Het sombere bericht dat de AEX in rap tempo onder de vierhonderd punten was gezakt, heeft ook de AMVJ selectie blijkbaar en wellicht onbewust niet onberoerd gelaten. Nu is het vast niet zo dat de spelers en staf van het Bordeauxrode Eén en Twee grote spelers op de beurs zijn, maar uitgerekend tegen de Beursbengels gingen in ieder geval voetballend de tot nu toe almaar stijgende koersen op deze in alle opzichten druilerige zaterdagmiddag in Sloten hard onderuit.
Want Twee stapte met een volkomen onnodig te mager gelijkspelletje van de matige kunstgrasmat van hun voetballend veel mindere gastheren. En ons aller Eén bakte er vandaag te weinig van om ook maar met één puntje naar huis terug te keren.
En dat terwijl de Grote Animator en Beursgoeroe van de thuisploeg tijdens de voorzit van de pot nog omstandig treurig had verklaard wel 17 van de selectiespelers te moeten missen. En op die niet mis te verstane malaise een verdere koersval voorspelde van zijn favorieten; alsmede een makkie voor de bezoekende koploper.
Nou doen dergelijke uitspraken bij ondergetekende gewoonlijk een licht gevoel van kramp in de onderbuik veroorzaken. En dat was nu ook niet anders. En toen mijn troostend en bemoedigend getinte antwoord aan de goede Beursbengel dat “het toch altijd voetbal blijft en dus onvoorspelbaar…†ook nog een onheilspellende rilling over de ruggengraat teweeg bracht, voorvoelde ik een lastig middagje voor AMVJ 1.
Daar leek het in de eerste helft echter in het geheel niet naar uit te zien. Zonder ook maar in de verste verte zo dominant te ballen als bijvoorbeeld vorige week tegen AFC, was het spel van de mannen van coach Schakel beter dan dat van de primair defensief opererende beursmensen. Meer balbezit en ook wel enige dreiging richting doel van de tegenstander, maar het oogde allemaal veel minder fris en fruitig dan we langs de lijn zo langzamerhand gewend zijn.
En ook qua afronding zat het allemaal niet erg mee. En toen de scheids van dienst de jongeheer Baars ook nog een lekker doelpunt van Jeroen Halsema annuleerde wegens vermeend en door betrokkene hartgrondig ontkend hands, brak de rust aan met een voor AMVJ opmerkelijke no-score. Aangezien de thuisploeg op twee gevaarlijke momenten in de allereerste beginfase na nauwelijks meer voor het AMVJ doel te vinden waren geweest, werd de thee dubbelblank genuttigd.
Voor de verandering eens meeluisterend in de rust leek het voornemen bij de acteurs om in het tweede bedrijf echt volgens de vertrouwde afspraken te gaan opereren rotsvast en ongebroken. De tegenstander moest en zou op de pijnbank
Maar eerlijk gezegd, daar kwam geen klap van terecht. Het inmiddels aarzelend tevoorschijn gekomen zonnetje leek eerder een verlammende dan een prikkelende invloed te hebben op de boys van Eén. Het zo geroemde collectief functioneerde voor geen meter. Vooral omdat relatief teveel spelers onder hun normale pressieniveau bleven steken. Ook met de mogelijkheden, die er echt wel weer waren, werd veel te achteloos omgesprongen.
En als het dan al niet lekker meezit, komt na een kwartiertje de thuisploeg, die tot dan nog niet van zich had laten horen ook nog op een in Bordeauxrode ogen dubieuze, handsverdachte voorsprong. Tijd zat om die schade nog te herstellen. Maar met het vorderen van die tijd zag je de koersen bij de Bengels mentaal en qua vechtlust stijgen; terwijl AMVJ naar een zorgelijker baisse afgleed. Zeker toen het na de zoveelste verdedigingsaarzeling op -het moet gezegd: miraculeus fraaie wijze- 2-0 werd, was het duidelijk dat het deze middag met de ploeg niet meer goed zou komen. De koppies zakten tot diep onder schouderniveau en het was aan de grenzeloze slordigheid in de afronding te danken dat de thuisploeg de score in de slotfase niet minimaal verdubbelde.
Kortom: Eén staat weer met beide voetbalschoenen op de grond na deze importante koersval. Waarschijnlijk was het, na die wervelende start van vijf gewonnen potjes, nu tijd om een keertje hard onderuit te gaan.
Dat het, met dank aan het strijdbare Beursbengels, op het juiste moment gebeurde zal ongetwijfeld blijken, wanneer de ploeg na een korte bezinningsvakantie, weer monter op weg gaat naar nieuwe en snel stijgende koerswinst. Althans dat is de overtuiging van
Dirk
