Dat wonderen bestaan is een feit. Voor ieder die het wil zien, toont het leven wonderen en wondertjes aan de lopende band. Zo zijn er op vele gebieden in onze samenleving wonderbaarlijke wederopstandingen na een schier uitzichtloze toestand.
Of het nu gaat om een plotselinge genezing van een dodelijk zieke; een verslaafde die na vele verdorven jaren het licht ziet en een nuchter en/of clean leven leidt; een bedelaar die tot de ontdekking komt dat de versleten jas die hij uit een vuilnisbak opviste een winnend lot uit de loterij verborg; een politicus die zijn verkiezingsbeloftes nakomt; tot aan twee broodje smerende beren aan toe…..(dat laatste zelfs getypeerd al “een wonder boven wonder”)
U merkt dat ondergetekende als schrijvende zijn focus bijstelde van echt serieuze thema’s naar meer speelsere kost.
Want het is geenszins mijn bedoeling om u als sportliefhebber te vervelen met grenzeloos gezever over herkomst, aard, laat staan spirituele betekenis van “wonderen”. Als ik dat al zou kunnen.
Immers daar zijn andere hoekjes van de geest en van wetenschappelijk bibliotheken voor ingericht.
En die heb ik nooit kunnen vinden.
Maar toch, vrienden had ik het thema “wonderen en wondertjes” als brugje nodig om mijn impressie van een paar dagen AMVJ mee te kunnen inkleuren.
Want over een positief lot uit de loterij gesproken: afgelopen vrijdag mocht initiatiefnemer Emiel Obdeijn, onze onvolprezen motor van het jeugdbestuur, uit handen van een lieftallige dame van het Schipholfonds een vette cheque ontvangen als zeer welkome steun voor onze bescheiden kas om broodnodige extra voetbalmaterialen voor de jeugd te kunnen aanschaffen. Wij waren het fonds dankbaar voor dit wondertje, zoals uit onderstaande foto blijkt.
Zonder mij verder rijk te rekenen dan wel onrealistisch optimistische verwachtingen te koesteren hoopte ik toch stilletjes dat de wonderlijke flow van vrijdag op Schiphol zich zaterdag ook rond Loopveld zou manifesteren.
Ogenschijnlijk een bizarre gedachte natuurlijk, maar waarom toch niet eens twee totaal verschillende wondertjes binnen één Bordeauxrood clubje positief aan elkaar koppelen, te weten: een vette Cheque voor de club en een vette Zege voor de Schakelboys.
Voor een Bordeauxrood adept die zich de vorige ontmoeting in Nijkerkerveen tussen Veensche Boys en AMVJ nog rillerig herinnert, nl. een smetteloze 5-0 overwinning voor de thuisclub, zal met de wijsvinger bij zo’n gedachte onmiddellijk richting zijn voorhoofd wijzen.
Maar wellicht opgeveerd door het puike, helaas nog doelpuntarme, spel tegen CJVV vorige week en zeker geestelijk extra gesteund door “het wonder van Barcelona” dacht uw chroniqueur: “mogelijk zijn voor Eén de wonderen ook vandaag nog de wereld niet uit”.
Voorwaarde was wel dat er voor succes in deze thuispot tegen de hoog ingeschatte Boys uit Nijkerkerveen een wonderbaarlijke genezing nodig zou zijn van het hardnekkige virus der scoringsarmoe dat het team in deze competitie zo onbarmhartig vaak parten speelt.
Ik kan er eigenlijk heel kort over zijn: wonderen bestaan nog en ze waren vanmiddag ook op het Loopveld in soorten en maten zichtbaar.
Allereerst werd na het beginsignaal van de nu eens niet meer zo piepe, buiten het veld gezellig praatgrage maar binnen de lijnen rustig en geroutineerd goed leidende scheids van dienst de heer Beudeker al snel duidelijk dat AMVJ voetballend met een heuse wederopstanding bezig is.
De positieve lijn van vorige week werd dubbel en dwars doorgetrokken. Gretig en geconcentreerd ballend de tegenstander geen enkele ruimte biedend werden bij tijd en wijle de pannen volledig van het dak gespeeld.
En er kwamen weer veel mogelijkheden en kansen. Een tijdje mocht worden gevreesd dat het wonder van het scoren zich weer niet zou voltrekken……tot “Schweinie” (kekke koosnaam voor linkerverdediger Jeroen Halsema) op wondermooi kleurrijke kicksen een luid bejubelde wonderschone corner indraaiend van rechts in één keer in de verste kruising joeg. (1-0).
Hij kon op dat moment niet bevroeden dat hij met die pegel ook het virus van de scoringsarmoe een dodelijke klap had toegebracht.
Want het netje van de spartelende tegenstander bleef na die treffer tot de rust en een kwartiertje daarna nog slap hangen. Maar aangezien de Schakelboys daarna de juiste aanvallende cadans weer energiek met elkaar gevonden hadden werd “de genezing” volledig zichtbaar toen youngster Gijs Bedet een doorgeschoten bal na alweer een corner met een subtiel kopballetje in het lege doel van een verstijfd toekijkende Veensche defensie deponeerde (2-0).
Het, zonder noemenswaardig offensief resultaat, openzetten van de Nijkerkeveense poort was “kaassie” voor het plegen van enkele uitgenaschte Bordeauxrode counters.
Een zeer fraaie steekpass van “Roppa” Meerhoff werd door alweer een Youngster, Idriss Nabil even fraai als resoluut voor 3-0 in de touwen gedeponeerd.
En niet lang voor tijd mocht Chris Boer “het wondertje van het Loopveld” voltooien door met de mooiste van de middag de eindscore (4-0) op het bord te zetten.
Niet alleen was hiermee de revanche op deze overigens sportieve tegenstander compleet maar het energiek en collectief gertoonde te velde was van dien aard dat het voor de komende potjes aantrekkelijke vooruitzichten biedt.
Zeker als de score duidt op de definitieve dood van het vermaledijde virus is het wonder van een succesvolle derde periode absoluut geen illusoire fata morgana meer voor
Dirk
