Alle ingrediënten voor een lekker Bordeauxrood voetbalmiddagje leken deze zaterdag op het Loopveld aanwezig te zijn. Aangenaam nevelig Indian Summer- zonnetje in een weldadige windstille entourage en een werkelijk formidabele grasmat (van buurman RAP, want het pas gerenoveerde hoofdveld van de thuisploeg lijdt nog immer aan een grasgroei stoornis).
Die enscenering verdiende een aantrekkelijk potje voetbal tussen twee oude, uit het zelfde aardige verenigingshout geneden rivalen: AMVJ en DVVA. Laatstgenoemde in de jacht om van de onderste regionen weg te komen en de ploeg van coach Maurice Kuyper om het goede gevoel van vorige week tegen EVC door te zetten naar nog hogerop.
Het eerste half uur had het er alle schijn van dat Eén het best in zijn opzet zou gaan slagen.
Ondanks een met vier normale basisspelers gevulde blessureboeg ging AMVJ heel aardig van start.
Was veel dwingender dan het toen nog wat tamme discipelen van coach Jaques Tersteeg.
Het liep bij de bordeauxrode mannen tot de zestien af en toe meer dan gesmeerd, maar met de afronding was het ook vanmiddag weer droevig gesteld. Nu moet ook meteen worden gezegd dat het bepaald geen kansen voor de thuisploeg regende. Maar de paar grote kansen die er wel kwamen, smeekten helaas steeds vruchteloos om succes.
Dat uitblijven van een tot dan toe zeker verdiende voorsprong legde met het verstrijken van de tijd een lichte grauwsluier over het spel van AMVJ. De heftig gemeenschappelijke investering in energie eiste ook zichtbaar zijn tol. Het stugge DVVA kreeg meer van het spel en allengs duidelijker in de gaten dat er deze middag toch meer te halen was, dan louter achter de AMVJ feiten aanlopen.
De beloning voor die mentale opkikker kwam nog voor rust in de vorm van twee treffers; een fraaie kopbal van de spits en –na het moet gezegd wat slap verdedigen aan AMVJ zijde- een intikker door een collega van hem.
Bittere 0-2 thee was het karige loon naar (afnemend) hard werken van de thuisploeg.
Gesterkt door het fortuin zo vlak voor rust kwam DVVA veel beter uit de startblokken dan in het eerste bedrijf. Bij AMVJ was wel de goede wil maar niet voldoende gogme aanwezig om het tij weer te keren. Teveel en onnodig balverlies ontsierden de goedbedoelde pogingen van de thuisploeg om de goede goalie van de tegenpartij in verlegenheid te brengen. De weinige, maar betere kansen waren dan ook voor de opponent. Bij het vorderden van de tijd werd het spel er van weerskanten niet beter op en mocht na afloop dan ook worden gesproken van een over het geheel gezien kwalitatief mager potje.
Maar met nog zo’n twintig minuten te spelen keerde de spanning weer terug toen spits René Boer een corner met een pegelende kopbal in het net joeg. (1-2)
Het geloof in beter vlamde na die meevaller zichtbaar in de bordeauxrode gelederen. Met de laatste resten energie werd de turbo nog een keer aangezet. Maar die ging helaas abrupt en definitief weer uit toen de scheids een heftig naar buitenspel riekende treffer van DVVA goedkeurde. Grens Harry bleef van verbouwereerdheid over dit ook in zijn ogen goedkope cadeautje wel vijf minuten met zijn vlag omhoog staan, maar dat veranderde niets meer aan wat ook de eindscore zou worden (1-3).
Zo kwam er tijdens een in alle opzichten mooi en voortvarend begonnen voetbalmiddagje, toch een bepaald vreugdeloos einde aan een voor spelers en aanhang van AMVJ teleurstellend optreden tegen het tot half vijf nog puntarme DVVA.
Volgende week dan maar weer hopen op wat zegerijkere berichten van
Dirk
