Zondagmiddag staat meer een meer in het teken van vrouwenvoetbal bij AMVJ. Op veld 2 trapten zondag dames 2 af en op veld 1 had Henk de leiding over de wedstrijden tussen de dames van zondag 1 en Sloterdijk. Na de zwaarbevochten overwinning afgelopen week op bezoek bij Limmen (2-3) was het tijd voor de bordeauxrode brigade om de goede lijn door te trekken.
Miserabele start gevolgd door totale controle
De start van de wedstrijd begon, onder het toeziend oog van meerdere fans, slecht voor AMVJ. De 4-4-2 formatie was totaal verbaasd door de felle 4-3-3 speelstijl van de opponent. Het middenveld werd overrompeld en de flanken lagen volledig open. Kaj en Fleur stopten hun vingers in de gaten van de dijk om de overstroming tegen te houden en Mel sprong bij waar nodig. Maar het was onvermijdelijk: na slechts 5 minuten spelen haalde Sloterdijk vernietigend uit in de lange hoek: 0-1. Een terechte voorsprong en AMVJ van slag.
Echter is in tijden van nood slechts 1 leider nodig. 1 Messi, 1 Ronaldo, 1 troef. En die troef had AMVJ in hadden: Rosa. Luttele minuten na de 0-1 stuurde Ingrid Rosa diep. Roos oog in oog met de doelvrouw, u raadt het al: 1-1. AMVJ kreeg weer grip op de wedstrijd. En grip, daar houden de meiden van. Af en toe stiekem aangevoerd door een iets te luidruchtige fan stoomde de cavalerie op. Minuten na de gelijkmaker zag Agnese haar kans schoon. 30 meter van het doel, bal even stil leggen en een magistrale lob richting doel: 2-1.
Vorig seizoen zouden de meiden zijn ingezakt. Of hebben getemporiseerd. Maar men rook bloed en er viel meer te halen. In de 10 minuten die volgden werd Rosa tweemaal gelanceerd. Eenmaal leidde dit tot een droge schuiver in de korte hoek, eenmaal een geplaatste lob toen de keepster uitkwam. Tijd voor de thee en de voorsprong was maar liefst 4-1. Applaus voor Roos.
Vakkundig. Professioneel.
De tweede helft was veel, maar mooi was het niet. Sloterdijk speelde in een soort formatie met 4 spitsen en AMVJ stond vanaf de 46e minuut onder immense druk. Fay en Linde wisten de flanken redelijk dicht te houden, terwijl Kaj en Fleur de gaten in het midden dichtliepen waar ze konden. Maar Sloterdijk groeide in de wedstrijd en werd sterker. De tegenpartij brak door de defensie, maar kwam keer op keer Mevrouw Neuer tegen: Mel. Dieptepasses werden eruit gehaald, hoge voorzetten werden richting middencirkel gebokst en afstandsschoten werden op katachtige wijze gepareerd. Haar trainer glunderde langs de kant en heeft nog pijn aan de handen van het constante applaus.
De wedstrijd werd Engelser met de minuut: geen middenveld, de bal naar voren pompen en hopen. Toen Mel de opponent tot voldoende wanhoop dreef was het tijd dat AMVJ liet zien hoe je countert. Bij de eerste uitbraak was het direct raak. Een scherpe voorzet van de linkerflank ging richting Jeltsje, maar het was de verdedigster die haar eigen doelvrouw versloeg: 5-1.
Sloterdijk was gebroken. Maar de meiden van AMVJ hadden nog benzine in de motor. Een uitbraak via de rechterflank van Rosa – wie anders? – leidde tot een hoge voorzet. Deze keer kwam Jel wel bij de bal en nam ze hem direct op de wreef. Heerlijke plof, heerlijke goal: 6-1. En de meiden waren nog niet klaar. Het was weer Rosa die door de verdediging brak. En nadat een oud-coach en gelegenheidshooligan zich niet in kon houden en “JEL VRIJ NAAST JE” over het veld bulderde, werd Jel gevonden: 7-1. De tegenpartij was vakkundig en professioneel gebroken en vervolgens kapot gecounterd.
En door
Was de uitslag geflatteerd? Absoluut, Sloterdijk verdiende meer dan dit. Maar afgelopen seizoen kregen onze meiden te vaak het verwijt kansen te verspillen en een kleine voorsprong uit handen te geven. Daarom voelde dit extra lekker. Na de wedstrijd vroegen we een fan om zijn visie op de pot: “weet je wie deze wedstrijden op deze manier wint? Een kampioen.” De man pakte een schriftje en krabbelde er wat in terwijl hij weg liep. “Voor de volgende training, daar worden kampioenen namelijk gemaakt!” Op naar volgende week.
