Alle ingrediënten waren de afgelopen periode door Hans Schakel en zijn discipelen verzameld om in de twee laatste potjes een grand dessert aan het competitieslot toe te voegen. Zelf veel nuttige punten veroverd in de voorbije weken, terwijl de directe concurrentie dure punten morste.
Zichtbaar lekker veel zelfvertrouwen getankt, dat zich ondanks de tegenslag van langdurige blessures bij toch bepalende spelers als Wieger Visser en Bram Owusu onbreekbaar toonde. En allerbelangrijkst: het opjagende eenheidsgedreven ritme van het begin van het seizoen was weer volop in het spel van de boys te herkennen.
Geheel klaar en ook nog gesteund door een puntenvoorsprong op de ladder voor de eerste ontknoping tegen het weliswaar niet bovenaan meestrijdende, maar nog wel een beetje voor lijfsbehoud vrezende Overbos. Lastig dat wel, maar vooraf beschouwd als niet onoverkomelijk op een zonovergoten lenteachtige middag op de weliswaar redelijk vlakke maar toch weer niet in topconditie verkerende grasmat op het Loopveld.
Een redelijk te voorspellen gunstig resultaat lag voor de Schakelboys met andere woorden voor de hand.
Maar ja, voorspellen is moeilijk, zeker de toekomst. Dat geldt sowieso voor het leven zelf, maar ook voor het onnavolgbare voetballeven in de tweede klasse A van de zaterdag KNVB. Want wie had voorspeld dat de goede scheids van dienst, de heer Smith keeper Levien Rocha van Bordeauxrood al na een enkel minuutje met rood en een pingel tegen naar de kleedkamer stuurde, moet snel een straatje staatsloten kopen, dagelijks gaan Black Jacken in het casino en/of een stel lottoloten inslaan.
Maar het was weldegelijk zo dat Kiepie Nick de Grootte na maanden herstel en ten koste van een terecht zure spits Rene Boer vroegtijdig het AMVJ doel verder moest zien dicht te houden nadat hij niet bij machte bleek om de scherp genomen strafschop van Overbos 9 te stoppen. Een domper van jewelste voor AMVJ dat dus bijna 90 minuten met z’n tienen moest proberen er alsnog wat van te maken op deze plots niet meer zo voetbalzonnige middag.
Aanvankelijk leek dat mentaal een weinig aantrekkelijke opdracht. De ploeg moest zich duidelijk even herstellen van die onvoorstelbare opdoffer. Die er nog beroerder dreigde uit te gaan zien toen een van richting veranderde zwabberkogel van Overbos 2 ook nog voor de 0-2 in het Bordeauxrode net plofte.
Maar het was geheel in de geest van de voorbereiding slechts een tijdelijk ongemak voor het restant van de ploeg. Eigenlijk was er na die tweede zeperd niet meer zichtbaar dat AMVJ met een mannetje minder speelde. De strijdbijl was wel degelijk weer uit de harde mat opgegraven en er werd met man en kracht gestreden om de score een wenselijker aanzien te geven.
En die tomeloze wilskracht werd nog voor rust bekroond via een slimme vrije trap van Jonne Seriese. Terecht gegeven na een overtreding op een doorgebroken speler waar volgens de partijdige zijlijn rood ook niet zou hebben misstaan. (1-2)
Het gevolg was wel dat het in de kleedkamer van AMVJ in de rust weer bulkte van de energie om in ieder geval de stand nog gelijk te trekken; en zelfs, niet geheel illusoir, te denken aan meer…..
Al die energetische lading zagen vriend en vijand terug op het veld in het tweede bedrijf. Van AMVJ kant wel te verstaan, want het was aandoenlijk om te mogen zien hoe hartstochtelijk de 9 veldspelers er telkens weer de sokken inzetten richting Overbos doel. Fel op elke bal en ook beter ballend dan de vrij onmachtige en van tijd tot tijd billenknijpende opponent. Ook te merken aan het almaar tanende stemgeluid van de Overbos coach, die zijn mannen met het vorderen van de tijd steeds nadrukkelijker tot grootser daden moest aansporen.
Maar met het verstrijken van de tijd lukte het ook Bordeauxrood maar niet om een gaatje te vinden in de defensieve muur van de tegenstander. Ze waren er vaak heel dichtbij en naar zeggen van ook niet Amvj-ers aan de achterlijn ook een keer zelfs helemaal, toen een bal door een Overbos verdediger achter de doellijn zou zijn weggehaald. Maar dat was de leidsman helaas ontgaan.
Moegestreden en alle risico’s nemend was het extra zuur dat de pot bij het sluiten van de markt nog een extra flatteus tintje kreeg toen Overbos 12 (naar ik meen) met zijn laatste krachten de einduitslag (1-3) op het bord mocht tikken.
Zo werd heldenmoed van het AMVJ tiental helaas niet beloond, maar wat restte was het respect voor alle mannen van coach Schakel die werkelijk alles uit de kast hebben gehaald om een vroegtijdig debacle af te wenden.
Ondanks de niet voorspelde nederlaag toch een diepe buiging en een joyeus “chapeau†voor Nick, Dennis, aanvoerder Bram, Mark, Jeroen, Jimmy, Imke, Chris, Tjerk, Jonne, Rene (vooral voor zijn morele support), Ricky (ingevallen als wissel), Myrisk (ook ingevallen wissel), Dirk (niet ingevallen, maar helemaal voor zijn morele support), Jeffry (die al een potje van Twee in de benen had); en niet te vergeten de onfortuinlijke Levien ,die het ook niet opzettelijk deed…….
Wat rest is nog een spannend uitpotje tegen DVVA, dat nu reeds hartstochtelijk wordt vergezeld van de uitdrukkelijke wens om daar eindelijk eens een keer te gaan winnen.
Want dan gebeuren er toch nog heel mooie dingen voor de helden van coach Schakel en van
Dirk
