“Elk nadeel heb z’n voordeel…,” sprak ooit voetbalwijsgeer en legendarisch voetballer met het onvervreemdbare nr. 14 op zijn rug.
Ik moest aan die oneliner van ons aller Johan denken, toen ik deze zaterdag mijn karretje parkeerde bij het riante complex van SV Ouderkerk. En wel hierom….
De degradatie van Bordeauxrood uit de tweede klasse was natuurlijk geen feest, maar een klasse lager in drie B heeft wel het voordeel dat de uitwedstijden voor een belangrijk deel op de fiets zouden kunnen worden bezocht.
Dat ik vandaag de voorkeur gaf aan mijn hybride makker was omdat ik sowieso niet zo’n buitenfietser ben. En dat manco verdedig met het feit dat je in de sportschool ook flink de pedaalridder kan spelen, maar dan zonder tegen stormwind en regen te hoeven optornen.
En dat laatste zou vanmiddag zeker op de heenreis het geval zijn geweest. Plensbuien onderweg, gierende wind en zeker 10 minuten geparkeerd gezeten in een auto die op dat moment ook het predicaat onderzeeër had gepast.
Gelukkig had het KNMI dit keer goed in de klimatologische glazen bol gekeken, want rond aanvang van het uitpotje in Ouderkerk werd de plunje van Bordeauxrood in ieder geval niet doorweekt met regenwater. Het antwoord op de vraag of het zweet des aanschijns die rol had overgenomen volgt verderop in deze impressie.
Want bij binnendrentelen van het moderne complex van de SV O, kwam- zoals gebruikelijk bij het klimmen der jaren- ook het aloude eenvoudig houten clubhuis uit meer dan vijftig vervlogen jaren langs in mijn grijzend brein.
Een tijd dat ik zelf nog in het bordeauxrode shirt mocht meehelpen om het bepaald niet malse en altijd lastige OSDO te bestrijden.
(NB van een fusie met zondagvereniging NEA was in die zeventiger jaren van de vorige eeuw nog helemaal geen sprake. Die dateert pas van na de millennium-wende: 2003)
Ik heb nog een zeer vergeeld krantenknipsel uit het Amstelveensch/Ouderkerksch Weekblad van april 1970 gevonden waarin ook de namen stonden van OSDO coryfeeën uit die tijd.
Twee daarvan kon ik mij nog bij de voornaam herinneren: Martin en Ko; klasse spelers.
Dat toeval niet bestaat heb ik al menigmaal in mijn stukjes benadrukt, maar deze middag volgt daarvan eens te meer een bewijs.
Het viel me op dat het clubgebouw van de tegenstander een zeer goed onderhouden biljart huisvest. Daarop spelen, zo werd mij gezegd vaak wat oudere mannen een potje.
Ook nu werd door een aantal senioren aanstalten gemaakt om de nodige caramboles uit de meegebrachte biljartkeus te peuren.
Eén herkende ik aan zijn, met wel wat meer jaarringen getooide, maar nog steeds karakteristieke koppie: Martin Phillipoom.
Ook gewapend met keu trof ik goalgetter van weleer Ko Mink en ook Cor Bosman bleek in die tijd de pannen van het dak te spelen.
Ten bewijze daarvan heb ik deze tegenstanders van weleer op de gevoelige plaat vastgelegd.
Tijd om me op de wedstijd te richten.
Deze middag was het voor mij overigens een makkie, want er was journalistieke kwaliteit van hoog gehalte aanwezig om de deze derby te filmen , van commentaar te voorzien en de slotinterviews te houden.
De hoofdredacteur en tevens grondlegger van het wekelijkse 1Amstelveen programma: “de Acht van Amstelveen”, Mathijs Groenewoud en zijn trouwe sidekick Peter Grifhort waren hoogstpersoonlijk naar Ouderkerk getogen om in weer en wind de gebeurtenissen te velde te volgen.
Het resultaat van al dat werk is aanstaande dinsdag weer te zien op de kanalen van onze kekke lokale omroep.
Zo kan het gebeuren dat u deze week het interview met coach Kumar in deze impressie vergeefs zal zoeken.
Een reden te meer om dinsdag te kijken naar “de Acht van….” en te ervaren hoe echte professionals dat klusje klaren……
Zoals de kop hierboven al doet vermoeden liep de tweestrijd met de thuisclub voor Bordeauxrood uit op een diepe teleurstelling.
Ook uw chroniqueur van het blijkbaar toch als nogal grillig te karakteriseren Kumar cohort, had er niet op gerekend dat hem een behoorlijke zeperd te wachten stond.
Zeker niet na de twee eerder gewonnen potjes en mede gelet op de deuk die een weinig aansprekend Ouderkerk tegen DWS opliep. (5-0 nederlaag; zie mijn impressie van vorige week)
Niet dat Ouderkerk nu plotseling een briljante pot op de kunstgrasmat neerlegde en AMVJ er- zeker in het begin niet- geen hout van bakte.
Nee, het was voor de neutrale toeschouwer best een lekkere wedstijd in het eerste bedrijf; waarin de gastheren met name met de lange pass de diepte zochten en de gasten vooral wat beter voetballend potten trachten te breken.
Dat ging hen over het geheel genomen behoorlijk goed en verzorgd af; tot de zestien meterlijn.
Want echt gevaarlijk werd het maar één keer toen na een knappe aanval Jeffrey Bok slechts de binnenkant paal trof.
Kort daarop deed de thuisclub het beter: langs een woud van benen verdween de bal achter een vergeefs duikende Ronald Visscher. (1-0)
AMVJ was door die dreun wel eventjes de weg kwijt, want door matig verdedigen kreeg Ouderkerk nog een giga kans om nog voor rust de marge te verdubbelen.
Maar die werd tot opluchting van spelers en zijlijn van Bordeauxrood nogal slordig om zeep geholpen. (Rust 1-0)
Het tweede bedrijf was aanmerkelijk van minder gehalte dan daarvoor.
Het gevaarlijkst was de thuisclub die met wind mee en lange halen naar voor, voor gedoe in de AMVJ defensie zorgde.
Er was letterlijk af en toe veel kunst- en vliegwerk voor nodig om een grotere achterstand te voorkomen. Grote makkes bij AMVJ was het onvermogen om echte kansen te creëren. En als dat dan een enkele keer gebeurde was de afwerking ronduit ondermaats.
Met het vorderen van de tijd en het inbrengen van een aantal vooral aanvallende wissels werd de druk op het Ouderkerker doel wel groter, maar werd ook de deur achter op meer dan een kier gezet. En na slordig balverlies op met middenveld, onvoldoende restverdediging
en slecht omgaan met zo’n hoge stuiterbalpeer werd het tot vreugde van “thuis” via een intikker toch 2-0.
De scheids van dienst, de heer Oren, die best aardig, floot maar wel ook veel tijd besteedde aan zijn administratie te velde had gelukkig nog wat minuten meer op zijn klok staan om dat en tijdrekken te compenseren.
En zo kon het gebeuren dat een plots heftig aandringend Bordeauxraad via Devery Boldewijn alsnog kon tegenscoren. (2-1)
Maar de resterende tijd die ook nog veel nerveuze onnauwkeurigheid kende leverde niets meer op dan de teleurstelling van een verlies op de koop toe van een zo leuk begonnen middag voor de ploeg , de coaches, de bordeauxrode zijlijn en voor
Dirk
