Vorige week, vlak voor de finish van deze voor AMVJ bizarre queeste in klasse 3B van het zaterdagvoetbal, kwam dan eindelijk de grote bevrijding van de hatelijke nul die de ploeg van Daan van Hees 24 potjes lang in een ijzeren greep leek te houden. Het dwong mij, geheel volgens afspraak met de coach, om een tweede maar nu vreugdevoller epiloog uit het toetsenbord te knallen.
Niet dat er aan de laatste plek op de lijst nog iets te verbeteren viel, laat staan in te halen, maar het enthousiasme was er niet minder op. Ook al omdat het punt gepakt was in een match tegen de nummer twee in de stand. eN Met, en dat moest ik erkennen, grote strijdlust en veel energie werd bemachtigd. En met periodes van lekker spel op de koop toe.
Zelfs mijn vrienden bij 1Amstelveen waren blij voor het team en de leiding. Zij zonden in hun populaire voetbalprogramma beelden uit van het fraaie doelpunt en toonden met slow motion beelden aan dat er van een strafschop (die vlak voor tijd de gelijkmaker opleverde voor de gastheren) absoluut geen sprake was.
Een paar vlekjes waren wel, namelijk de twee rode kaarten die werden uitgedeeld, waarvan één, vergezeld van een zeer forse douw van 6 wedstrijden; dat wegens door de scheids als bedreiging opgevatte uitlatingen van de AMVJ-er.
Er staat echter een tekst in de strafbrief die bij betrokkene verbijsterd ongeloof opriep. Wat hij – na de pseudo strafschop – de scheidsrechter had toegevoegd was een opmerking die door een beetje Amsterdammer eerder als ondeugend zou worden bestempeld dan bedreigend.
Maar de ref. was niet van die makelij en dus deed de heer U. Oren zijn achternaam alle eer aan door iets heel anders te (h)oren. Ach, het moest blijkbaar zo zijn, maar een verdedigend briefje van betrokken speler lijkt me toch niet geheel kansloos.
Natuurlijk was ik de afgelopen week benieuwd of deze opleving van Bordeauxrood een eenmalige oprisping was geweest. Of dat het zaterdag tegen VVC, ook een kandidaat om te degraderen, opnieuw zou spoken tijdens de laatste thuiswedstijd op het Loopveld. (NB: de vorige pot was nog op een fikse nederlaag uitgelopen: 4-0.) De trainingen zagen er deze week tenminste hoopgevend uit.
Het was lekker voetbalweer en Super Sup Ton de Vey en ik zaten in een zonnig humeur op ons vertrouwde stekkie naast de videotoren. In afwachting van de wedstrijd die onder leiding zou staan van een uitermate vriendelijke scheids van dienst: de heer Allaa Maudhah.
En om maar met de deur in huis te vallen: de boys van AMVJ 1 kregen mij opnieuw achter het toetsenbord vandaag. En dat betekende dus opnieuw een puntwaardig resultaat.
Het is jammer om het pas in deze fase allemaal te moeten neertoetsen, maar het was in ieder geval in de eerste 45 minuten best weer het aankijken volledig waard wat de Heeshorde (die koosnaam houden we er dus maar in) uitvoerde. Over strijd en inzet niet te klagen.
Over de kwaliteit van het voetbal: fijn om te zien dat ook combinaties veelal langer duurden dan een of twee keer de bal naar dezelfde kleur.
Aanvallen: meer dan normaal en met durf gespeeld.
Doelpunt: werd na 17 minuten ook weer voor gezorgd. Via een op maat gegeven assist van Vladimir Arkhipov en koppend fraai afgemaakt door Ilias el Farissi (1-0).
Van de tegenstander gezien: het hanteren van veel lange hijsen naar voren en weinig gogme in de aanval. Eén keer gevaarlijk met een bal op de lat.
Rust: 1-0 was oké.
Daarna: VVC wat dreigender aanwezig; maar weinig doeltreffend.
Bordeauxrood ging meer en meer in de defensieve modus, maar creeërde met snelle counters meer kansen. Helaas net niet of op de lat.
En ook helaas: 7 minuten voor de afloop van de reguliere speeltijd werd het toch nog gelijk (1-1).
Gezien de veldverhouding in het tweecde bedrijf niet onverdiend voor de zwoegende gasten, die met pompvoetbal alles deden om via drie punten nog een kansje op klasse-behoud te bewaren.
Net gelukt: AMVJ geen driepunter om te vieren, dus ook geen vreugdegehuil in de kleedkamer. En VVC is volgend jaar ook 4e klasser. Want de eindstand bleef een gelijkspel.
Natuurlijk waren de druiven zuur voor de gasten. Maar echt mannen, dat hebben jullie net als AMVJ zelf allemaal veroorzaakt; en niet de scheids die wellicht niet allemaal deed wat jullie wilden, maar dat zijn de wetten van het voetbal; en de ref. (zonder VAR) heeft zijn gelijk aan zijn zijde.
Bij AMVJ, reeds lang verzoend met een treetje lager, overheerste toch de tevredenheid over het verdubbelen van het puntenaantal. Dat was het geval bij coach Daan van Hees, die zelfs voor het eerst een man of the match aanwees.
Angelo van Balen die inderdaad de pannen van het dak speelde, maar die ook een beetje zijn achternaam eer aandeed, maar wel reikhalzend uitkeek naar de promotie volgend seizoen(!).
Volgende week de laatste krachtmeting tegen runner up en dorpsgenoot Amstelveen Heemraad.
Wat de uitslag ook mag zijn: een afronding van deze competitie zal het toetenbord nog één keer moeten verdragen van
Dirk
