Liever goed spelen en verliezen of slecht spelen en winnen? We waren er niet uit na afloop van de twijfelachtige pot voetbal die de F1 gisteren neerzette in Bovenkerk tegen de F7 van Roda 23. Het was vroeg (negen uur), guur en de herfstvakantie zat duidelijk in de benen en in de hoofden van onze jongens. Met de afwezigheid van Vince, Mats, Joep en Quinten ontbak een stuk fysiek en vooral rust in de ploeg. Invaller Mario speelde een verdienstelijke pot, maar door een misverstand was hij de enige invalspeler waardoor er niet kon worden gewisseld. Ondanks deze matige omstandigheden kwam de F1 flitsend uit de startblokken. Uit amper de tweede uitbraak van AMVJ scoorde Jip zijn tweede treffer van het seizoen. Kort daarna forceerde hij een eigen doelpunt van de tegenstander en leek het er op dat AMVJ een relaxte pot tegemoet ging. Roda 23 was zichtbaar overrompeld en liet onze jongens veel te makkelijk naar de goal oprukken. Halverwege de eerste helft gaf de Roda verdediging David volop de tijd om aan te zetten en met een keurig geplaatst schot over de keeper heen de 0-3 neer te zetten. Weer even later scoorde Jip zijn tweede doelpunt, dit keer vanaf de rechterkant. De wedstrijd leek in de zak.
Na circa twaalf minuten een cruciaal moment in de wedstrijd toen David ongelukkig in botsing kwam met een Roda speler en onder zijn scheenbeschermer leek te worden geraakt. Hij moest naar de zijlijn voor een blessurebehandeling en vooral wat moederlijke aandacht, waardoor AMVJ verder moest met zes man. Roda, dat totdat moment nog geen enkele kans had gecreëerd, maakte uitstekend gebruik van de situatie. Zonder stoorzender David kwamen ze eindelijk de middenlijn over en de eerste uitbraak was meteen raak. Kort daarna een herhaling van zetten: 4-2. In beide gevallen zag onze verdediging er niet goed uit. Jelle en Duco anticipeerden onvoldoende waar de bal heen ging en keeper Raúl probeerde in beide gevallen de bal met de voet uit de goal te houden, terwijl hij die handschoenen toch echt niet voor niets aan had.
In de rust leek er ondanks de twee onverwachte tegendoelpunten weinig reden voor ongerustheid. David kon weer spelen. Raúl werd weer veldspeler en onze jongens hadden een goede analyse van waar het fout was gegaan. Vooral eerder afstoppen en meer overspelen werd er geconcludeerd. De goede bedoelingen vertaalde zich niet in overwicht op het veld. Roda had zichtbaar zelfvertrouwen gekregen door de twee treffers en met name de enige dame op het veld en de nummer 8 wonnen vrijwel alle duels op het middenveld, waardoor Roda regelmatig gevaarlijk kon worden. Ook AMVJ kon uitbreken, maar anders dan in voorgaande wedstrijden werd er te snel naar de goal gekeken en te weinig naar vrijstaande medespelers. Roda was feller en niet vies van de nodige functionele overtreding. Onze jongens lieten zich kinderlijk eenvoudig van de bal zetten. Verdiend scoorde ze na vijf minuten de aansluittreffer en kort daarna naar overmaat van ramp ook nog de gelijkmaker. Het Duitsland – Zweden scenario dreigde.
Keeper Jelle viel bij de goals weinig te verwijten. Bij spelhervattingen had hij het moeilijk, vooral omdat Roda heel slim bleef hangen en onze jongens slecht aanspeelbaar waren. In deze fase van de wedstrijd leek het er eerder op dat AMVJ zou verliezen dan winnen. Het doorzettingsvermogen van David en het loopvermogen van Raúl voorkwamen uiteindelijk puntverlies. David was de enige AMVJ speler die bij balverlies op de helft van Roda niet de blinde spurt naar eigen helft inzette, maar die strak op de bal verdedigde en Roda niet de gelegenheid gaf om op te bouwen. Op eigen helft was de ploeg kwetsbaar. Vijf minuten voor het eindsignaal veroverde AMVJ de bal rond de middenlijn en kon Raúl zich letterlijk losrukken van de verdediging. Eenmaal op snelheid is hij moeilijk bij te benen. Hij had de hoek voor het uitkiezen en koos de linker: 4-5. Het zou de winnende treffer zijn. Raúl en Mario kregen nog grote kansen, maar ook Roda was nog gevaarlijk. Rustig uitspelen zat er gisteren niet in, daarvoor miste AMVJ een stukje voetbalintelligentie, vooral van Vince.
Twee weken geleden concludeerden we na de topper tegen Arsenal nog dat het maar elke week zo spannend moest zijn. Dat geldt alleen als het nodig is. Gisteren was het onnodig spannend.
