rouwe lezers van mijn impressies over de handel en wandel van het vlaggenschip van Bordeauxrood zullen, ook als zij de uitslag van de uitpot tegen Arsenal nog niet zouden kennen, aan de kop hierboven al vermoeden dat het vandaag weer niet gaat om een al te florissant middagje voor AMVJ.
Anderen, bij wie wellicht nog het idee heeft postgevat dat ondergetekende een weddenschap zou hebben gewonnen over de (winst)uitslag en over het voorspellen van een heldenrol van de goalie, kan ik snel uit de droom helpen.
Omdat de digitale constructeur van deze onvolprezen website de lengte van de aanhef nogal heeft beknot, kon uw chroniqueur de volledige kop niet kwijt en moest het woord: “kwijt” een andere plek krijgen. (hier dus)
Zo, nu weet eenieder dat ik zelf ongeveer vijftien euro heb moeten dokken (en niet voor een biertje, een frisje of het verlies van een wedje) en de ploeg van Kumar voor de vierde keer op rij opnieuw de punten aan de tegenstander moest laten.
En als klap op de vuurpijl op deze overigens zonovergoten voorjaarsdag reservedoelman Yannick van de Meijs halverwege de eerste helft alweer zwaar geblesseerd naar de bank zag vetrekken.
De gebeurtenissen in chronologische volgorde nader verklaard:
Het is niet dat ondergetekende van de AOW met een klein aanvullend pensioentje erbij, moet rondkomen. Maar het moet me toch wel van het hart dat een bedrag van bijna 15 euro aan parkeergeld om een simpel tweedeklas wedstrijdje te kunnen bijwonen als uitermate gortig mag worden gekwalificeerd.
Het argument dat ik ook had kunnen gaan fietsen met dat mooie weer had enigermate standgehouden, ware het niet dat onze fysio Jan Willem dan niet geweten had hoe hij zijn koffers met zalfjes, bandages, potjes en pilletjes bij Arsenal had moeten krijgen. Kortom: hij vroeg me om hem uit de spelonken van Amstelveen te komen ophalen; hetgeen ik uiteraard niet op mijn ecofiets heb gedaan.
De blijkbaar ontembare euro gedreven gulzigheid van het stadsbestuur (of een deelraad nog steeds?) zal wel aan de basis liggen van dit bizarre tarievenbeleid op de zaterdag op het sport-gelardeerde IJsbaan pad. (Sporhallen Zuid, Arsenal voetbal met atletiekaccommodatie, Ottenstadion enz.) In ieder geval gaat het er bij de echte IJsbaan van Jaap Eden een stuk socialer aan toe met een mini- tarief van een eurodubbeltje per uur. Naar ik me heb ik me laten vertellen is dat ook al bij het huis-omgeven park van Swift het geval in de weekenden.
Iedere politicus die roeptoetert hevig belang te hechten aan betaalbaar sporten voor iedereen zou zich mogen realiseren dat in ieder geval in de weekenden het parkeren bij sportparken en sportaccommodaties integraal in deze goede stad tot een sociaal minimum gereduceerd moet blijven.
Nog een beetje na-mokkend over het parkeergedoe zag ik hoe het sterk uitgedunde Kumar cohort zich onder een lekker temperatuurtje verder opwarmde voor het bepaald niet onbelangrijke duel tegen mede laagvlieger Arsenal, de club van good old Wim Teuling.
Met de nodige compassie vooraf zag ik het nog niet of net niet helemaal gekwetste deel van de oorspronkelijke selectie zijn best doen om de moed er toch maar in te houden.
Met aanvankelijk slechts twee wissels op de bank was in de afgelopen dagen al moeite genoeg gedaan om enige aanvulling te krijgen, maar helaas zonder succes.
De bereidheid van Jonne Poland van AMVJ 3 die bij het sluiten van de markt en na zijn eigen wedstrijd toch nog naar het IJsbaan pad kwam, verdient dan ook alle lof!
Met een compleet verbouwde defensie en een nieuw middenveld was het allemaal erg onwennig en in het geheel niet vloeiend aan AMVJ kant. Weinig tot geen kansen, maar daar deed Arsenal in feite vrolijk aan mee in dit treffen, dat meer en meer het karakter kreeg van een “duel in de kelder”.
Maar het is haast een stelregel dat als je in de hoek zit waar de klappen vallen, het ook bijzonder moeilijk is om daar uit te komen.
Zeker als de coaches en trouwe Bordeauxrode aanhang met lede ogen moesten aanzien hoe stand-in kiep Yannick van der Meijs na een onbegrijpelijk toegelaten en nog scorende aanval van een tegenstander op zijn been, ondersteund en strompelend het veld moest verlaten. (1-0)
Omdat Levien Rocha vanwege zijn rug niet van de bank op kon staan, restte er niets anders dan rechtervleugelverdediger Dennis Frijn als super sub op doel te zetten.
Dat deed Dennis uitermate verdienstelijk maar kon in de eerste minuten van het tweede bedrijf ook niet verhinderen dat een tweetal enorme defensieve blunders de wedstrijd al vroegtijdig in het welbekende slot gooiden. (3-0)
Pas tegen het eind kreeg het steeds valer wordende Bordeauxrood weer een beetje offensieve kleur, maar zelf een eretreffer zat er vandaag weer niet in.
Dus opnieuw drie punten in het putje en opgeteld ook alleen maar verliesposten op deze in alle opzichten, kosten-intensieve, verliesgevende en ook een beetje verloren middag voor
Dirk
