AMVJ 1 maakt een van de pijnlijkste seizoenen door, die uw chroniqueur met het vlagje zich in zijn lange historie bij de club kan herinneren. En dat is toch al bijna 60 jaar.
Pijnlijk in de zin van: veel langdurig getormenteerd fysiek.
Maar ook een seizoen van vreemd wisselende voetbalcapriolen.
Vreemd in de zin van: in de lang onwennige Utrechtse dreven moeten ballen, waar aardige resultaten met regelrechte zeperds werden afgewisseld.
Bovendien een seizoen waar bij meerdere teamgenoten de kriebels van de reislust tot zeer of iets minder lange trektochten naar vreemde einders dreven.
En tenslotte het zelden meegemaakte fenomeen van het onverwacht tussentijds de kicksen in de prullenbak deponeren wegens verlies aan voetbalplezier en/of carrièrejacht.
Met als treurigmakende apotheose van “de tien kleine kleutertjes” de uitwedstrijd bij het vervaarlijke TAVV uit Ter Aar. Slechts tien schakelboys bevolkten aanvankelijk de kleedkamer.
Na enige tijd werd alsnog als nummer 11 met luid applaus Michiel Roosendaal uit Twee begroet, die na een helftje in zijn team te hebben geacteerd plankgas van Monnickendam naar Ter Aar was gedenderd.
Hij veroverde meteen een basisplaats en kon nog eens twee keer driekwartier aan de bak. Hetgeen hij met het vorderen van de pot met groeiend succes en elan volbracht.
Toen nog een tweede Tweedeteamer met twee helften in de benen de reis van de Monnicken naar TAVV een tikkie stijf had volbracht, was zelfs de bank niet alleen maar met begeleiders bezet. Maar Jochem van de Noordaa wist toen nog niet dat hij nog een volle tweede helft voor de boeg had…..
Ten bewijze van het absentieleed is deze digibeet er toch in geslaagd -met hulp van onze onnavolgbare webmaster Lex- om twee stapeltjes spelerskaarten in één beeld te vangen: rechts een tiental tot spelen in staat geachte selectiespelers en links eveneens een tiental gekwetsten of anderszins afwezigen zoals gestopten, reislustigen, zieken etc.
Tijdens het verblijf in het landelijke ter Aar liep het aantal mannen dat het einde van het seizoen waarschijnlijk niet zal halen overigens op tot minimaal 12. Er kwam nog een vervroegde vakantieganger bij.
En aan het eind van de eerste helft torpedeerde kiep Dirk Roelofsen, (zie het plaatje rechts bovenop) een van zijn eigen vingers en kon met fysio Emiel linea recta naar het hospitaal.
Een volgende forse tegenvaller derhalve in een eerste bedrijf dat door de langdurige pijn van Dirk na herberekening van de speelduur door Jan en Alleman uiteindelijk door de aardige scheids van dienst de heer Vermeulen werd vastgepind op 40 seconden te kort gepeeld. Maar die had toen de acteurs al richting thee gedirigeerd met een even onverwachte als stijlvol gecreëerde 1-2 voorsprong voor de gedecimeerde gasten.
Maar daar was mentaal en fysiek niet van te merken geweest in de eerste 51 minuten -40 seconden durende helft. Met veel enthousiasme en lekkere aanvallen was Bordeauxrood na een half uurtje op een 0-2 voorsprong gekomen door doelpunten van de youngsters Idriss Nabil en Daan van Hees. Geflatteerd? Geenszins! De 0-3 lag ook nog voor het oprapen en ook dat zou niet eens zo gek zijn geweest. Tegen een vandaag voetballend niet zo vervaarlijk TAVV, dat zich nauwelijks enig doelrijps wist te scheppen. Ook al door het uitstekende defensief van AMVJ.
Maar dat toch nog vlak voor rust de aansluiting bewerkstelligde via een dood spelmoment en een ongedekte kopbal. (1-2)
De tweede helft duurde in ieder geval in tijd gezien 40 seconden langer omdat de creatieve scheids had besloten eerst nog het restantje van bedrijf 1 uit te spelen. Begrijpt u het nog? Hoeft niet maar vermakelijk was het wel.
Met de in een uitdagend geel dessin gestoken speler Dennis Frijn maakte zelfs als stand-in voor de onfortuinlijke Dirk en de eerdergenoemde kanjer Jochem op diens plek streed Bordeauxrood met heroïsche inzet en ongelofelijke wilskracht om de voorsprong over het eindsignaal te tillen.
Natuurlijk werd de druk van de gastheren met het vorderen van de tijd groter en werd het af ten toe dreigend voor het door stand-in Dennis voortreffelijk verdedigde hok. Zo maakte hij zelf een inzet van een metertje of zes bijna achteloos onschadelijk.
Tussen de TAVV- bedrijven had Eén trouwens ook nog een paar dotten van mogelijkheden om het pleit voortijdig in het Loopveldse voordeel te beslissen. Zeker drie geheide kansen verdienden beter lot.
Er moest een vrij goedkoop toegekende pingel aan te pas komen om de thuisploeg toch nog aan een puntje te helpen.
Daarmee kreeg het gedecimeerde maar uiterst gedecideerde en gedreven ballend team van Schakel wellicht net iets te weinig.
Na de ongenietbare voorstelling tegen de Meern van vorige week dit keer weer een onverwacht maar zeer weldadig aandoende capriool in deze merkwaardige zaterdagcompetitie in klasse 2B KNVB. Hulde voor alle acteurs en grote dank aan de Twee boys Michiel en Jochem die er een kleine wereldreis voor over hadden om hun toch al stijve botten nog eens vol in te zetten voor een heftig potje in het pittoreske ter Aar.
Dirk
