Nee, beste voetbalvrienden uw chroniqueur over het wel en wee van de Bordeauxrode hoofdmacht gaat u geen rondleiding geven langs beroemde schilderwerken; laat staan een beschouwing geven over imponerende drieluiken, zoals bijvoorbeeld het prachtige werk van Jeroen Bosch over het laatste Oordeel. Simpelweg omdat mijn kennis over kunst schromelijk tekortschiet en mijn museumjaarkaart meestal ligt te verstoffen ergens in een obscuur laatje.
Nee het drieluik waarover ik het even met u wil hebben betreft heel gewoon: voetbal.
Nou ja gewoon: het was me het weekje voor de fijnproevers van “het spelletje” wel.
Het zal degenen die volhard hebben in het lezen van impressies in de loop der tijd wel duidelijk zijn geworden dat ondergetekende al decennia lang de gang naar ons Aller Ajax maakt.
Als jongetje ging ik heel vaak naar de enige ware voetbaltempel in de Meer in vak F (dat kon toen nog redelijk veilig). Later met de toen nog piepjonge oudste zoonlief met Ajaxbloed als een van de eersten naar de gezinstribune tribune. En weer later, na de uitvinding van de seizoenkaart twee plekken op de Reynoldstribune. Veel genoten van legendarische spelers teams uit de inmiddels grijze doos.
Later verkast naar de stadionachtige evenementenhal met schuifdak, die heden ten dage na lang gesoebat gelukkig is vernoemd naar Neerlands grootste voetballer ooit.
Eerlijk gezegd was het lang niet altijd feest in die Arena. Er waren tijden dat de supporters niet echt verwend werden met wervelende shows uit de befaamde Ajax-school. Soms waren er ook perioden dat een verblijf aldaar meer weg had van een taakstraf dan van het in alle vrijheid enthousiast aanschouwen van een lekker potje voetbal.
Maar hoe anders is het dit seizoen. Vooral in wedstrijden die er toe doen is dit Ajax- team top of the bill.
Zoals de nationale topgames en de internationale clubontmoetingen in de Champions League.
Was het potje tegen PSV meer spannend dan mooi en op wilskracht over de streep getrokken, de thuismatch tegen De Koninklijke uit Madrid bewees dat je zelfs ondanks het verlies met een heel goed gevoel over Rood/Wit huiswaarts keerde.
En dat was afgelopen woensdag nog opgewekter. Want het eerste paneel van mijn drieluik was op zich al een kunstwerkje van een wedstrijd.
Periodes van kleurrijk spel zoals in de Arena nog zelden vertoond. Twee ploegen van wereldklasse die lieten zien hoe mooi en meeslepend voetbal kan zijn.
Ik hoop nog zo’n pot te mogen aanschouwen in de halve finale…….
Het derde paneel van mijn drieluik begon zaterdagavond om half zeven.
Competitie spelen tegen Excelsior. Toch een heel andere ambiance dan de showcase van woensdag.
Benieuwd of overschatting, vermoeidheid of een B-team roet in het eten zouden gooien van het aanstaande kampioensdiner.
Dat zie en hoor je nog weleens. Juventus had er door een heel cohort aan reserves in te zetten bijvoorbeeld vandaag een verlies voor over om volgende week compleet te kunnen hopen op doorgaan…..
De line-up bij de Godenzonen (ik hou niet van dat epitheton, maar één keertje….oké ) zag er gelukkig veelbelovend uit. Slechts twee wissels ten opzichte van het eerste luik.
Een aangename walk over was het gevolg. Van het nemen van een vrije dag was geen spoor te bekennen. Gretig alsof ze net veertien dagen vakantie hadden gevierd erop en erover.
Met af en toe de meest fraaie staaltjes voetbal.
Klaas Jan, die weer eens in de spits mocht werd man of the match met drie goals, maar de mooiste was voor mij de zesde treffer door Dolberg, die zijn gram als derde spits een minuut na zijn wissel haalde met een juweel van een doelpunt.
Galant zijn is blijkbaar ook een trek van deze groep want de laatste penseelstreek voor rus en vlak voor het einde werden aan de tegenstander gelaten. (6-2)
Al met al qua voetbalkwaliteit een ook weer een meesterwerkje.
Benieuwd naar het middenpaneel van het mooie drieluik?
Natuurlijk gaat elke vergelijking met de andere twee mank, maar ik schilder u toch maar even de tweede zegetocht in successie van mijn dierbare Bordeauxrood. En dat ook nog bij een ploeg waar het altijd uiterst lastig punten halen is.
Maar alvorens daar nog iets over te zeggen, eerst nog een in mijn paneel op te nemen bijzonder kleurrijk feit.
Daags voor de uitwedstrijd tegen het aloude DVVA kreeg ik een mail die ik mij niet kan heugen ooit te hebben gehad van een voorzitter van de tegenstander.
Jill Eekhart, die vorig seizoen al in een van mijn stukjes in het zonnetje was gezet als drijvende vrouwelijke kracht in deze sympathieke club, verontschuldigde zich voor haar afwezigheid op matchday en wenste ook AMVJ een lekker middagje. Ik bloos nog van zo’n aardige geste. Dank voorzitter!
En bovendien: het werd een lekker middagje voor de Kumar KIds.
Beetje parallel aan Ten Hag had coach Kumar vrijwel een zelfde line up het veld ingestuurd als vorige week tegen het hoogstaande, maar toen niet zo hoogspelende ZOB. Hier slechts één wissel (door een schorsing als gevolg van het kleurrijk kaartenfestival; zie impressie vorige week)
En eigenlijk was de strijd onder de goed leidende heer Westland een getrouwe kopie van een week eerder.
Niet fraai en gepolijst, zoals de grote broers, maar wel erg wilskrachtig, collectief en strijdvaardig van AMVJ kant. Klaarwakker na de eerste (en vrijwel enige) schok: een pegel van DVVA op de lat na nauwelijks een minuut
Twee doelpunten later – een mooie “krul” en een intikker na een fout van de DVVA-goalie door Serra Austin stond de ruststand op 0-2.
Vlak na rust zette Devery Boldewijn zoveel druk op de keeper van de thuisploeg dat die opnieuw in de fout ging waarna een veilige 0-3 op het virtuele scorebord prijkte.
Door een snoeiharde free kick werd het in de loop van het tweede bedrijf nog wel 1-3 maar verder liet een geconcentreerd en fel spelend AMVJ het niet komen. Een prestatie die het drieluik met ere compleet maakt (en in het midden omdat dat ons aller Ajax deze middag nu eenmaal omlijstte).
Want: opnieuw dus drie kostbare punten in de tas mee naar het Loopveld.
En meer zicht op een bevredigend einde van deze toch ietwat op een schilderij van Karel Appel gelijkende competitie in 2a (“we rotzooien maar wat an met z’n allen in 2a”; zie ook nu weer de merkwaardige uitslagen) vindt althans
Dirk
