende weliswaar in heel andere tijden tegen een bal schopte, maar ook terdege beseft en voluit accepteert dat in het huidige tijdsgewricht spelers/leden andere keuzes maken dan bij een te club blijven omdat ze zich er mee verbonden voelen.
En dus slaat de tekst van Kravitz bij mij totaal niet op een heimelijke gedachte dat die uittocht wellicht nog zal meevallen, omdat een paar matadoren alsnog “tot inkeer zouden zijn gekomen”. Nee hoor, ik constateerde simpelweg het feit dat afscheid nemen nog enige weken is verdaagd, na deze in meerdere opzichten wisselvallige middag op het Loopveld.
Spannend kon het zeker worden na vorige week toen het Kumar Cohort via een zeer voorzichtige 0-0 bij Buitenveldert toch nog uitzicht had op een plekje in de nacompetitie. De stand was zelfs zo inschikkelijk voor het team dat een gelijkspel in het laatste potje voldoende zou zijn om nog door te kunnen gaan.
En dat moest dan gaan gebeuren tegen SDOB uit het idyllische Broek in Waterland alwaar Bordeauxrood zonder zelf te scoren een moeizame zege (0-1) behaalde op een taaie tegenstander (en een berg en dal gelijkende grasmat). De beide ploegen stonden in punten gelijk, maar de bezoekers genoten een minder doelsaldo.
Maar er waren nog meer kapers op de kust. Zelfs het DWS van Coach Kumar (volgend seizoen) zou nog kans maken als….. Buitenveldert met 2-0 of meer verliest van de kampioen uit de Legmeerpolder.
Enzovoort: een tombola van jewelste. Waarin overigens niet alles duidelijk werd, want de laatstgenoemde wedstrijd was naar later bleek te zijn gestaakt. Beetje rommelig ook wel, maar er werd op het Loopveld wel iets duidelijk, alhoewel ……. maar dat komt zo.
Want wat in hoosbuien begon eindigde onder een – zij het wat waterig – zonnetje. Wisselvallig weer derhalve, maar daar trok het team van de thuisploeg (AMVJ dus) zich zeer weinig van aan.
Tegenstander SDOB (Sterk Door Onderling Begrip) deed haar naam weinig geen eer aan in de eerste helft, want er was na het beginfluitje van de jeugdige maar volwassen leidinggevende scheids Sturkenboom, van onderling begrip hoegenaamd niets te merken. Zowel verdedigend als aanvallend ging er van alles mis; miste de ploeg het vermogen om weerstand van enig niveau te leveren tegeneen – het mag gezegd – vitaal, fris van de lever en gedurende vrijwel het hele eerste bedrijf bevlogen en prima spelend AMVJ.
Uitgekiende aanvallen leverden binnen twintig minuten twee gave doelpunten op van Max Krake. SDOB sputterde daarna wel iets meer tegen, maar kon niet verhinderen dat vlak voor de rust Jeffry Bok met een slimme vrije trap de hele verdediging van de tegenstander verschalkte. Rust 3-0.
De SDOB aanhang ging beteuterd aan de thee en bij AMVJ was het allemaal “halleluja”. Maar juist dan is het dit seizoen wel de ervaring dat die opgewektheid vaak ook een “laatmaarwaaienkantje” heeft.
En daar zag het na rust ook wel naar uit. Het optreden van het Kumar team was weer even wisselvallig als het weer, want hoe droger en lichter het werd, des te gemakzuchtiger opereerde de thuisclub. En het zal in de kleedkamer van SDOB best gespookt hebben, want er was wel degelijk een geïnspireerder en voor een beter resultaat knokkend team aan het werk.
En dat leverde een reeks van mogelijkheden en kansen op die aanvankelijk alleen maar “bijna resultaat” opleverden. AMVJ zag het allemaal wat al te rustig aan en verviel aanvallend in een paar oude, hardnekkige fouten (bekend verondersteld). Verdedigend werd er ook wisselvallig gebald maar een laatste voet of hoofd voorkwam lange tijd steeds erger.
Maar toen de scheids na een knullige overtreding terecht naar de stip wees leek het toch nog spannend te kunnen worden. Want de pingel werd onberispelijk benut (3-1).
Gelukkig betekende dit akkefietje dat bij Eén de wekker weer afging en na een flitsende aanval werd door Dion Reuvekamp de afstand met een keurig schuivertje weer op drie doelpunten gebracht (4-1).
En daarbij bleef het zodat in ieder geval voor de thuisclub Lenny Kravitz’ song betekenis kreeg: It ain’t over till it’s over….! En dat ondanks dat de uitslagen bij de bond het anders laten zien (namelijk 4-1 winst voor SDOB!), zullen de doorweekte spullen toch weer in de wasmachine van Lucky, de onnavolgbare materiaalman van het team, hun rondjes moeten draaien.
Maar voor hoeveel potjes dat gebeurt en wanneer de volgende strijd wordt gespeeld, ligt nog verborgen in de nabije toekomst (en van de afwikkeling van de gestaakte wedstrijd).
Maar als het team van Kumar het kan opbrengen om alleen maar en steeds voor de volle negentig minuten “eerste helften van vanmiddag” te produceren en de wisselvalligheid kan indammen, kunnen er nog gekke dingen gebeuren voor de uittocht een feit is, volgens
Dirk
En volgens Ricky Kumar ook.
