De wellicht wat mysterieuze kop boven dit artikel staat symbool voor het optreden van AMVJ 1 op deze lentemiddag op thuishaven het Loopveld.
Na de terechte zeperd tegen AFC vorige week had coach Schakel er in de loop van de week alles aan gedaan om het ietwat geknakte moreel van zijn ploeg weer op topspirit te krijgen.
Want om niet verder achterop te raken moesten zijn niet-geschorste c.q. niet-gekwetste mannen alweer volop aan de bak tegen het in een heuse flow verkerend HBOK (acht op rij gewonnen potjes).
De in het begin van de competitie nog zo kwalitatief onthoofde en zwalkende ploeg van de sympathieke coach Wessel Colijn, manifesteerde zich met de nodige versterkingen na de winterstop als een kwaaie tegenstander, die de ene driepunter na de andere binnenharkte.
Met blijkbaar slim en strijdbaar voetbal, want dat was ook de karakteristiek voor het spel dat de Zunderdorpers op de helaas weer eens als cake-walk te kwalificeren Loopveldse grasmat etaleerden.
Tegen een Bordeauxrood dat, zo werd al direct na aanvang duidelijk, nog steeds in het vormdal(letje) van de laatste weken ploeterde.
Want de alweer jeugdige scheids van dienst de jongeheer Westhof, had nog niet gefloten of er ontstonden voor het doel van Levien Rocha al een paar behoorlijk hachelijke situaties.
Dat had enerzijds te maken met de geestdrift die de gasten direct aan de dag legden, maar ook door de ronduit slap onzekere manier van verdedigen door de Schakelploeg. Het was een tikje onthutsend om te zien hoe frequent er balverlies werd geleden tegen een veel fellere tegenstander.
Van hoog druk zetten, in beter tijden toch een kwaliteit van deze ploeg kwam andermaal geen fluit terecht. Onderlinge afstanden te groot, groeiende onzekerheid.
Het beetje zelfvertrouwen dat tijdens de trainingen was getankt zakte al snel tot onder het nulpunt.
Het leek wel of AMVJ voor deze pot de naam HBOK als leidraad had gekozen:
“het begon op klompenâ€, zo taai werd er geacteerd. En dat bleef zeker tot aan de rust zo. Als het echte HBOK een beetje minder genereus met de kansen was omgesprongen was ook vandaag weer het pleit al voor de thee beslecht geweest.
Nu bleef het bij één treffer die na een minuut of twintig door de prima spits van de Colijn cavalerie, die doortastender was dan het hele AMVJ defensief en ook Rocha vrij simpel verschalkte. (0-1)
Blijkbaar had zich in de kleedkamer een pittige High Tea voltrokken, want Bordeauxrood kwam heel wat minder mak uit de startblokken. Het toonde in iede geval goeie wil en ook wat meer pressie op de vijandelijke veste. Maar tegelijkertijd ook, af en toe op het gênante af, slordig en gevaarlijk onnauwkeurig balverlies
Met die vast en zeker onbedoelde defensieve goedertierenheid wist HBOK aanvankelijk ook geen doelrijp raad, maar ze waren wel steeds dichter bij een treffer dan hun tevergeefs zwoegende opponent.
En toen het na een van de defensieve weggevertjes aan AMVJ-zijde door hun hierboven al geroemde topspits toch 0-2 werd, waren de stuivers bij de zijlijn van de thuisploeg schoon op. In ieder geval gaf niemand van de Bordeauxrode getrouwen er nog eentje voor een succesvolle ommekeer in het resterende klein half uurtje.
Maar ziet hoe raar de bal kan rollen…….
Het moet gezegd dat de Schakelboys bleven buffelen om nog iets aan het dreigend tij van nieuw verlies te keren.
Niet fraai maar nu wel helemaal bij de les en zowaar ook collectief knokkend om de in ieder geval de aansluiting weer te vinden.
De tegenstander had blijkbaar niet meer op die plotse uitbraak van verse energie bij AMVJ gerekend. Want hun dreiging maakte zienderogen plaats voor verdedigende zorgelijkheid.
En die bleek terecht want een kwartiertje voor tijd (kan iets meer of iets minder zijn geweest want er waren nogal wat vertragende onderbrekingen geweest) maakte de kleinste man van het veld met een bekeken schuiver de 1-2.
Hoop en nieuw elan vloeide in de aderen van de thuisploeg.
Maar die had al snel weer gestold kunnen zijn wanneer de tweede spits van HBOK niet verzuimd had direct daarna een open kans te verzilveren.
Nu bleef het spannend tot in de lange blessuretijd.
En toen daar twee minuten van waren verstreken mocht Bordeauxrood van de ref. bij de 16 meter een indirecte nemen. Bart Zoet beroerde de bal zo subtiel dat opnieuw de kleinste man van het veld de bal voor 2-2 spijkerhard achter de boomlange HBOK-keeper krulde.
Het was dus “Hoppa, Roppa! -time” deze keer. Wie ook weer? Roppa is de koosnaam van de boys voor Robin Meerhoff, die er in hoogst eigen persoontje voor zorgde dat zijn maatjes niet opnieuw puntloos van het veld hoefden te treuren.
Hoop commotie bij de bezoekers over de omwenteling die de eerste touch van de indirecte bewerkstelligde. Maar de scheids was niet te vermurwen en diende, nadat HBOK’s tweede spits diep in de blessuretijd nog een niet te missen miste, alleen nog maar voor het eindsignaal te blazen.
Na een spannend middagje dat AMVJ als “HBOK†startte maar door “Hoppa Roppa!†alsnog een duur puntje in de tas mag koesteren. “Het is nog niet voorbij voor jullie, ondanks de grotere achterstand op de koploper†sprak de goede HBOK coach wellicht profetisch in de nazit.
En omdat voetbal ook deze middag weer eens had bewezen een onvoorspelbaar spel te zijn, blijft er hoop op beter gloren in het onuitroeibaar optimistische brein van
Dirk
