Het was drie keer schrikken vanochtend in Bovenkerk waar de F2 van AMVJ aantrad tegen de F9 van RODA ’23. Toen Raúl en vader om iets voor tienen kwamen aan gefietst leek het even alsof de rest van het team al druk aan het voetballen was. Zouden we ons een uur vergist hebben? Gelukkig bleek het een ander AMJV elftal. De tweede schrik kwam toen twee vaste waarden in de verdediging van de F2 bij aanvang van de wedstrijd ontbraken. De auto met daarin Jip O. en Jelle was na een incident met een achteruitkijkspiegel de aansluiting met de stoet verloren en was de weg kwijt.
De derde schrik deed zich voor op het veld. Er was van te voren geen enkele aanleiding om te denken dat de nummer 10 in de competitie een probleem zou vormen voor onze F2, maar RODA startte ijzersterk en overrompelde onze jongens met tikkie-tak voetbal in een ongekend hoog tempo. Onze verdediging stond niet en het was alleen dankzij een uitmuntende keepende Duco dat AMVJ na 10 minuten niet tegen een grote achterstand aankeek. Keer op keer stond Duco op de goede plek en zorgde hij ervoor dat het imponerende combinatiespel van RODA onbeloond bleef.
Al voor dat Jelle en Jip O. zich bij hun teamgenoten hadden gevoegd had trainer Emiel orde op zaken gesteld. Met Thom en Sem als laatste mannen werden de aanvallen van RODA tijdig afgebroken en kon AMVJ weer naar voren denken en dan zit de tegenstander per definitie in de problemen. Sem en Jip O. kwamen twee keer dicht bij een treffer, maar uiteindelijk waren het de tweede vaste aanvallers die in de 1e eerste helft voor de doelpunten zorgde. Olivier voor de 0-1 en Raúl voor de 0-2.
Toch was de wedstrijd nog niet gespeeld. Roda kwam er ook in de tweede helft nog regelmatig gevaarlijk uit en met uitzondering van rauwdouwers als Jip. O, Thom, Jelle en tegenwoordig ook Jip T., hadden onze jongens moeite met het fysieke spel van de kleine RODA spelers.
De inspanningen van RODA begonnen echter hun tol te eisen. De ploeg leed veel balverlies en het hoge speeltempo gaf AMVJ de kans om terug te counteren. Elke keer als de bal werd veroverd ging het spel direct naar de zijlijn waar vooral Sem, Amstel of Jip O. voor de geplaatste ballen naar voren zorgde. Daar stond Raúl op scherp. Hij scoorde de 0-3 en de 0-4 met links in de verre hoek, beide keren op aangeven van Jip O. Kort daarna belande een grote kans van Olivier op de paal, maar het was duidelijk dat de ban gebroken was.
Achterin rolde Sem in z’n eentje zo’n beetje alle tegenaanvallen op, zo nodig bijgestaan z’n teamgenoten. Na een goed getimede sliding van Raúl werd door de RODA aanhang om een penalty gevraagd, maar de scheidsrechter wilder er niets van weten. Jelle moest als doelman nog wel twee keer in actie komen en deed dat prima. Voor de vijfde keer dit seizoen hield AMVJ de nul.
Zelf scoorde het nog wel. Joep, die elke wedstrijd belangrijker wordt voor het team, ketste vlak voor het doel een schot af en liet de keeper van RODA kansloos: 0-5. Even later zorgde hij voor tranen in het doel van RODA door een verkeerde keepersbal op fenomenale wijze in één keer over de getergde doelman heen te wippen: 0-6.
In plaats van de wedstrijd te missen werd Raúl uiteindelijk de onbetwiste man of the match. Eenmaal op snelheid was hij voor de inmiddels uitgeputte RODA spelers niet meer bij te houden. Nadat hij eerder in de tweede helft alleen voor de keeper al in de gelegenheid was om een zuivere hattrick te noteren, maar te vroeg had geschoten, was het kort voor het einde wel raak. Met zijn elfde van het seizoen zette hij de eindscore op 0-7. Het was een stuk spannender dan de uitslag doet vermoeden.
