Het is dat coach Maurice tegenwoordig over een vrij brede selectiegroep kan beschikken, anders was er wellicht deze lente overgoten middag te weinig Bordeauxrood op het heuse hoofdveld van AFC te bekennen geweest. Nu was dat feitelijk ook wel het geval, maar dat kwam omdat Eén aantrad in de nog ijlings door geschorste Jimmy Janssen opgesnorde, op het Loopveld vergeten witte reservetenues.
Maar de line-up en de bank van de Mauricemeute vertoonden in deze nieuwe topper op zich toch een niet alledaagse aanblik. Zo moest Joest Zijlstra ook al weer ijlings worden ingevlogen om Kiepies knie nog een weekje te ontzien (nadat hij met Twee al een hele pot aan het vissen was geweest met een 6-0 verlies tegen het altijd dwarsliggende WVHEDW).
Captain Mark Schol ving bot bij de fysio, die hem verbood om zijn knie deze middag in de waagschaal te stellen.
De lies van Imke van Moorselaar verbande deze kleine middenveldheer vanmiddag naar de zijlijn om met een vlag te zwaaien (kreeg ie nog onterecht commentaar ook van een ouwe grijze onverlaat).
Zijn broer Dirk begon met een van pijn vertrokken facie aan de warming up, maar bleek zich in de basis toch naar een wonderbaarlijke genezing en een uitnemende partij te knokken.
Constaterend dat Jimmy zijn te hoge saldo gele kaarten moest uitzitten (maar zich op andere wijze toch nuttig kon maken voor het team ;zie boven) en de vers uit de States gefotoshoote Tjerk Veltman op de bank ontwarend, naast welluidende namen van Sonko Ousmane, Do Rivaldo Cruz en de ten leste herstelde Boesoe en de lezer mag terecht concluderen dat coach Maurice weer een behoorlijke puzzel had op te lossen.
Terecht vond hij een wat behoudender speelstijl dan normaal goed genoeg om aan de pot tegen titelkandidaat AFC te beginnen. En omdat ook de coach van de tegenstander blijkbaar geen zin had om in het mes van de tegenstander te lopen, ontspon zich, behoudens de dreiging van vier corners van de thuisploeg in de eerste twee minuten een uiterst behoudend en weinig genietbaar potje. Eén kon niet loskomen en ook AFC bakte er niet veel meer van in het eerste bedrijf. De enige echte opwinding ontstond niet ver voor rust toen eerst Joest na een schotje in zijn richting een beetje ruzie kreeg met de bal waarna de AFC aanvoerder het geboden buitenkansje met de juiste voet aangreep voor de 1-0. En vervolgens vanaf de aftrap Boertje (René) een Messi-achtig aanbod kreeg om de bal over de AFC sluitpost in het doel te wippen, maar in een schijnbare rugbywaan een geweldige up-and-under weggaf waarvan de bal nu nog zoek is.
Met een 1-0 achterstand in de thee en een weinig inspirerende eerste helft achter de kiezen was de zorg voor een herhaling van het Aalsmeer-syndroom (een in elkaar zakkend Bordeauxrood) bepaald niet denkbeeldig.
Maar niets bleek minder waar. Met Tjerk in de gelederen en terug naar het vertrouwde vier-drie-drie
gaf het tweede bedrijf een strijdbaar en dwingend Eén te zien dat zich met het vorderen van de tijd steeds meer tot de bovenliggende partij knokte. De toch steeds wat zorgelijker blikken en kreten bij en van de bevoegden op de AFC bank spraken wat dat betreft boekdelen over de situatie te velde.
De makke van Eén is echter dat ze wel hard werken en als ze los zijn lekker kunnen ballen maar dat allemaal wel tot ongeveer “de zestienâ€. Dan houdt het op want scoren: ho maar, helaas.
En dat gebeurde deze middag ook weer , ondanks het aardige debuut van Do Rivaldo Cruz uit Twee en met op het laatst ook nog Sonko in de spits.
Maar het respect voor de inzet en de drive van deze jonge gasten en in de basis toch een tikkie gehavende ploeg is vele malen groter dan de sores van het verlies. In tegenstelling tot het drama in Aalsmeer werd er nu tot de laatste seconde gestreden voor een beter resultaat. Jammer dat het net niet Goed Genoeg was . Dat in de laatste seconde de tegenstander na alweer een slippertje er nog eentje inprikte was jammerlijk overdreven, evenals de uit zijn voegen barstende euforie die zich van de AFC bank meester maakte na dit tweede presentje van de dag. Want zo goed waren ze nou ook weer niet; volgens mensen die het weten kunnen in de tweede helft zelfs beduidend minder dan
AMVJ Eén. En een van hen is:
Dirk
