Dit wordt een korte impressie rond een teleurstellend mager potje voetbal op het Loopveld.
Want na de zoveelste nederlaag van Bordeauxrood in de derde periode valt het zelfs uw chroniqueur niet mee om nog iets ten positieve uit de toetsen te persen.
Dat had overigens best gekund als de match tegen HBOK een minuut of vier korter had geduurd.
Want dan was AMVJ met drie punten van het veld gestapt en niet zoals na het eindsignaal van de goede scheids van dienst de heer Olgun: met een vette nul-score..
Dan was het seizoen tenminste klaar geweest. En dat zou na alle blessure gedoe en tussentijdse reislustigheid in ieder geval iets zijn geweest, om met de nodige opluchting te mogen constateren. Maar in dat geval was het ook geen juichend verhaal geworden, want daarvoor was dit duel in de spelonken van klasse 2a van het zaterdagvoetbal als geheel van een veel te schriel gehalte..
Veel fraais was er dan ook, van beide kanten, niet beleven; zeker niet gedurende de eerste helft. Nauwelijks kansen en spel als een imposant hotseknots- begonia tafereel.
Een kopbal van Bram van de Driest die de lat scheerde, dat was het wat AMVJ betreft in aanvallend opzicht wel.
Hoop op beter gloorde in het tweede bedrijf toen Marc van Moorsel er na een minuutje of twintig een luid bejubelde voorsprong inprikte. (1-0)
In plaats van de zaken tegen het tot dan toe bepaald niet groots opererende HBOK te consolideren en in het slot te gooien werd het met de minuut nerveuzer binnen de Kumar gelederen. De tegenstander kreeg in de gaten dat er alsnog wat te halen viel. Dat probeerden ze uit corners en vrije trappen, die nogal lichtzinnig werden weggegeven.
De klok vooruitduwen hielp niet en zo kon het gebeuren dat voor een handvol vooral van de zon genietende getrouwen een zeker lijkende voorsprong bij het sluiten van de markt alsnog uit voeten werd gegeven.
Resultaat: voor de tegenstander begon het op klompen maar eindigde de pot in de dying seconds of the game alsnog door twee verdedigingsfouten van AMVJ op fluwelen schoentjes.
Voor Bordeauxrood begon het op gewone kicksies maar “Eindigde Het Op Lemen Voeten” in vier minuten tijd met een 1-2 nederlaag.
Mijn stoeltje moest het ontgelden na zoveel sores in de slotminuten. Het kwam uw chroniqueur op een terechte schrobbering te staan van een supportersdame van de tegenstander. Sorry mevrouw het was gelukkig een heel oud exemplaar maar u had volkomen gelijk: met meubilair wordt niet gesold.
Voor straf ga ik volgende week het klooster in om de geschonden voetbalziel weer een beetje te reinigen. En meteen te contempleren voor het voetbalheil van het zo beproefde team van coach Kumar.
En ook zal ik mij zal ik mij op zondag met pek en veren als deemoedig toeschouwer langs de lijn van ons derde veld opstellen bij een “een theatrale voetbalchoreografie op het voetbalveld”; onder de toepasselijke titel: “SCHOPPEN”.
Een vast virtuoos optreden van een met een voor mij al even toepasselijke naam getooid gezelschap: “de Bonte Hond”.
(Zij hebben inmiddels hun eerste optreden erop zitten. Zondag en komend weekend volgen er nog drie. Mocht u de neiging hebben om uw voetbalziel ook te schonen: ik mij laten vertellen dat alles inmiddels al helemaal is uitverkocht).
Door dusdoende boetedoening hoop ik u, gereinigd en wel, volgende week weer fris van de voetballever positievere berichten te kunnen serveren na het bezoek van de Kumar Kids aan Castricum.
Dat is bovendien nu wel heel hard nodig volgens
Dirk
