Zondag 16 Oktober – FIT VR3 – AMVJ VR2 1-3
Na de nodige aanrijproblemen, wegen opgebroken en overige straten nog afgesloten vanwege de Amsterdam Marathon met een kwartier vertraging uiteindelijk via het Fietspad op Sportpark Drieburg gearriveerd.
Er was nog niet veel gebeurd, de Teams waren aan elkaar gewaagd, de brilstand stond nog op het scorebord, dat bleef zo tot de rust. In mijn vorige verslag was ik nogal bezorgd over de personele bezetting. Waar is dat aan te wijten? Gebrek aan commitment? Dat is dus niet zo. Het Team wordt geteisterd door ( langdurige ) blessures. Zodoende waren er wederom diverse oproepkrachten opgetrommeld.
Dan moet je de goede kiezen, Myrne, kan je altijd op rekenen, Fleur, laatste man, had op Zaterdag al een potje gespeeld, maar achter de mandekkers Coraly, Maud en Kerstin, als slot op de deur, dat ging prima, gaatjes dichtlopen, de bal netjes het Middenveld inspelen.
Aanvoerder Alex was wel weer van de partij, op links en rechts renden Sam en Kim zich de longen uit het lijf. Die 2 lastposten kregen het aardig voor elkaar de opbouw van FIT te verstoren.
In de 2 e helft ging het los, Rixt, Man of the Match, een mooie pegel, in de bovenhoek, 0-1. Iets later, niet zo’n goede poging, maar wel tussen de palen, het schot was de Keeper van FIT toch te machtig, 0-2.
Was de buit daarmee binnen? Vergeet het maar. De Tegenstander heet niet voor niets FIT. Die gaven niet op, scoorden de welverdiende 1-2. Zodoende werd het nog behoorlijk spannend, FIT moet niet nog een goaltje maken, dan kan het alsnog alle kanten op.
Nu heb ik de Verdediging van ZON VR2 in een eerder verslag al geroemd. Maar op het Middenveld hebben we ook wel wat rondlopen. Esmee, het grappenmakertje, als wissel de meest fanatieke supporter, maar bloedserieus wanneer zij door coach Eva het veld in word gestuurd.
Dan hebben we nog 2 Amerikaanse Meiden, Ellie en Megan. De wil om te winnen, die spat er vanaf. Ellie is onvermoeibaar, hoeft nooit te wisselen. Megan is nog niet 100 %, maar de felheid/venijnigheid, zo mooi om te zien.
Wat dat betreft heeft het Meidenvoetbal, naast het hogere spelnivo, ook enorme stappen gemaakt. Het truttige, oh jeetje, heb ik je geraakt? Sorry hoor, dat was niet de bedoeling, dat is er inmiddels wel vanaf. En dat mag. Een beukje hier, een duwtje daar, niks mis mee, dat hoort bij Voetbal. Uiteraard propageer ik geen zware overtredingen/malle acties. Tackles/slidings, ik kon er zelf niets van, maar Myrne kan het wel. Je ziet hem al aankomen bij die kleine rakker. Precies getimed.
20 minuten voor tijd, Alex, uitgepierd, uit voorzorg naar de kant. De spiertjes hadden het gehouden, we gaan het niet forceren. Bovendien, we hebben Reese, onze dappere knurft in de Spits. Balaanname buitenkant voet, de bal springt een beetje op, dat is het voordeel van echt gras, met een bekeken lob deponeert zij hem in het netje. He he, nu is het wel gespeeld, 3 puntjes in de tas.
Nou Meiden, effe 1 week rust, dat kan geen kwaad. Wel blijven trainen. Dan maar hopen, dat de Ziekenboeg een beetje leegloopt.
Steef
