Toen ik het uiterst bescheiden onderkomen van DWS – ooit toch een grootmacht op de Neder – en zelfs een enkele keer buitenlandse velden – verliet en van sportpark Sloten naar huis tufte, begon als vanzelf het zoeken naar een titel voor een impressie over deze op zich zomers getinte voetbalmiddag.
Dit keer hoefde ik niet lang te wachten tot uit het binnenste binnen van mijn lijf een bruikbaar thema opdook en die leest u nu in de kop.
Maar ja, toen ik naar dat, toch te pas en te onpas door mensen gebezigde, gezegde voor me zag, bedacht ik mij, dat het geen kwaad kon om voordat de voetballerij aan bod zou komen toch even op te zoeken wat voor betekenis er nu precies achter die paar triviale woorden schuil gaat. En ook waar die vandaan komen.
En omdat je daar geen AI (Artificiële Intelligentie) voor hoeft aan te boren, maar nog gewoon het alweer goeie ouwe Google kunt raadplegen, kwam ik te weten dat je er eigenlijk alle kanten mee op kan:
“Als iets twee keer mis gaat, lukt het de derde keer wel…..” Maar ook: “het is nu twee keer misgegaan en je probeert het nog één keer”.
En tenslotte wordt het ook vaak gebruikt als je in korte tijd iemand twee keer tegenkomt en als het dan nog snel weer gebeurt dit gezegde bezigt; al dan niet gevolgd door tegen de persoon in kwestie te zeggen: “en jij bent de klos, om mij te trakteren….”
Volgens de geleerden is de uitdrukking ontstaan omdat aan het getal drie door de eeuwen heen grote symbolische waarde is toegekend. Drie is in de symboliek altijd als het meest positieve getal gezien. “Alle goede dingen bestaan in drieën”, zegt immers een ander oeroud spreekwoord.
Denk maar aan de Drie-eenheid in de christelijk georiënteerde religies.
Vaak is het ook geduid als getal voor “harmonie” en als symbool voor “kracht”, zelfs voor “loyaliteit en respect” (en nog veel meer moois, maar dat voert nu te ver).
Hoe dat ook zij, over de herkomst van de kreet zou geen misverstand kunnen bestaan. “Scheepsrecht” wijst er op dat het alles te maken had (en heeft) met rechtsregels ter zee. Maar het zoeken naar de exacte herkomst heeft dat bewijs nog niet opgeleverd.
Wat wel is vastgesteld, is dat de schipper aan boord recht van spreken had. In “het schippersrecht” komt namelijk het getal drie wel degelijk aan bod; en niet alleen op grond van positief gedrag.
Paar voorbeeldjes:
• de schipper was verplicht drie maaltijden aan de bemanning te geven (pos.)
• wie zich misdroeg tijdens het schaften, werd gestraft met drie slagen met de gortspaan (straf)
• er waren drie getuigen nodig (neutraal) om iemand dood te verklaren aan boord, waarna
• een gestorven zeeman met een ‘één, twee, drie in godsnaam’ overboord werd gezet (respectvol).
Na deze kleine exegese over de kop, op naar Sportpark Sloten, waar Bordeauxrood een niet geringe opdracht had om het altijd lastige DWS de voet dwars te zetten.
Nou waren de twee voorbije potjes bepaald niet zonnig afgewerkt (tegen AH en Marken), dus was er alle aanleiding om het getal drie in het spreekwoord te zien als een voornemen om na twee mislukkingen er zo knetterhard voor te gaan, dat het de derde keer wel gaat lukken om drie punten te pakken.
Maar ja, als je na een minuut of vier, na een lamlendig begin, alweer met 1-0 achter staat en maar een beetje aanrommelend voor hetzelfde geld ook nog twee om je oren had kunnen krijgen, zou de geschiedenis van vorige week zich hebben herhaald (3-0) in luttele speelminuten. Nu stond het met een beetje geluk lang “slechts” 2-0, omdat de frissere en wel actieve tegenpartij nog maar eentje van de meerdere kansen wist te benutten.
Samengevat kan de eerste helft worden getypeerd: Bordeauxrood was geen team, meer een loshangend ballen verspillend stel individuen dat zich als makke, vaak wandelende schapen voortsleepte naar de rust.
Wonderbaarlijk was het daarom des te meer, dat net voor het scheiden van de eerste markt aanvoerder Burak voordeed wat inzet en doorzetten kunnen opleveren door in eigen persoon een wat dragelijker stand op het (niet werkende) scorebord te koppen (2-1).
Aangenomen dat het in de kleedkamer zou donderen mocht de hondstrouwe AMVJ zijlijn nog een beetje hopen op een herstel in de gewenste toestand…..een knokkend hecht team dat collectief strijdend het wanstaltige eerste bedrijf naar de vergetelheid zou ballen.
Met wat wissels ging het wel wat beter, maar er waren er toch nog teveel die er blijk van gaven lekker voor zichzelf bezig te willen zijn en na balverlies de boel de boel te laten, dan wel er sowieso de voorkeur aan gaven om van het aangename weer te genieten.
Er kwamen desondanks nog wel wat kansen, maar het was te weinig om tegen een in het tweede bedrijf veel minder fris opererend DWS een stevige vuist te kunnen maken. De thuisploeg kreeg door vaak sullig balverlies van de gasten desalniettemin af en toe de ruimte om de score verder op te voeren.
Maar die mannen verzuimden dat te doen; dus bleef aan de kant de hoop op wellicht nog één puntje in de tas levend.
Maar met het vorderen van de tijd overheerste daar toch het gevoel dat “driemaal is scheepsrecht” dit keer een negatieve annotatie zou krijgen. Dat werd een zekerheidje toen de scheids meende de vlag voor buitenspel van onze grens te moeten negeren waardoor het getal 3 voor de laatste keer in deze impressie ten tonele moet worden gevoerd als de eindstand (3-1). Van een match die helaas de strafkant van het scheepsrecht symboliseerde.
Tijd voor de schipper van deze zwaar (punten)lekkende boot om de komende week de gaten te dichten zodat zijn team niet nog verder “1,2,3 in godsnaam over de reling gaat”. En er zich een herstel manifesteert dat deze verloren middag gauw vergeten kan worden door
Dirk en een even teleurgestelde Ricky Kumar
