Het was zaterdag 7 december 2013 alweer de laatste wedstrijd van dit jaar en onze jongens moesten uit spelen tegen middenklasser Swift E6. Trappelend van ongeduld betraden ze om 08.45 uur het veld in Oud-Zuid, vergezeld door een trouwe schare van ouderlijke fans, trainer Emiel en assistent Felix. Het weer werkte niet heel erg mee: er werd langs de kant bij een bekertje koffie gezucht over de koude wind en regenspetters. Maar dat leek de E1 niet te deren. Zelfs het vroege tijdstip niet, waarbij in eerdere wedstrijden de boys soms niet vooruit te branden waren. Wat de coach vooraf beloofd heeft, we weten het niet maar de jongens gingen voor de winst. De E1 startte in de vertrouwde opstelling met Thom tussen de doelpalen en wisselend Tim, Guillaume, Amstel en Sem in de achterhoede. Sem speelde laatste man en Splinter viel halverwege de eerste helft in voor Amstel. Al na drie minuten kreeg de tegenstander een doelpunt om de oren toen Vito op een strakke assist van Jip de bal keihard in de kruising schoot. Swift werd ruw wakker geschud en ging kort in de aanval. Maar onze verdedigers hielden de linie gesloten. Amstel verdedigde met passie: waar de bal was, was de razendsnelle Amstel. Sem hield de rust in de ploeg en ving de tegenspelers voor het doel op, Splinter deed het als aanvaller verrassend goed in de verdediging en paste de ballen langs de flank naar voren, Tim en Guillaume stonden als een huis, Swift kwam er nagenoeg niet langs. En al gauw was de 2-0 daar. Jip slalomde in een prachtige aanval een paar spelers voorbij, werd in zijn rug geduwd maar kreeg nog net zijn voet tegen de bal. En weer was de keeper van Swift kansloos. Al gauw viel de 3-0: Olivier kreeg de bal op links, waagde een schot en scoorde. Het zat spits Merlijn ondertussen niet mee. Hij kreeg vier prachtige kansen, maar schoot telkens net mis. Zijn gezicht sprak boekdelen. Zelfs fans van de tegenpartij gunden hem onderhand een doelpunt. Merlijn riep naar zijn vader: “ Ik beloof dat ik de volgende keer ga scoren.†En hij hield woord. Op een prachtige lange bal van achteruit kreeg Merlijn de bal en sprintte weg, twee verdedigers achter zich latend. De keeper kwam uit zijn doel maar Merlijn maakte het beheerst af en schoot de bal in de rechterhoek. Een welverdiende 4-0! Zo ging de E1 de rust in. Trainer Emiel had nog wel wat tips voor de tweede helft want hier en daar was het spel wat slordig en dat leidde tot onzorgvuldige passes en balverlies. De strijd leek gestreden maar AMVJ E1 denderde in de tweede helft onverminderd voort. Nu met Splinter in de voorhoede. Thom hield met een paar prachtige snoekduiken zijn doel schoon en de stand op 0 voor Swift. Jip scoorde een tweede doelpunt en bracht de stand op 5-0. Vito kon niet achterblijven en maakte de 6-0. Nog was Swift niet genoeg vernederd. Uit een corner, genomen door specialist Olivier, kreeg Sem midden voor de goal de bal aangespeeld, hij schoot de bal laag over de grond en via de benen van een paar tegenspelers verdween de bal in het doel. 7-0. Weer was het Olivier die aan de 8-0 meewerkte. Vanuit zijn genomen hoekschop kreeg Tim de bal voor zijn voeten en met een welgemikte tik was de keeper van Swift kansloos. Terwijl de fan-schare van AMVJ stond te springen en juichen langs het veld ( ok, alleen de vader van Vito, de anderen waren iets beheerster ;-). pakte Sem de bal af van een tegenstander, passeerde een ander en ging op het doel af. Hij werd daarbij pootje gehaakt door een van de Swiftboys. Hij kreeg een vrije trap en nam die zelf. Snoeihard verdween de bal vanaf de zestien meter in de linkerhoek. 9-0. Zou de 10-0 nog gehaald worden? De E1 speelde de wedstrijd geroutineerd uit. Vito deed een poging met een mooie omhaal die de keeper van Swift nog net kon grijpen. Uiteindelijk zorgde Splinter voor de 10-0. Op aanwijzen van Sem schoot Tim een zuivere bal naar Splinter die een paar tegenstanders passeerde en koelbloedig de bal in het net schoot. Het eindsignaal van een geweldige voetbalpot klonk! Een mooie afsluiter van het herfstseizoen. En werkelijk alle jongens speelden een glansrijke partij! Na een moeizame start bij de aanvang van het seizoen staat de teller nu op acht keer winst en drie keer verlies. De E1 eindigt daarmee als 3e in het klassement. Feit is dat de E1 van AMVJ steeds meer als een geoliede machine gaat draaien: de jongens raken steeds beter op elkaar ingespeeld en weten elkaar in prachtige combinaties te vinden. Dat belooft wat voor het volgende seizoen! Marielle den Breejen
