In mijn stukjes tracht ik meestal enige entourage te scheppen rond een potje voetbal.
Een voetbalanekdote, een nostalgisch terugkijken tijdens een ontmoeting met vroegere voetbalburen, een kennismaking met een bijzondere Volendammer ex-kapper, een ballenzak sjouwende voetbalicoon en al wat zich verder aandient als mogelijke omlijsting voor een match van mijn Bordeauxrode makkers.
Een omvattend wedstrijdverslag van de gespeelde pot krijg ik immers niet uit de toetsen geperst.
En als ik al eens wegens volledig gebrek aan inspiratie de kriebel hiertoe moest onderdrukken, dan zeker niet deze middag in het aanvankelijk zonnig milde maar allengs duister miezerige Oostzaan.
Het waarom zal de lezer dra duidelijk worden.
Eerst nog even terug naar het omlijstende werk.
Zo mocht ik vorige week optimistisch en vol hoop preluderen op een liedje dat de naam van de tegenstander in mij deed opborrelen: “BB met R….” een legendarische song van de onvolprezen Max Woiski sr. (zie vorige impressie)
Het gedegen en geïnspireerde spel van de discipelen van coach Kumar in de thuisstrijd tegen Blauwwit/ Beursbengels verleidde mij ertoe de “Bruine Bonen met Rijst” om te vormen tot “Ban Breuk met Resultaat…”
Toen nog onwetend van de overgang naar herfstige wintertijd en naar de week waarin (steeds meer) Holland Halloweent”.
Ik had ook gewaarschuwd kunnen zijn voor een te overmoedige stellingname over het verloop van de rest van het Bordeauxrode seizoen, toen ik op bezoek bij een seniorenechtpaar met aanleunwoning tegen een rekje met tegeltjeswijsheden aanstootte. Het tegeltje dat op de grond kletterde was gelukkig niet geheel kaduuk maar vermeldde een tekst die ik mij in de vooruitblik naar de match tegen OSV wat nederiger ter harte had kunnen nemen.
“Eén zwaluw maakt nog geen zomer”, zo vermeldde het wijsheid bestendige craquelé.
Een laatste waarschuwend zinnetje wurmde zich tenslotte uit mijn herinnering naar boven met de mededeling dat AMVJ het in het verleden in Oostzaan altijd verrekte lastig heeft gehad.
Kortom, signalen genoeg om niet al te zorgeloos door de Coentunnel richting OSV te sjezen.
Maar was het ook niet zo dat coach Kumar voor het eerst weer over een beetje beter gevulde bank kon beschikken?
En dat er na de drie punten van vorig week ook op de lekkere trainingen weer een heleboel vertrouwen was getankt?
Stonden trouwens de stoplichting op weg naar OSV niet vrijwel allemaal op groen? (ook voor een niet bijgelovige een meewerkend gegeven)
“Maak je niet druk, het komt goed, het wordt 0-3 voor ons”, zo voorspelde bij het oprijden van de Oostzanerwerf mijn medepassagier bij wijze van mentale steun in de rug ook nog eens een driepunter .
Kortom, tegentekenen genoeg om vertrouwen te hebben in een goede afloop. Toch?
Helaas: de tegelwijsheid van zo even bleek deze middag een waarheid als een koe op te leveren.
Kort en goed: in de week waarin Holland Halloweent en in een tijdperk waarin Heel Holland Bakt
schotelde de ploeg van Kumar de hondstrouwe aanhang vanaf het begin tot eind een heuse horrorstory voor en bakte er voetballend en in strijdvaardigheid helemaal niets van.
Ik schrijf dit zonder enige vreugde, had er liever over gezwegen maar een impressie zonder een enige zinnen over de wedstrijd zelf is ook weer te voetbal-mager.
Maar het was zonder enig overdrijven een steeds duister wordende mismatch van AMVJ.
Wat er mis kon gaan ging tegen de veel gretiger OSV-ers mis. Waarschijnlijk telde het aantal foutieve passes en/of misverstanden in deze pot eenzelfde aantal als normaliter in een wedstrijdje of tien.
Was het tot de rust verdedigend uiterst rommelig tot aarzelend en in aanvallend opzicht angstvallig stil gebleven, de door een heuse hoosbui begeleide thee was in het gezelschap van van Turenhout gelukkig nog perspectiefvol. (0-0)
Aanvankelijk leek het er in het tweede bedrijf een beetje op dat de mannen echt wakker waren, maar dat bleek al snel een door de beslagen bril waargenomen fata morgana te zijn.
Het ploeteren kreeg weer ras de overhand en niet veel later werd tot overmaat van ramp ook weer “het Sinterklaascadeaukarretje” het kunstgras opgereden.
Ik prijs mij gelukkig het vermogen om uitgebreide wedstrijdverslagen te maken aan de echte professionals van sites als HAV te mogen laten. (zie boven)
Maar ik zou het zeker vandaag niet voor mekaar hebben gekregen om de ware totstandkoming van de 2-0 achterstand te beschrijven.
Als het niet zo treurig was en men had mij met het pistool op het hoofd daartoe gedwongen zou ik er uit puur chagrijn een hilarisch stukje tekst aan hebben gewijd.
Dat het op het scheiden van de markt nog bij een schappelijk ogende nederlaag van 2-1 bleef (goal van Devery Nicolaas) was niet meer dan een piepklein doekje voor het bloeden dat helaas perfect past bij een hopelijk snel te vergeten horrorstory in Oostzaan.
Thuisgekomen haalde ik het tegeltje dat mij door de senioren met aanleunwoning cadeau was gedaan uit het dashboardkastje van mijn vervoermiddel en bekeek het met de nodige juistheidsberusting.
Eén vogel die leek op een zwaluw vloog grinnikend over het woonerfje voor mijn huis. Een koe op het weilandje nabij liet een waarheidsgetrouw een langgerekt “Boe…..” horen.
Alles als glashard bewijs dat het voor AMVJ in voetballend opzicht bepaald nog niet zomert en
de Ban Breuk bij lange na geen garantie bleek op voortdurend resultaat.
Maar over veertien dagen is de depressie vast voorbij, vliegt er een (virtuele) zwerm zwaluwen over
het Loopveld, die ziet dat voor de Kumar Kids de voetbalzomer definitief is aangebroken. Hoopt vurig,
Dirk
