Het zal nog menigeen aan de aandacht zijn ontsnapt, maar steeds meer mensen weten dat het vandaag (eigenlijk vanavond) Halloween is. De straten, pleinen en feesttenten in dit goede land worden dan bevolkt door bizar geverfde en vervaarlijk morbide uitgedoste landgenoten, die dit feest al dan niet zeulend met uitgeholde pompoenen met een theelichtje, uitbundig wensen vieren.
Zonder overigens te weten wat nou precies de oorsprong van dit vage vermaak is. Ik maak me sterk dat mijn lezers bij het stellen van die vraag het heilloos profaan ogende Halloween onmiddellijk zullen associëren met Allerheiligen, de religieuze feestdag ter nagedachtenis aan alle heiligen en martelaren. En toch hebben geleerde koppen vastgesteld dat Halloween letterlijk betekent: “ de avond voorafgaand aan Allerheiligenâ€. Waar die uitbundige verkleed- en schilderpartijen hun oorsprong en betekenis vinden is minder eenduidig. Maar schijnt iets te maken te hebben met afweer tegen dode geesten die boosaardige plannen hebben met de levenden.
Wat dit alles te maken heeft met een potje voetbal in Marken tussen de plaatselijke in zwart/wit getooide grootmacht en het bezoekende Bordeauxrode AMVJ moge niet direct duidelijk zijn en wellicht vergezocht overkomen. En dat laatste is ook zo.
Maar in mijn wekelijkse poging tot het vermijden van een rechttoe rechtaan verslag van het gedoe in de wedstrijd zelf, kom je weleens tot rare combinaties. Zo ook vandaag.
Want denkt u nou niet dat coach Schakel bij wijze van creatieve tactische move zijn pupillen de opdracht had gegeven om in deze als heuse subtopper geafficheerde match met angstaanjagend beschilderde koppies en gehuld in afschrikwekkende kledij ten tonele te verschijnen. Geenszins: zijn boys meldden zich zoals immer keurig gekapt, geknipt, geschoren en (vrijwel) tattoo-loos in hun bekende Bordeauxrode kloffie voor het beginsignaal van scheids van dienst, de heer van Waveren.
En ook verstoutten zij zich niet tot imponerende Haka-achtige dansbezweringen jegens hun tegenstander; hoewel dit voor een keer best ludiek geweest zou zijn geweest, tijdens het eindeloos durende maar uiterst boeiende en voor de hitsige voetbalgemeenschap zeer leerzame wereldkampioenschap Rugby.
En hoewel toch redelijk druk bezocht, ontwaarde ik op het knusse sportpark van de Markenaren geen levende ziel die zich alvast als morbide boze geest had uitgedost. Hooguit werden er na afloop wat bozige Markense blikken geworpen richting arbiter, die in hun ogen wel erg onevenwichtig was omgesprongen met het uitdelen van gele prenten aan de thuisploeg.
Marken won op dat front met 6-1. Maar dat was dan ook het enige dat er voor de gastheren op hun eigen kunstgras te halen was op deze lenteachtige herfstmiddag op het ook nu nog door toeristen gefrequenteerde schiereilandje.
Want bij het vallen van de duistere Halloween avond konden de Schakelboys met een verdiende en duidelijke 3-1 zege de terugreis over de eindeloos voortdurende dijk aanvaarden.
En dat na een pot waarin zij vooral de eerste helft een prima indruk achterlieten. Door met lekker gegroepeerd combinatievoetbal en hoge druk zetten de thuisploeg voortdurend te dwingen om zich vrijwel alleen van de lange ongecontroleerde hijs naar voren te bedienen. Om slechts bij vrije trappen en corners een beetje dreigend te worden.
AMVJ werd daarentegen steeds dreigender en na een minuut of vijfentwintig brak Jimmy Janssen na een knappe aanval de ban met een droge schuiver. Niet lang daarna werd het 0-2 na alweer een priemende steekpass door de Markendefensie, die Imke van Moorselaar op waarde taxeerde; en vervolgens zijn maatje René Boer met een niet te missen kans bediende.
Helaas werd deze prima goal tot ontzetting van de Bordeauxrode zijlijn afgekeurd omdat de scheids het buitenspel verdict van de Markense grens honoreerde.
Dus bleef het in de tweede helft die van AMVJ kant een stukje minder was dan het eerste bedrijf toch nog spannend.
Marken was echter ook na de thee een beetje zielloos (om in Halloween termen te blijven)aan het ballen en wist zich aanvankelijk weinig tot geen mogelijkheden scheppen. En toen Devery Boldewijn na een minuut of zestig door zijn maatjes “heilig†werd verklaard omdat hij er na goed doorzetten wel in slaagde om de voorsprong te verdubbelen, leek het pleit al voortijdig beslecht.
Maar vreemd genoeg bracht deze geruststellende marge geen extra rust in de AMVJ gelederen. De tot dan toe sluitende tactiek en inzet en het heersende defensieve blok begonnen enige sleetplekken te vertonen; vooral bij het verwerken van de nog steeds door de tegenstander gehanteerde lange hijs naar voor.
Gevolg: uit een dood spelmoment volgde zowaar de aansluittreffer die de thuisploeg precies de prikkel gaf die zij in feite tot dan toe ontbeerde. Ook hun aanhang was inmiddels goed wakker geworden en begeleidde de Marker mannen in het laatste kwartier met helse (jawel: Halloween getinte) aanmoedigingen. Het open- huis- offensiefje dat daaruit resulteerde gaf Eén de kans om zich uitbundig uit te leven in scherpe counters. Uit een daarvan degradeerde alleskunner Imke van Moorselaar de Markenaren definitief tot de afgeschminkte martelaren van deze Halloween middag door de 1-3 in het netje te tikken. Het eindsignaal dat even later volgde, promoveerde AMVJ eventjes tot de vreugdevolle “Allerheiligen van het Markense kunstgrasâ€: dik genoeg gewonnen, vijf zeges achter elkaar en zowaar tot op één puntje van DVVA genaderd! Redenen te over voor de ploeg zich al snel weer geheel aards in de oergezellige kantine over te geven aan het profane rad van fortuin dat daar na afloop traditiegetrouw door de joviale voorzitter voor kratten bier wordt weggedraaid.
En ook toen werd warempel nog gescoord door Robin Meerhoff (koosnaam: Roppa) die een Hertog Jan pakket in de wacht sleepte. Het kon niet op deze gedenkwaardige middag in het immer pittoreske Marken.
Op de terugweg besloot ik dan ook om mij niet naar de droefgeestige Arena te spoeden, om te kijken hoe het gras daar groeit, maar mij pardoes te storten in een vreugdevoller Halloween festijn in een plaatselijk etablissement
Hoe het daar afliep verneemt u wellicht later van een dan ongetwijfeld wat Halloween brakke
Dirk
Ps. Dat van de Arena neem ik terug….teletekst vertelde mij een beetje cynisch dat ” ons aller jeweetwel ” zowaar fris en fruitig heeft geacteerd. Voel mij nu toch een beetje martelaar…..hoe durven ze na al die jaren knoeien.
D
