Na de forse nederlaag afgelopen dinsdag tegen de aanstaande kampioen op klompen en de steeds dichterbij sluipende mannen uit het Zaanse was de nacompetitiemarge voor Bordeauxrood nog maar één puntje. Toch best iets om vervroegd degradatiekriebels van te krijgen met nog vier potjes voor de boeg.
Mensen die het weten kunnen spraken al van “hele grote zorgen bij AMVJ”.
Natuurlijk gaat het niet in de koude kleren zitten als een team met oorspronkelijk ook uitgesproken promotieaspiraties, na een bar slechte start (3 uit 6) en een puntenflow (18) in het middengedeelte maar één schamel puntje verzamelt in de laatste vijf wedstrijden.
Vaak is het dan ook zo dat “de hoek waar de klappen vallen” standaard wordt aangevoerd als complementair aan andere excuses voor deze toch als lichtelijke wanprestatie te duiden vertoning.
Helemaal flauwekul is dat laatste niet, want het lijkt wel of de voetbalduivel er mee speelt wanneer vrijwel steeds met de oneven goal in de laatste minuten wordt verloren.
Veel geblesseerd personeel? Kan gebeuren, maar met een selectie van oorspronkelijk 25 eenheden toch redelijk op te vangen.
Een paar gasten die tussentijds om verschillende redenen stoppen? Moeilijker te aanvaarden, afhankelijk van de redenen.
Vakanties plannen op voor het team ontijdige momenten? Nauwelijks te begrijpen voor – ik zeg het er nog maar eens bij – een senior die in de tweede helft van de vorige eeuw balde, waar andere normen breed draagvlak hadden in een teamsport.
Alles bij elkaar droeg deze mix aan storende feiten bepaald niet bij aan “rust in de tent” en teamstabiliteit. Want telkens noodgedwongen een andere opstelling in elkaar moeten puzzelen was en is voor de coach en assistent echt niet ideaal, om het maar zacht uit te drukken.
Telkens toch maar hopen dat het kwartje een keer de andere kant op valt en er weer wat puntjes kunnen worden opgehaald. Maar tevergeefs. Bovendien had al die sores onwillekeurig ook tot gevolg dat er een soort grauwsluier over het team kwam te hangen die het felle Bordeauxrood een vale kleur bezorgde.
Anders is toch niet te verklaren dat recent zes punten werden weggeven aan de nummer laatst en voorlaatst. Ook al waren er vijf makkers stante pede op vakantie gegaan…..
Tegen Waterwijk leek het gemeenschappelijk vuur bij de ploeg weer terug te komen, maar toen was de soresduivel de boosdoener dat er niet een verdiend puntje uit Almere werd meegesnoept. HBOK was gewoon te goed en AMVJ te gehavend om ergens aanspraak op te kunnen maken.
Dus zat er niets anders op dan onder bijna zomerse omstandigheden te proberen om het dreigende onheil in Haarlem tegen het ook in problemen verkerende EDO een beetje af te wenden. Of zoals dat zo mooi heet: het werd tijd om de laatste strohalm te grijpen.
Nou lijkt een strohalm een slap restant van een uitgedorste korenhalm, maar samengeperst in een bundel is het taai spul en moeilijk kapot te krijgen. Wat vanmiddag op het Noordersportpark in Haarlem duidelijk werd, is dat Bordeauxrood met succes de overdrachtelijke strohalm kan grijpen in de laatste potjes wanneer er ongeacht de zaken die hierboven als excuus werden aangevoerd gewoon als een bundel strohalmen wordt geacteerd. Dan hoeft het voetbal niet goed en oogstrelend te zijn maar is collectieve inzet, vechtlust en onverzettelijkheid vrijwel een garantie dat het toch nog goed komt.
Want goed was het niet echt tegen het ook matig opererende EDO; krachtig en geconcentreerd was het wel, vrijwel de hele pot. En, het mag gezegd, dit ondanks dat er ook nu weer met een aangepaste opstelling werd gebald.
In de eerste helft leek er nog enigszins sprake van evenwicht (rust 0-0), met overigens een paar opgelegde open kansen voor de Kumar Kids. Maar in de tweede helft kon de thuisploeg AMVJ eigenlijk geen strobreed meer in de weg leggen.
Het duurde door vrij onzorgvuldig afronden toch weer lang voordat er eindelijk een vreugdedans kon worden uitgevoerd. Max Krake was degene die na een vrije doortocht en beheerste schuiver onder de virtuele lippenstift kwam te zitten (0-1).
En toen niet veel later yougster Dion Reuvekamp na een fraaie solo zijn eerste doelpunt in het eerste maakte, was ook meteen de angst voor die vermaledijde laatste minuten verdwenen.
Gelukkig een teamprestatie die niet alleen drie punten opleverde, maar ook weer vier punten licht bracht tussen Bordeauxrood en de achtervolger (verlies bij Aalsmeer).
Krachten blijven bundelen is het parool. Dan zal aan het eind van de rit blijken dat het geen strovuurtje was dat vanmiddag in Haarlem slechts opflakkerde bij AMVJ 1.
Dirk
