en snijdende wind, een gevoelstemperatuur van -100 en een technische staf die de avond ervoor besloot aan de bar te hangen. De voortekenen voor de zondagochtend waren qua voetbalniveau niet al te hoopgevend. Nummer 2 Hoogland bezocht de Bordeauxrode brigade van de Lex-Koen technische staf. Nadat een eerdere wedstrijd eindigde in een 3-1 overwinning voor de bezoekers – waar hoogstaand voetbal destijds door beide teams werd bedreven – was het tijd voor revanche.
Met balbezit win je geen wedstrijden
Direct na de aftrap wist AMVJ de bal in de ploeg te houden. Het balletje ging aardig rond en er ontstonden her en der kleine kansen. Hoogland raakte de bal in de eerste 5 minuten niet, maar gaf van minuut 5 tot 6 een lesje efficiëntie. De bal werd verover op het middenveld, waarna een aaneenschakeling van maar liefst 4 persoonlijke fouten bij AMVJ de 0-1 inleidde. Een valse start. De bordeauxrode brigade herpakte zich en stoomde op richting het doel van de opponent. Een aantal reddingen en een handjevol schoten wat rakelings naast ging, illustreerden dat een doelpunt in de maak was. En het balbezit was toch wel voor onze meiden! Helaas gelden de wetten van het voetbal: ‘als je hem zelf niet maakt, dan valt ie aan de andere kant’. Een corner van Hoogland belandde in de 2 e linie voor de voeten van een dame die uitstekend uithaalde: 0-2. Daar kwam bovenop dat Fay geblesseerd uitviel en de verdediging, bestaande uit Linde, Karin en Maurina, aangevoerd door Fleur, een tandje bij moest zetten. De kopjes gingen langzaam hangen en de sfeer in de kleedkamer was tijdens de rust bedrukt.
Engels voetbal
Na rust veranderde het spelbeeld. Linde raakte ook geblesseerd en AMVJ werd in de hoek gedrukt waar de klappen vallen. De coach zag zich genoodzaakt het strijdplan te wijzigen en de bus te parkeren. Hierna transformeerde de wedstrijd in een kick and rush pot, waarbij het middenveld aan beide kanten verdween en er een soort gigantische flipperkast ontstond. Een klassieke Engelse wedstrijd lag in het verschiet. Dit werd gecombineerd met het nodige kluitjesvoetbal en toepasselijke ‘WEG ERMEE’ leuzen vanaf de zijkant. Mooi was het niet, effectief was het wel. Wendelijn – als noodoplossing in de defensie geplaatst – en Fleur haalde zo’n beetje iedere bal weg, Rosa en Agnes waren sterk op het middenveld en op de flanken was het praktisch onmogelijk om Maurina of Karin eruit te rennen. Maar 15 minuten voor het einde werd fort AMVJ gekraakt. Een afstandspegel werd nog door Melanie gekeerd, maar de rebound was een makkelijke prooi voor de tegenstander: 0-3. Vlak voor het laatste fluitsignaal dwarrelde een afstandsschot nog fraai het doel in wat tot 0-4 leidde.
Hoofdpijndossier
Het contrast met de afgelopen week kon haast niet groter zijn. Grandioos winnen en kansloos verliezen liggen dicht tegen elkaar aan. Het breekpunt: personele problemen. Het drijft de coach bij tijd en wijle tot wanhoop en het scoutingapparaat draait overuren om nieuw talent aan te trekken. Op naar de volgende wedstrijd, het bekerduel tegen Hillegom. Wij kijken er reikhalzend naar uit en deze nederlaag zal snel vergeten worden als de bekerdroom in leven gehouden wordt. Op deze manier mogen we de meiden het Feyenoord van AMVJ noemen.
Koen Durlinger
