Na mijn zoveelste coronaprik om 10.30 uur in de Bijlmer even rustig naar huis, boterhammetje eten, op het fietsje naar Sportpark Drieburg, FIT VR1 – AMVJ VR1. Dat was een wedstrijd van hoog nivo, 2 goede teams, vreselijk spannend, 1-0 voor, 2-1 achter, coach Sergio moest alles uit de kast halen, diverse positiewisselingen doorvoeren, om alsnog een gelijkspel binnen te slepen.
Tot ieders vreugde, een enorme dreun in de bovenhoek. 2-2, daar konden we wel mee leven. FIT is een goed Team.
Daarna doorgetrapt naar Sportpark Middenmeer. Is coach Emiel aanwezig? Of is-ie aan het schaatsen? Hij was er, had ’s morgens in het mooie herfstweer al 75 KM gefietst. Fiets gestald, zie ik Emma keurig de 0-1 in het hoekje schuiven. Althans, dat dacht ik, maar dat bleek later de 1-1 te zijn. In het begin ging het effe mis, Joan op haar hoofd gekukeld, WV had de openingsgoal gemaakt. Joan kon later gelukkig weer meedoen, dat was maar goed ook.
De reservebank was behoorlijk gevuld, moest regelmatig worden aangesproken. Er kan wat gebeuren tijdens een voetbalpotje. Emma trok zich daar overigens allemaal niets van aan, a la Tine van ZON VR1 prikte zij er nog keurig 3 in. Bij de rust was het al gespeeld. Rixt, gestart als Keeper, kon op haar vertrouwde stekkie, rechtsachter, Paulien kon vanwege een teennagelprobleem niet spelen, dan maar keepen.
Allerlei kleine pijntjes noopten Emiel en assistent Eva ertoe de opstelling af en toe flink door elkaar te gooien/veelvuldig te wisselen. Fysio Saphira, schijnt weer op het Trainingsveld te zijn verschenen, we wachten het af, moest aan de bak, om diverse Meiden op te lappen.
WV, leuk team, zeer verdiend, scoorde ook nog 2 goaltjes. Dat hadden er 3 kunnen zijn, ware het niet dat Paulien een redding verrichtte, alle toeschouwers, waaronder Voorzitter Lex, telden de goal al. Maar Paulien dacht daar anders over, tikte de bal net naast de paal.
Man of the Match, je zou zeggen, Emma, met 4 goals. Zou kunnen, ik kies voor Maud, wat een buffel, daar word je als Spits knettergek van. Denk je een bal aan te kunnen nemen, gaat niet lukken, elke keer zit zij er weer tussen, met haar pootje, desnoods een teentje. Schrikmomentje, een astma-aanval, gaat dat goed komen? Even aan het puffertje, 3 x ademhalen, daar ging ze weer.
Meiden, als Supporter was ik weer behoorlijk in mijn sas. Als Bestuurder/Wedstrijdsecretaris heb ik wel een puntje van kritiek/aandacht. Er waren wel veel oproepkrachten nodig om een complete wedstrijd af te werken. De afwezige Meiden, zijn dat allemaal blessures? Jullie aanwezigheid/commitment, die ik gewend ben, laat die niet verslappen. Dat zou doodzonde zijn.
Overigens, de oproepkrachten Emma, Olivia, Juliette, met alle plezier schrijf ik ze in als lid van AMVJ ZON VR2.
Steef
