Gisteren speelde de F1 na twee afgelastingen haar eerste wedstrijd na de winterstop. Samen met de kampioen van onze najaarscompetitie Arsenal ASV F2 zijn onze jongens gepromoveerd naar de 4e klasse. Hetzelfde geldt voor de tegenstander van gisteren de F3 van Arsenal dat voor de winterstop in een andere competitie uitkwam. Een onbekende tegenstander dus en een onbekend veld met een flinke laag ijzel. Ze noemen het niet voor niets het IJsbaanpad. In die omstandigheden, om 8:30 in de ochtend trad de F1 aan zonder hoofdtrainer Dick en zoon Jip. De voorbereidingen waren ook al niet ideaal, want sinds de winterstop was er slechts één training doorgegaan. Het mocht onze jongens niet deren, ze hadden er zin in en nadat de ouders voorzien waren van een warm bakkie steeg ook langs de lijn het moraal. Dick had de opstelling doorgenomen met hulptrainer Maurice die voor de gelegenheid geassisteerd werd door ondergetekende.
De 14 spelers in het veld startten voorzichtig, gingen wat timide de duels aan en hielden in bij de uitbraken, bang om onderuit te gaan op het besneeuwde kunstgras. AMVJ speelde goed naar voren, maar vleugelverdedigers Mats en Duco waren al snel hun posities vergeten waardoor de uitbraken van Arsenal onnodig gevaarlijk velden. Gelukkig deed Jelle als laatste man wat een laatste man hoor te doen en als hij toch werd gepasseerd stond daar keeper David die weliswaar vertikte in de winterse omstandigheden de bal met de hand te beroeren, maar met de voet was minstens zo effectief was.
Aan de ander kant rukten Raúl, Quinten en Vince steeds verder op richting doel, maar honderd procent kansen kwamen er nog niet. Er was een merkwaardige kaatsbal voor nodig om halverwege de eerste helft eindelijk de score te openen. De 0-1 kwam naam van Quinten die tot dat moment juist de AMVJ speler was de meeste moeite leek te hebben met het veld. Na zijn openingstreffer werd hij gewisseld door goaltjesdief Oscar, die maar een paar minuten nodig had om de marge naar twee te brengen. Nog even later passeerde Raúl met een lobje tegen de lat de keeper voor de 0-3. Toch was er geen sprake van een groot veldoverwicht van AMVJ. Ook met de aanvallend ingestelde Joep achterin bleven er achterin gaten vallen waar de snelle aanvallers van Arsenal in konden duiken. Bij uitbraken of een ingooi van Arsenal werd alleen naar de bal gekeken en werd onvoldoende op de tegenstander gelet. Uit zo’n situatie kwam dan ook de tegentreffer. Gelukkig klonk het rustsignaal voordat de wedstrijd de kans kreeg om te kantelen.
Was het onervarenheid van de twee coaches of de nogal totalitaire houding van de organisatoren bij Arsenal, feit was er te weinig tijd was om de experimentele opstelling van AMVJ in tweede helft goed over te brengen. De gedachte was goed: wat meer rust en overzicht in de verdediging door Vince als laatste man te zetten en tegelijkertijd meer druk op het doel van Arsenal door Jelle voorin te zetten. Gevolg was natuurlijk dat AMVJ in de tweede helft geen middenveld had. Geen ramp zolang de links en rechtsback goed opkomen en terugzakken, maar die boodschap hadden we niet meer kunnen overbrengen. Eigenlijk speelde AMVJ dus met een 1-6 opstelling. Door de drukte voorin kreeg AMVJ in het begin van de tweede half ondanks meer balbezit minder echte kansen. Het geluk was dat Arsenal weinig gebruik maakte van de enorme ruimte op de helft van AMVJ. Keeper Mats had weinig te doen.
Wat wissels en geschreeuw van de zijlijn zorgde ervoor dat de verdedigers weer stonden waar ze hoorden te staan en dat er weer ruimte kwam om mooie aanvallen op zetten en die kwamen er. Jelle blonk uit als linksvoor en samen met Raúl, Vince en David, die aan de rechterkant de verdedigers van Arsenal overklaste met zijn snelheid en techniek zagen we op driekwart van de wedstrijd een aantal aanvallen uit het boekje. Een hard schot van Raúl werd door twee tegenspelers van richting veranderd, maar onvoldoende om van een eigen doelpunt te spreken. Even later deed een zo mogelijk nog harder schot van David voor het net opzwiepen. De keeper, die de neiging had om wat ver voor zijn doel te staan, was kansloos. Vlak voor het einde kreeg Vince nog handjevol kansen om een verdiende treffer te noteren, maar het zat hem niet mee. De bal vloog aan alle kanten langs het doel. Het bleef 1-5. Er was na afloop geen tijd meer voor penalty’s, maar ondanks hun matige timemanagement zal Dick niet ontevreden zijn met zijn twee waarnemers.
