Coach Maurice,de jet-lag van zijn Zuid-afrikaanse speed trip nog niet helemaal te boven, kreeg afgelopen maandag een een extra domperig energievretertje te verwerken toen de teamevaluatie van de seizoenstart van Eén werd doorgenomen. Weinig verheffende bekerpotjes tot nu toe met als meest verontrustende factor: de matige fysieke gesteldheid van een aanzienlijk cohort van zijn discipelen. En dat aan de vooravond van het “revanchepotje” tegen het met maar liefst zes bekerpunten gelauwerde en zo op het oog danig versterkte Amstelveen Heemraad.
Of de pittige man en paard noemende bespreking dan wel de levendige uitlooptraining of het verfoeilijke voorzuitzicht van een mogeliijke afstraffing daar credit aan zijn geweest, het moge gissen blijven, maar feit is dat op de prachtige en mooi verlichte kunstgrasmat van Amstelveen zich een geheel fris getransformeerd Bordeauxrood aan den volke toonde. In ieder geval een uur lang werd de tegenstander met de in het vorig seizoen zo geroemde speelstijl- hevige druk op de bal, geconcentreerd verdedigen en veel lekker snelle combinaties- klem gezet. Plots vonden de oude en nieuwe maatjes in het team elkaar wel, werd er samen om elke vierkante centimeter gestreden en klopte het positioneel ook weer heel behoorlijk. De Amstelveense euforie van twee overwinningen tegen toch niet misselijke tegenstanders werd zeker in de eerste helft tot licht tegenspartelende wanhoop gedegradeerd. Met andere woorden: het kreeg geen poot aan de grond tegen een ontketende Mauricmeute. De 0-2 voorsprong bij rust was zonder overdrijven een vriendelijk bescheiden afspiegeling van het krachtsverschil. In het tweede bedrijf ging het AMVJ feest aanvankelijk vrolijk verder.En toen Tjerk Veltman er na een flitsattaque op fraai stiftende wijze 0-3 van had gemaakt lag een waarschijnlijk danig demotiverende domper voor de nog steeds dolende oppenent in het verschiet. Maar mede door wat wissels en toch ook de (gezien de energievretende speelwijze nu wel begrijpelijk) toeslaande vermoeidheid bij het team kantelde de wedstrijd in het laatste half uur aanzienlijk. Amstelveen begon met het nodige succes de lange haal naar de voorste spits te hanteren en het defensieve blok van AMVJ reageerde daar plots uiterst matig en soms onnodig panisch op. De snit verdween uit de ploeg en hoewel er toch nog een paar aanzienlijke kansen kwamen om de score verder op te voeren, bracht een slordig verdedigde poeier van de Amstelveen spits nog wat hoop terug bij de danig ontmoedigd ogende Amstelveense zijlijn. De moed der wanhoop bij AH leverde in combinatie met groezelig ogend gerommel aan AMVJ kant echter geen (tegen)treffers meer op, zodat Eén respectievelijk Amstelveen Heemraad met een leerzame zege c.q verliespartij van de mat stapten. In ieder geval kan coach Maurice na de (nog iets te korte) galavoorstelling van zijn mannen weer fit, gesterkt en opgewekter uitkijken naar het restantje tegen Nieuw West en het echie aanstaande zaterdag tegen OSV.
Dirk
