enieten van zon en voetbal Twintig graden en zon; wat een heerlijke voetbaldag. En zo dachten ook de dames, die in grote getalen op kwamen draven in een zespuntenduel. De bordeauxrode brigade, onder de leiding van de Amsterdams-Limburgse, staf stond 7e en de concurrenten, MSV, 5e , met slechts één punt verschil. Het linker rijtje lonkte voor de dames en ook het nodige publiek langs de kant voelde dat de drie punten thuis zouden blijven.
Totale dominantie
De coach begon behoudend, in een 4-4-2 formatie. Eerst de controle over de wedstrijd krijgen vanuit een solide defensie was het devies. De dames gaven hier gehoor aan. Vanaf de eerste minuut was AMVJ de bovenliggend partij. Het motorblok voorin, met Aaltje en Ruth op het middenveld en Jeltsje en Rosa in de aanval, werd een hoofdpijndossier voor de tegenpartij. Het ene na het andere pasje sijpelde door de verdediging en keer op keer kwamen de dames in scorende positie. Maar de bal werd dan nét verkeerd geraakt, van de lijn getoverd door de defensie, tegen de paal geschoten, of met overtuiging het stadion uit gejaagd.
Het bordeauxrood domineerde en het werd eenrichtingsverkeer. MSV hoopte op de counter en zodra die eruit kwam stond de defensie van AMVJ als een huis. Fleur stuurde als een volleerd dirigent haar verdediging aan, Annemiek had vrijwel iedere bal en Kaj – die in de eerste helft de doelvrouw bijna verraste van 25 meter – fungeerde als de lokale grasmaaier en hield het gras – en in deze beeldspraak ook de tegenstander – lekker kort. Tine en Sterre stormde langs de flanken op en de legende gaat dat het veld aan deze kant inmiddels een halve meter lager ligt vanwege de vele sprintjes die het gras kreeg te verwerken. Veel lof, veel kansen, en fantastisch spel: dit verdient een goal. Maar die goal bleef uit in de eerste helft.
Scoren? Alleen als het mooi kan
Na de thee ging AMVJ rustig door waar het de eerste helft gebleven was: mooi en aanvallend voetbal. Het grote verschil met de eerste helft was een verandering in systeem: van 4-4-2 maar 4-3- 3. Met Wen en Claudette op de flanken was inmiddels ook het zware geschut door de coach ingezet en de cavalarie denderde voorwaarts, richting het doel van de opponent. Het kostte de meiden slechts 3 minuten in de tweede helft om te scoren. Tine sneed wederom een corner heerlijk scherp aan. De bal draaide lichtelijk naar buiten en kwam bij de eerste paal, waar Claudette hoog boven iedereen uit torende en de bal diagonaal de lange hoek in kopte. De bank in volledige extase, de doelvrouw kansloos en de voorsprong te pakken!
De dames combineerde er naar hartenlusten op los en als het vizier op scherp had gestaan, dan was deze voorsprong verdriedubbeld in no-time. Maar dat stond het vizier nou eenmaal niet. Zo vond Rosa de punt van haar schoen wat te vaak, had Jeltsje toch net wat zonnebrandcrème in haar oog toen ze alleen voor de doelvrouw stond en was de stand van de zon net vervelend om van afstand te schieten.
De scheidsrechter was zo vriendelijk om een drinkpauze in te lassen en hier waren de dames zeer content mee. Echter was er nog 15 minuten te spelen. En dat vergat de bordeauxrode brigade voor het gemak. Slordigheden kwamen in het spel, een flipperkast ontstond op het middenveld en concentratieverlies was alom aanwezig. En de wijsheid leert: als je hem zelf niet maakt, maakt de ander hem. MSV rook dus bloed.
Uiteindelijk wist de opponent liefst drie keer in de slotfase dodelijk te worden. Zo verdween een bal bijvoorbeeld nét naast een open doel na een vlijmscherpe counter. Maar de échte redder van de drie punten was doelvrouw Rolinka. Ze kwam weergaloos uit om de angel uit iedere aanval te halen. En in de slotseconden van de wedstrijd brak MSV door en stond zij een-op-een met een spits. Ze tikte de bal met een katachtige reflex weg en de rebound pakte ze klemvast. Twee hartverzakkingen, twee reddingen en een mooie goal later was de winst binnen.
Linker rijtje
Door deze overwinning staan de dames vijfde, en dus in het linker rijtje. Zo’n heerlijke voetbalmiddag met zo’n mooie overwinning smaakt naar meer. Op naar de volgende pot, die gekenmerkt zal worden door de afwezigheid van de zachte G op het veld.
Koen Durlinger
