Na een weekje rust om een beetje bij te komen van “Black Saturday” – toen Bordeauxrood tegen Zandvoort de klap van een Guinness Book of Records-waardig supersnel opgelopen achterstand (0-1 na 40 seconden) niet meer te boven kwam – moest vóór het scheiden van de winterstopmarkt op “Gloomy Saturday” nog worden aangetreden tegen medeconcurrent voor de poedelprijzen: Weesp.
Want mistroostig, somber, kil en kaal was het er op deze zaterdag op Het Loopveld.
Maar gelukkig vielen er ook een paar zonnestraaltjes te noteren.
Dat begon al bij de entree van de scheids van dienst Manuel Uijttewaal. Klein van stuk maar met een uitermate vrolijk sympathieke performance.
“Hallo ik ben vanmiddag de aangewezen scheidsrechter, voor de eerste keer hier want normaal fluit ik op zondag in de tweede en eerste klasse.”
“Ja graag, ik lust wel een kopje cappuccino en in de rust een kopje thee; en oh ja: als u Dirk bent moet U de groeten van Bram hebben.”
Ik dacht dat deze opgewekte heer misschien mijn vorige impressie had gelezen, waarin ik het ook had over “de groeten van Bram….”.
Maar dat bleek een misvatting; natuurlijk logisch dat hij mijn frutsels niet kent, want normaal fluit hij niet op zaterdag.
Maar zijn collega Bram van den Boogaard, die ref. was bij de pot tegen Zandvoort en door mij als “oude bekende” in de vorige editie behoorlijk prozarijk was afgeschilderd, had hem dat inderdaad gevraagd. Na afloop heeft “de invaller” hem ten bewijze een foto van ons beiden toegestuurd.
Ik merk dat ik het alweer wat uitgebreider heb over een scheids van dienst. Maar ook dit keer is het terecht: want als er iemand tot man of the match gekozen had moeten worden, dan was dat vanmiddag wat mij betreft ook deze Manuel Uijttewaal.
Een ware verademing na het licht neurotische en Spaanstalig gekleurde optreden van de heer Mateu die bijvoorbeeld in zijn overvloedige toewijzing van geel en rood de heer Messi opzichtig spaarde.
Onze man of the match had geen enkele kleur kaart nodig om het toch niet onbelangrijke potje tussen AMVJ en Weesp soeverein tot een goed eind te brengen. Zijn beloning na afloop: een broodje ossenworst, een speltkoek en een warme chocomel met slagroom. Gezellige vent en een prima referee!
Tussen die twee zonnestraaltjes op een koud en mistroostig middagje werd er dus ook gestreden tussen twee ploegen die het zwaard van Damocles van nacompetitie of erger na de reeks tot aan het winterstop toch al onaangenaam hinderlijk in de rug voelen prikken.
Voor Weesp nog iets harder dan voor AMVJ, maar ook voor het Kumar Cohort zijn het zorgelijke tijden.
Dus waren de belangen wederzijds aanzienlijk: om een beetje aansluiting te houden moesten de gasten winnen en voor Bordeauxrood was het zaak om weer eens een driepunter te scoren om zo de rode lantaarn van wat grotere afstand te kunnen bekijken.
Want die begon zo langzamerhand toch aardig fel rood te kleuren.
Blijkbaar was er tijdens de korte pauze van twee weken ernstig door coach Kumar met zijn mannen gesproken, want er werd vanaf het begin meteen “opgeklapt” zoals dat blijkbaar in het jargon heet. Het signaal voor een fel potje, waarin de gasten zich aanvankelijk tot scherp verdedigen moesten beperken.
Maar die konden toch niet voorkomen dat Thierry van der Kooije zich na een minuut of zestien na een prima actie en dito score door zijn maatjes mocht laten knuffelen (1-0). Tijd geleden dat de ploeg van Kumar op voorsprong kwam en dus een lekkere opsteker via een gedreven start: ofwel een zonnestraaltje brak virtueel door het grijsgrauwe zwerk en gaf de broodnodige extra energie aan het Kumar Cohort.
Het overigens wel wat tanende overwicht van Bordeauxrood hield tot de rust stand. De verdediging met de jonge Silver Touw als back en routinier Jona Robertson in het centrum samen met de van een forse blessure herstelde Burak Sitil, werd nauwelijks op de proef gesteld.
Veel echte kansen kreeg ook AMVJ niet meer en dus kon de zijlijn aan een warming up in de kantine beginnen om de temperatuur in de verkleumde botten en dooie tenen weer enigermate tot normale waarden terug te brengen.
Scheids Manuel, die de hele pot met korte mouwtjes opereerde, liet het kopje thee voor wat het was en koos toch voor de warme chocomel. Gezellig tussen de meute aan de campingtafel het eerste bedrijf kort en krachtig analyserend: ”Fel maar sportieve clash, niet moeilijk om te fluiten.”
Op naar het tweede bedrijf waarin Weesp wat meer energie op de mat deponeerde en het de gastheren nu wel af en toe behoorlijk lastig maakte. Adequaat handelend optreden van kiep Maksim van Ingen voorkwam echter een vroege gelijkmaker.
Met het vorderen van de tijd werd het spel – ook al door de weer lastig bespeelbare hobbelmat – er op zijn zachtst gezegd niet beter op….. Maar gelukkig leden inzet en strijdlust daar niet onder.
De bevrijdende treffer van Max Krake na een foutje van de keeper van Weesp (2-0) bracht tien minuten voor tijd als extra zonnestraaltje de zekerheid dat deze toch lastige pot gewonnen zou worden.
En zo geschiedde en dus kon in kleedkamer 19 na afloop gelukkig weer eens opgelucht en keihard gejuicht en gezongen worden.
Ook door coach Kumar, die niet veel woorden nodig had om in zijn commentaar van zijn opluchting te getuigen.
En omdat het ook lekker was dat Burak Sitil na lange tijd weer terug in de basis stond hebben we hem gevraagd hoe dat voelde; en vooral hoe hij het vervolg ziet voor het team na de winterstop.
Zijn belofte voor de rest van het seizoen verdreef het laatste restje kou die de botten en extremiteiten van uw chroniqueur op deze Gloomy Saturday in zijn mistroostige greep hield. Want dankzij dit laatste zonnestraaltje werd de hoop op beter in het vervolg van de competitie warm gehouden.
Tot januari dus en een ieder een hele mooie decembermaand en alvast een gezond en blij 2023 gewenst door,
Dirk
