Als AFC aanstaande zaterdag ………dan wordt het……..; en als ze………dan is het zelfs………. Speculaties genoeg aan de vooravond van de door de misperen van de rood/zwarte Goed Genoegers toch nog spannend ogende finaledag in 2A.
Voorwaarde voor de uitkomst van deze verlokkende veronderstellingen was uiteraard wel dat Bordeauxrood zelf even met het verrassende OSV zou afrekenen in Oostzaan. Gezien de lichte flow waarin de Schakelboys de laatste weken de wind in de rug hadden weliswaar geen dwaze, maar vooralsnog ook geen lichtvaardige gedachte.
Met de zeer stevige en zeer nipt gewonnen thuispot tegen deze taaie promovendus nog ergens uit de grijze cellen op het netvlies getoverd, mocht een walk-over beslist niet worden ingecalculeerd.
Tijdens een door de Amsterdamse gemeente georganiseerde merkwaardig memorabele meeting over een nieuwe tarievenstructuur voor sportaccommodaties gedurende de week, was mij door de goede voorzitter van OSV bovendien al te verstaan gegeven dat er door zijn team geen zachtgekookte eitjes zouden worden verstrekt.
En dat laatste bleek maar al te waar……
Wat helaas niet met de werkelijkheid overeenkwam was de aanvankelijke overtuiging dat AMVJ zich met grote gretigheid aan de ultieme strohalm van een daverend verrassend slot aan de competitie zou vastklampen.
Vanaf het startsignaal van de soeverein fluitende scheids van dienst, de (alweer) jongeheer Rademaker was aan te zien dat het voor Bordeauxrood een moeilijk middagje dreigde te worden. Het leek wel of de gedachte aan het zoet van een feestrijke zege eerder een verlammende dan een verfrissend fanatieke werking op de meeste boys had.
Het eerste kwartier ging het nog wel en leverde een paar mogelijkheden op, maar daarna zakte het peil en de moraal zienderogen tot plumpudding niveau in. De door vriend en vijand zo gevreesde scherpte bleek ver en in ieder geval niet op het Oostzaanse kunstgras te zoeken.
Duels over grond en met de kop die in normale doen een logische bordeauxrode winst opleveren, werden nu vrijwel allemaal verloren; passes die in normale doen goed gedoseerd en geplaatst een maatje bereikten, waren nu merendeels een prooi voor de tegenstander of de grensrechters. Veel postbode werk had zelden het effect van een effectieve bestelling.
Kortom het was de eerste vijfenveertig minuten aflopend matig tot ronduit slecht wat Eén aan het doen was. Tegen een OSV dat wel de indruk wekte voor iets te willen strijden (al was het voor hen dan alleen de eer!)
De gelaten moedeloosheid, die de schouders toch al omlaag had getrokken werd nog lozer toen spits Zwiebel van OSV veel sneller en alerter reageerde dan het anders toch zo solide AMVJ- defensief en met een flitsbeweging Levien Rocha kansloos liet. Rust 1-0 dus voor de gastheren.
Zittend in de dug- out op toch zo’n dikke honderd meter afstand van de kleedkamer van Eén kon ik het ongewone gedaver van een donderspeechende coach Schakel bijna letterlijk verstaan. Ook al stond het licht voor AFC op Goed Genoeg tegen Marken al vrijwel op groen, dan was dat nog geen reden om er zo’n potje van te maken…….ik was het stilletje met de rode toorn van Schakel eens.
Gelukkig viel er in het tweede bedrijf wel wat meer bordeauxrode spirit waar te nemen. Het bleef allemaal niet groots maar met het vorderen van de tijd werd de druk op het vijandelijk doel toch wat pregnanter. Maar toen bleek ook weer dat het met de afronding behoorlijk haperde.
Het was Youngster Talent Daan van Hees die als wissel opnieuw aan zijn oudere metgezellen het juiste voorbeeld gaf. Speelde niet alleen fris van de lever, maar jensde zo’n tien minuten voor tijd de bal snoeihard en wonderschoon voor een toch nog wat hoopgevende 1-1 in de kruising.
En even leek deze treffer het ware bordeauxrode vuur alsnog te hebben ontstoken. Maar dat doofde weer even snel toen even later klungelig gelummel in de verdediging de thuisploeg een zacht eitje voorschotelde om het duel alsnog winnend te kunnen afsluiten.
En aldus gebeurde dat in voor Bordeauxrood alleszins teleurstellend slot aan deze overigens prima (bijna prefect) verlopen competitie.
Schrale troost: ook winst had niets uitgemaakt want AFC kwam de kampioensstress van de afgelopen weken glansrijk te boven en mocht na een 3-1 zege de bloemen met recht en rede alsnog in ontvangst nemen. PROFICIAT mannen, jullie waren dit jaar de beste!
Voor AMVJ rest opnieuw een nacompetitie. Ik houd het er graag op dat deze laatste opvoering mag worden beschouwd als de grauw gruizige generale die wordt gevolgd door een briljante première met aansluitende reeks; die alsnog een mooie kers op de promotie taart oplevert.
Ik gun het jullie van harte en ik hoop jullie ook
Dirk
