De winterstop duurde voor Bordeauxrood een week langer dan gepland, omdat het zo geroemde strakke biljartlaken op het Loopveld blijkbaar toch behoorlijke sleetplekken begint te vertonen; in ieder geval naar het oordeel van de keurmeesters te vochtig was om de thuispot tegen BOL ongeschonden te kunnen verwerken. Om toch enig inzicht te krijgen hoe zijn meute had overwinterd laste coach Maurice gedurende deze week een interessant oefenpotje in tegen de gerenommeerde eerste klasser Swift. Daar bleek de pijp die aan het eind van de eerste seizoenhelft toch wel erg leeg was, gelukkig weer behoorlijk gevuld. Eén dartelde met lekker fel en fris spel als vanouds over het kunstgras op het mooie Olympiaplein naar een geruststellend ogende winst op de hogere broer.
Omdat ondergetekende zaterdag rond twaalf uur rauwelijks achter zij meditatieve ochtendkrantje werd gesleurd om een spoorloos verdwenen officiële scheids bij Twee te vervangen, drentelde ik pas zo’n tien minuten na aanvang een beetje stijf gefloten (en gescholden) het fraai gerenoveerde en van een dito spiksplinternieuw clubgebouw voorziene complex van Amstelveen Heemraad op.
In schril contrast met de vertrouwenwekkende vertoning tegen Swift leek het aanvankelijk nergens naar hetgeen AMVJ de in redelijke getale opgekomen getrouwen langs de lijn op deze kunstgrasmat voorschotelde. Er werd met andere woorden kunstgrasmat en niet erg bij de les geacteerd. En aangezien het laaggeplaatste Amstelveen het wel erg goedbedoeld probeerde, maar er feitelijk ook niet echt veel van bakte, dreigde het een weliswaar aangenaam mildzonnig maar verder somber voetbalmiddagje te worden.
Maar ziet, na een paar warm vertroetelende staccato bevelen van baas Maurice nam Eén gaandeweg de eerste helft meer initiatief en dat leidde tot een paar vertrouwde messcherpe attaques. Ook de goede grens van de tegenpartij had geen vlagsignaal in zijn overigens zeer rijk gevulde buitenspelarsenaal meer voorhanden toen Boertje aan de buitenkant doorbrak en een 100% loepzuivere afdraaiende en op tempo gespeelde voorzet losliet die door Imke van Moorselaar de kleine alleskunner op het middenveld op de juiste waarde werd geschat en even loepzuiver en knalhard in de verste hoek naar 0-1 werd gepegeld. Deze fraaie oppepper was het sein om het slappe poep in de broek gedoe definitief af te schudden en af en toe ook gewoon lekker te gaan ballen. Dat leidde tot de rust wel tot de nodige mogelijkheden maar niet meer tot een geruststellender score. Ook al was van de op zich aardig combinerende maar volslagen improductieve tegenstander steeds minder gevaar te duchten, Eén kennende was het pleit nog helemaal niet beslecht.
Aanvankelijk zette dat beeld zich in het tweede bedrijf door. Eén was nu vanaf de aftrap veel dwingender aanwezig en op alle fronten de bovenliggende partij. Er kwamen kansen maar de magere voorsprong bleef lang ongeschonden. Totdat de reeds geroemde Imke het opnieuw maar nu solotoeristisch op de heupen kreeg, zijn buitenspel staande makkers compleet negeerde en toen de scheids het vileine vlagsignaal dit keer gelukkig terecht ook negeerde, de vijandelijke keeper slim het nakijken gaf. (0-2) Direct daarop meende de ook vanmiddag weer top acterende aanvoerder Mark een forse duit in de puntenzak te moeten stoppen door een soepele aanval hoogstpersoonlijk tot een zekere 0-3 te promoveren.
Daarmee was de doelpuntentrommel leeg maar de tas weer drie punten rijker. Dat de mooiste aanval op de valreep ongekroond bleef omdat Tjerk de bal over de keeper maar ook net over de lat krulde deerde geen enkele Bordeauxrood strijder, dé Heemraad* van vanmiddag, aller Imke, voorop. Zeker niet toen bekend werd dat behoudens Aalsmeer alle toppers behoorlijk punten hadden gemorst. Een mooiere start van de tweede competitie- acte na een after all redelijke pot van Eén was derhalve nauwelijks denkbaar. Maar verder denken we nog aan niks want aanstaande zaterdag wacht weer een forse finale tegen het altijd lastige Castricum.
Dirk
* Heemraad staat voor een bestuurder (in dit geval een bestuurslid van een waterschap) , dus een persoon die
richting geeft, voorop gaat in het realiseren van (het) doel(punten)
D
