Er is een tijd geweest dat uw chroniqueur van de handel en wandel van Bordeauxrood het vaste voornemen had om bij nederlagen van het eerste team van AMVJ geen impressies te schrijven. Maar dat gebeurde toch zelden. Altijd was voor, tijdens of na een verlies van drie punten wel iets aan de orde dat alsnog het vermelden waard was.
Ook deze competitie, die een allerberoerdste start kende voor de Kumar Kids (drie gelijke spelletjes na zes potjes), bleef het niet bij het louter vermelden van de uitslag. Maar deze zaterdag was het bijna zover dat na deze zin een dikke punt werd gezet achter het stukje.
Bijna, want dan zou ik niet verteld hebben dat ik voorafgaand aan de pot van vandaag tegen het diep onderaan staande Almere, een gezellige babbel had met de scheids van dienst, Julio Barrales. Al jarenlang met regelmaat aangesteld als leidsman van wedstrijden van Bordeauxrood. Een immer gezellige prater met altijd wel een verhaal over zijn wederwaardigheden te velde, over zijn voetbalverleden en “het leven binnen de bond”. Vandaag was het ook weer een mix van die drie thema’s, waarbij “sores en sappig” elkaar als een soort stand-up geinig afwisselen.
Hoewel ook hij wel eens een mindere dag had als het op zijn, uiteraard louter in de ogen van de zijlijn en de arbeiders te velde, op zijn zachtst gezegd als wisselvallig gekarakteriseerd leiderschap aankwam, bleef hij altijd zichzelf: een – soms strenge – prater in het veld en een gezellige praatgrage gast vooraf en na afloop.
Van de kant af bekeken was hij vandaag op het veld trouwens heer en meester en floot hij als in zijn beste jaren. Of ik het goed hoorde, weet ik niet, maar zijn stappenteller was naar zeggen gedurende de pot volledig op tilt geslagen. Kan kloppen, want de scheids zat er steeds dicht op, zoals dat heet. Kortom, een pluim voor zijn prestatie is hier dan ook zeker op zijn plaats.
Er waren slechts een paar momenten dat hij stilviel. Van ongeloof wel te verstaan. En dat ging over het spel van de thuisploeg deze middag.
Ik zal niet vertellen wat hij er precies van vond, maar zijn bevindingen te velde liepen volledig parallel die van ondergetekende, die met stijgende verbazing en, eerlijk gezegd, ergernis van mijn alter ego (brompot genaamd) moest aanzien hoe AMVJ het klaarspeelde om deze toch ook niet grootse tegenstander drie punten in de schoot te werpen. Eindstand: 1-2.
En als u het niet gelooft, luitster dan maar naar de treurige woorden die coach Ricky Kumar wel had…..
Woorden die er dit keer niet meer waren voor,
Dirk
