AMVJ ZAT VR2 – Sporting Martinus ZAT VR1 1-1
Na de Corona crisis, en nog een andere crisis, ik zal U de details besparen, staat er inmiddels een ander ZAT VR 2 binnen de lijnen. Er zijn veel nieuwe meiden aan het Team toegevoegd, Coach Michel is gelukkig nog aanwezig om de Meiden te begeleiden/ te coachen.
2 weken geleden zag ik al een veelbelovend potje, tegen het altijd sterke RODA werd nipt met 0-1 verloren. Er was een invalster geregeld, Els, die kon aardig voetballen. Dan druk ik mij nog voorzichtig uit. Met Claudia Beckenbauer vormde zij een (bijna) niet te nemen vesting.
Nu was het effe anders, moest er behoorlijk aan de opstelling worden gesleuteld. Lotte, de captain, normaal gesproken de Linkerspits, loerend op een goaltje, moest nu, als centrale Middenvelder, het Team bij de hand nemen. En dat deed zij met verve.
Linda, die we zo graag zien op het Middenveld, met haar kracht en rushes, die moest bij afwezigheid van Claudia, centraal in de Verdediging. Dan mis je wat power op het Middenveld.
Zodoende was het te verwachten dat Martinus het overwicht had, veelal met afstandsschoten ons doel bestookte: daar werd Femke niet koud of warm van. Waar komt die opeens vandaan? Een goede Keepster, daar mag je de handen mee dichtknijpen. Dan toch, een laag schot, precies in het hoekie, dat was haar teveel.
Ja, wat moet je dan doen? Van 4-4-2 overschakelen naar 4-3-3, om de gelijkmaker te forceren, met het risico, dat je op het Middenveld onder de voet wordt gelopen? Of doorgaan op dezelfde voet, je krijgt altijd wel een kans om een goaltje te scoren.
Coach Michel koos wijselijk voor de laatste aanpak, en ja hoor, daar was zij, als een duveltje uit een doosje, Manu. Enigszins trots mag ik wle zeggen, een oude Krijger van het 1e uur, een product van de SSSA, de Steef Schelling Soccer Academy.
Een ietwat aarzelend duel, maar zij kwam erlangs, verder niet nadenken, gewoon doorrennen, en de bal rustig in de benedenhoek schuiven. Je hoeft niet hard te schieten, je moet mikken, je koppie er bijhouden.
Daarna kregen we nog een dot van een kans, die werd helaas gemist. Maar dat zou ook iets te veel van het goede zijn geweest.
De 2e helft ontspon zich een gelijkwaardige wedstrijd, er gebeurde eigenlijk niet meer zoveel. Martinus had het overwicht niet meer. AMVJ wilde nog wel, maar de krachten namen af. Het was warm, een extra drinkpauze was zeer welkom.
We hielden het keurig dicht, met de nieuwe Snuitjes, Roos, Myrne, Melanie, Suus, Saar en Maartje.
Ellie, many thanks for joining the Team, you are a hell of a girl.
Er waren 13 speelsters, wie ben ik dan vergeten? Oh ja, Mirjam, ons Koedijkje, rechtstreeks van de Voetbalschool in het diepe gegooid. Ga er maar aan staan, competitie spelen, dat is een ander verhaal. Na afloop nam vader Joost zelfs een biertje, hij was apetrots.
Meiden, zo kan het gaan, wanneer je alles geeft, wat je in je hebt.
Steef.
