Oeps, wat is dat nou? We hadden toch al 7 puntjes behaald? Met alle respect voor de Meiden van WV, die potjes moet je toch echt binnenhalen.
Dat hebben we ook gedaan. Tegen Always Forward, dat was een draak van een wedstrijd, we waren meer met de Tegenstander in de weer dan met ons eigen spel; een bloedeloze 0-0, meer kan ik er niet van maken.
Dan begin je aan de 2e competitieronde, het is lastig genoeg. Uit tegen KFC, thuis was het 0-8, we hadden maar 11 fitte Meiden, ik hield mijn hart vast. Als klap op de vuurpijl werd Maria in het keeperstruitje gehesen, ik schrok mij te barsten.
Wat hebben ze nu uitgevogeld? Maria op doel? Gekkenhuis. Je moet er bij zijn geweest, anders geloof je het niet. Zo klein, fragiel, er stond een Tijger in de goal. Uiteindelijk werd het toch 5-0 voor KFC, maar het keepersvraagstuk is van de baan.
Tegen Sloterdijk, 1e wedstrijd 14-0, nu werd het maar 4-0. Overal krijg je de complimenten, nou Trainer, ze zijn een stuk sterker geworden. Laten zich niet meer ondersteboven spelen.
Dan kan je Erelid van AMVJ Voetbal zijn, met je gouden speld van de KNVB, maar dat je Hertjes als de bliksem vooruit gaan, dat is ook een onderscheiding. En het kan nog veel beter.
Daar is over gesproken, niet al te lang, zo hoort het ook. Van praten ga je niet beter Voetballen. Je kan afspraken maken, en die moet je dan ook nakomen. “Kein Geloel, Fussball Spielen” (Ernst Happel, Coach Oranje, 2e tijdens het WK 1978 in Argentinië).
Dan komt GMM op bezoek. De uitwedstrijd was 7-0. Dat gaat niet meer gebeuren, ondanks de afwezigheid van Captain Jikke, de motor op het Middenveld. Dan moet Moo dat maar invullen.
Kelly, zelf niet 100 %, daar kom ik nog op terug, had een strijdplan bedacht/de Meiden opgepept, we laten ons niet kisten. En dan gaan we.
Je weet, GMM is een stukje verder dan wij, maar wat dan nog? Van afstand op doel schieten, daar ligt Maria niet wakker van. Twee goede invalsters geregeld, Carmen en Katinka, die gaan we even snel aanmelden, die kunnen we er goed bij hebben.
Van hoogstaand Voetbal is nog geen sprake. We kunnen inmiddels fel verdedigen, en zodoende hielden we het 75 minuten op 0-0. Dan een slippertje, we waren het effe kwijt. Opeens staat er een Meisje van GMM helemaal vrij, daarvoor had zij nog geen kans gehad, zij maakte het netjes af, schoof de bal precies in het hoekje.
Nou geeft Kelly nooit op, ook al sukkelt zij met haar lies. Wat je verder ziet, Marijn, onze Libero, die speelt het liefst ruim achter de Verdediging, om links en rechts te corrigeren. Die trok daarna een ander plan. Alles of niets.
Haar mooie koppie, helemaal vertrokken van de adrenaline, bolle oogjes, rammen, naar voren, we moeten de bal in de voorhoede krijgen.
Birgit denkt, dan kan ik niet achterblijven, ik ga koppen, niet wegduiken. En dan lukt het ook nog. Kelly krijgt de bal bij Caro, en dan zie je maar, dat het helpt/handig is, wanneer je met 2 beentjes kan Voetballen.
Het was geen intikkertje, dat kleine bijdehandje flikt het gewoon. Bij deze, Zondag 29 Maart, spelen alle Zondag Meiden Teams thuis.
Dat is pas een Super Sunday!
Steef.
