Eén ook tegen minderen de meerdere?

Meestal is het niet nodig de mannen van coach Maurice energetisch en mentaal op te laden voor potjes tegen (andere) toppers uit de poule (zie bijvoorbeeld vorige week toen na een prima wedstrijd helaas nipt werd verloren van favoriet WVenz).
De statistieken stellen daarentegen onomstotelijk vast dat het tegen lagere goden op de lijst veel lastiger is voor deze toch immer in alle vezels gedreven coach om zijn pupillen tot een hoog strijdbaar niveau te prikkelen. Vaalmagere zege-tjes, maar vaker nog treurige gelijke spelletjes en af en toe zelfs een faliekante verlieszeperd versjteren dan menigmaal mijn zaterdagavond.
Vandaar dat ik mij voor de confrontatie met het uiterst bescheiden geklasseerde Overbos niet geheel gerust naar het ook al door sombere herfstmiezer weinig inspirerende Loopveld begaf.
Toen alle tegenwerkende stoplichten hun uiterste best deden mijn bijgeloof over een moeilijk partijtje voetbal met kolenscheppen te voeden en ik Twee nogal roemloos zag verliezen van de reserves van Overbos, waren mijn rapen tijdens de magere warming up al behoorlijk gaar.
Tel daarbij nog op dat er vorig jaar niet van de tegenstander kon worden gewonnen en dat er ook nog eens (de herstellende beenbreuk van Jonne Seriese niet meegerekend) twee gewaardeerde basismannen ontbraken en een duister doemscenario nestelde zich vilein in mijn bezorgde brein.
Maar al na een minuut of zeven werd ik er door de feiten weer eens fijntjes op geattendeerd dat veronderstellingen noch verwachtingspatronen ook maar in de verste verte stroken met de werkelijkheid. Toen scoorde namelijk Wieger Visser al de vroege voorsprong, na niet eens de eerste soepel lopende AMVJ aanval en een even soepele loopactie van de vanmiddag tot de uitblinkers behorende Léon Götz.
Trouwens, het hele eerste half uur bewees dat de Mauricemeute, mits gedreven collectief opererend aan duidelijk mindere tegenstanders geen kind hoeft te hebben. Er waren aanvallen bij om de verkleumde vingers figuurlijk bij af en warm te likken.
De 2-0 was daar exemplarisch voor. Thomas Hansen, die de geblesseerde Bram van der Driest toch al zeer verdienstelijk verving verzond rond een minuut of 25 een waarlijke wereldpass op de voluit in de vrije ruimte sprintende verdediger Sander van Dam. Diens geoliede trekbal werd door Tjerk Veltman volledig op waarde geschat en beheerst achter de kanjerdoelman van de tegenstander geprikt. De score had in die mooie dertig minuten al tot recordhoogte kunnen oplopen maar dat vond met name de Overbos goalie te veel eer.
Slechts de laatste 10 minuten van het eerste bedrijf lieten zien hoe Eén in staat kan zijn zichzelf ook tegen een matige opponent uit de wedstrijd te spelen. Plotseling stokte de tot dan toe onberispelijke inzet en concentratie en dat leidde tot enkele potsierlijk staaltjes verdedigen voor de neus van de deze middag wat sobere Levien Rocha, die evenzogoed keihard afgestraft hadden kunnen worden.
Maar gelukkig bood de rust een voldoende reflectiemoment om het team weer op scherp te krijgen.
Want in het tweede bedrijf onder leiding van een eminent fluitende talentscheids (Laurence van Rijn, onthoudt die naam) was Bordeauxrood absoluut weer de bovenligger. Overbos kon alleen met precisielange halen van hun klasbak (zie boven) af en toe een beetje in de buurt komen van Rocha, maar het ware voetbal kwam van AMVJ. Het was wachten op de volgende treffer en die kwam uit een terecht toegekende penalty. Captain Mark Schol liet zien dat ook hij zo’n buitenkans feilloos weet te benutten. (3-0). Het sein voor wissels door coach Maurice, die zijn collega en toenmalig leermeester aan Overbos-zijde de beker helemaal leeg wilde laten drinken. Dat lukte met nog één treffer van Léon Götz, die na alweer een fraaie aanval en een puike voorzet van wissel Sonko met de vierde goal het slotakkoord mocht geven aan deze zeer acceptabele voorstelling van Eén.
Als de boys het in de rest van de competitie kunnen opbrengen om ook tegen “de kleintjes” de pannen van het dak te spelen dan kan het nog leuk worden. Want de top is nog steeds binnen bereik.
In ieder geval kon deze zaterdagavond voor ondergetekende niet meer stuk al deed “ons aller Ajax”er met een ongelofelijke baggerpot tegen het altijd lastige VVV alles aan om dat toch nog voor elkaar te krijgen. De herinnering aan de met veel meer hart en enthousiasme bevochten zege van AMVJ op het iets minder lastige Overbos was gelukkig een welkome compensatie voor de twee keer drie kwartier lethargische ellende die de kinderen van Frank de Boer mij en de overige veertigduizend in de Arena durfden voor te schotelen. Gelukkig kan ik aanstaande zaterdag weer naar een ongetwijfeld veel boeiender treffen gaan kijken wanneer coach Maurice zijn boys absoluut niet in het mentale gareel hoeft te zetten, omdat dan de inhaler tegen HBOK op het programma staat. Lekker vooruitzicht voor
Dirk