Aan alles kun je merken dat voor de jonge garde van jonge coach Maurice Kuijper een mooi seizoen zich naar een slopend einde sleept. De vlijmende scherpte die de Bordeauxrode ploeg in zo menig potje sierde is er zo langzamerhand behoorlijk af; de sleet zit, gezien de vele blessures en pijntjes op menig fysiek en mentaal wil het soms ook niet meer zo vlotten de laatste tijd. En als dan ook nog een paar spelers om uiteenlopende maar te respecteren redenen een tijdje het land uitgaan, worden de marges om er nog een kanjer van een partij uit te gooien wel heel erg smal. En dat gebeurt dan ook niet meer zo denderend de laatste tijd. Vergeleken met de eerste competitiehelft is het dus allemaal wat schraler. Heel logisch overigens als je alle ongemakken bij elkaar optelt. En ook blijft beseffen dat dit team nog steeds debutant is in de tweede klasse.
Des te meer glans krijgt dan toch de overwinning die door AMVJ Eén afgelopen zaterdag bijna letterlijk uit het vuur werd gesleept tegen het laaggeplaatste en voor klassebehoud knokkende Hellas Sport uit Zaandam.
Het was niet mooi, niet gestileerd, bij vlagen zelfs blaartrekkend pover wat de Mauricemeute tegen de fors uit de kluiten gewassen opportunistisch opererende opponent op het Zaanse kunstgras deponeerde. Maar met het vorderen van de partij kwam er toch iets van een “heroïsche over my dead body- geest†over het team die de kritisch billenknijpende zijlijn toch met veel respect vervulde. Want in het begin zag het er niet naar uit dat Eén zich bewust was van het belang van deze pot waar het ging om nog een stukje napret aan deze competitie te breien. De eerste tien mintuten leken de boys meer een op een stel collectieve slaapwandelaars dan op een priemende pressiegroep die vanaf het eerste fluitsignaal van een soms te gestrenge maar dan weer veel te milde scheids de tegenstander bij de kladden grijpt. Bij Hellas vloeide blijkbaar meer Helladiaans bloed door de aderen want daar zat aanvankelijk veel meer pit in. Maar gelukkig voor Bordeauxrood ook niet erg veel doeldoortastend gogme.
Maar het voetballot was Eén dit keer blijkbaar welgezind want bij de eerste beste poging tot iets wat op een aanval leek werd de bal na een fraai strakke voorzet van Sander door gelegenheidsspits Bram “Boesoe†Vreughdenhil even fraai in het vijandelijke net gekopt.
Iets van bevrijding uit de lethargie werd zichtbaar na deze “out of the blue†treffer. Het werd nog mooier toen Back Jeffrey Molleman een wat al te gemakzuchtig door de Hellas verdediging opgeruimde bal oppikte en opgeruimd en snoeihard voor de 0-2 in de touwen joeg.
Maar wie dacht dat het daarmee klaar was voor vanmiddag, kwam schielijk bedrogen uit want nog geen paar minuten later maakte Sander van de mooie voorzet (zie boven) het geloof op beter bij de tegenstander weer wakker door ongelukkig zijn eigen Kiepie te verschalken.
Het zorgelijke gezicht van coach Maurice kon echter weer in de ontspanningsmode toen spits Boertje (René) via een intikker de 1-3 aangeboden kreeg na eerlijk is eerlijk: de mooiste one touch aanval van de dag.
Om daarna meteen weer op oorwurmfrequentie te moeten afstemmen, toen de defensie vrijwel direct daarna wel heel lichtzinnig en vlak voor rust de 2-3 cadeau deed.
Alles dus nog mogelijk in het tweede bedrijf en gezien het spelverloop uit de eerste helft bepaald nog geen gelopen koers voor Eén. Zo leek het althans, maar dat was het wel want de ruststand werd uiteindelijk ook de eindstand. Die tweede vijfenveertig minuten waren meer spannend dan fraai te noemen. Hellas gooide alle energie in de lange bal op de boomlange voorwaartsen en daarmee werd het zo af en toe toch nog bibberig dreigend voor de veste van Kiepie. Aan de andere kant werden een aantal klinkklare kansen om de zaak definitief te beslissen onbenut gelaten en ritsen mogelijkheden niet erg slim uitgebuit. Maar zoals gezegd was er nu wel de echte vechtlust die in het begin van de partij zo node werd gemist. Voor mij was Daan van der Driest vanmiddag na rust de verpersoonlijking van de onverzettelijkheid waar het team zich aan kon koesteren.
Gescoord werd er dus niet meer en zo kon Eén drie letterlijk en figuurlijk zwaarwegende punten aan het toch al imposante totaal toevoegen. Een zwaarbevochten zege die nog zwaarder bleek te tellen omdat AFC niet Goed Genoeg was om van BOL te winnen. Nog twee potjes onverzettelijkheid vanaf het begin en Eén mag in de nacompetitie proberen het allemaal nog mooier te maken voor..
Dirk
