Eén gelukkig weer Goed Genoeg

Het was de afgelopen week toch best even afkicken van de rare zeperd van vorige week tegen Marken.Ik had dan wel blasé geroepen dat Bordeauxrood tegen aartsrivaal AFC weer helemaal appiekim zou zijn, maar helemaal gerust kon ik er toch niet echt op zijn.

Het doordeweekse oefenpotje tegen de zondagploeg van Sporting Martinus gaf nog maar weinig positieve aanknopingspunten voor de stelling dat de ploeg de zaken weer redelijk op de rails had. Maar goed: oefenpotjes zijn van oudsher nu eenmaal nauwelijks besteed aan het keurkorps van Coach Maurice Kuijper. En dat was nu ook weer het geval: na een redelijk eerste bedrijf (met ruime voorsprong afgesloten ) geloofden de boys het verder wel. En mocht de jeugdige ploeg van “opa” Kees (Koedood) dartel zijn gang gaan. (“niet gescoord maar wel goed voor het moraal “, sprak de Éminence Grise na afloop zijn waardering uit voor zijn onervaren ploegje)

Dat herhaalde diezelfde Kees (ook jeugdtrainer bij AFC) nog es na afloop van de door het Amsterdamsch Voetbal(HAV)van ons aller Matthijs en Jos tot match van de week uitgeroepen potje tegen AFC op het park met die toch ietwat understatementachtige naam: ” Goed Genoeg”. Maar toen had Kees het over de prestatie van AMVJ Eén (waar hij jaren geleden ook met verve de scepter over zwaaide).

Want het door Bordeauxrood uit het vuur gesleepte gelijk spel was de opluchting in meerdere opzichten meer dan waard. In een meer spannende en karaktervolle dan voetbaltechnisch fraaie strijd op het matige kunstgras van de thuisploeg werd immers duidelijk dat:

•het gedoe van vorige week een -zij het vervelend- incident was

•de ploeg wel degelijk over veel veerkracht blijkt te beschikken

•het zo geprezen collectief nog steeds bestaat en hecht kan zijn •er ook onverzettelijk gebikkeld kan worden als het moet

•soms ook nog best aardig gebald kan worden

•de koppositie ondanks het morsen van punten maar steeds behouden blijft

En zo was het ook, deze druilerig winderige middag tegen het immer rivaliserende AFC. Met de straffe wind in de rug begon AMVJ druistig aan het karwij. Linies kort op elkaar en de hooggeprezen tegenstander geen ruimte latend om hun ware kunsten te tonen . De Bordeauxrode spitsen en middenvelders kwamen regelmatig gevaarlijk in de buurt van het vijandelijke doel, maar aanvankelijk leverde dat slechts een afronding van de doorgebroken Chris Boer op de paal op.

Tot na een minuut of vijfentwintig Wieger Visser vrij baan kreeg richting AFC goalie. Maar in plaats van cool, clean en direct de voorsprong op het bord te deponeren, besloot hij om het voor camera met wat meer spektakel te doen. Dreigend de opstuiterde bal te verliezen, draaide Vissertje om, nam vervolgens afstand van zijn belager, richtte zijn vizier daarna weer de goede kant op, om tenslotte met een juweel van een pegel in de rechter kruising de 0-1 aan te tekenen (ik overdrijf niet, kijkt u zelf maar op HAV- herhalingen).

De droomgoal zorgde echter niet voor blijvend broodnodige rust in het spel van Eén. Bovendien was het na vijf minuten alweer gelijk. Een door de goed leidende scheids Jager terecht aan de thuisploeg toegekende maar onnodig weggegeven strafschop werd genadeloos achter Levien Rocha gekegeld.

Even doemde het Marken- scenario weer voor mijn geestesoog op, maar dat bleek fake,want defensief was Eén vanmiddag niet van plan zich opnieuw te laten piepelen. Het bleef “goed staan”(zoals dat in het vakjargon blijkbaar heet) en gaf in het verdere verloop van deze -ook door vlagerige wind en hobbelgras ongunstig beïnvloede- hectische maar uiterst sportieve pot bijzonder weinig weg. Dat deed AFC trouwens ook in steeds mindere mate.

Het tweede bedrijf bleef het daarom wel boeiend spannend, werd er met veel inzet gestreden maar viel er weinig voetbalschoonheid te genieten. Tegen het eind was het AMVJ dat de meeste honger naar de drie punten ten toon spreidde. De ploeg was dreigender, maar echt gevaarlijk werden de boys ook niet meer. En omdat AFC zich meer en meer ging beperken tot de vrij vruchteloos gevaarloze lange bal kwam het eindsignaal met een voor alle partijen aanvaardbaar gelijk spel. (1-1)

Slotakkoord: Eén was dus vandaag gelukkig weer Goed Genoeg om een topper als deze volledig aan te kunnen. Bovendien bleek het ene punt achteraf ook weer Goed Genoeg om nog steeds “los”op de eerste plaats van de ladder te blijven. En dat alles schept Genoeg Goed vertrouwen voor de rest van de competitie. Tenzij de heren natuurlijk allemaal tegelijkertijd of gestaffeld naar de wintersport, de Spelen en/of schoonmoeder afreizen; op wereldreis gaan of zich ander vermaak in Verweggistan permitteren. Maar daar wordt na deze sportieve revival geen rekening mee gehouden door

Dirk